Vandaag zat Theo behoorlijk in de put. Letterlijk en figuurlijk. Het evenwicht tussen lichaam en geest, ying en yang, was bij hem ver te zoeken. Shit, shit, shit waar komt toch al die shit vandaan. In de shit tot aan zijn enkels. Waar je ook keek overal shit, shit, shit. Gat graven in de regen; shit. Dan shit scheppen uit de septic: shit. Shit vervoeren in de kruiwagen; shit, eroverheen geklotst; shit, shit, shit. Gegraven gat vol met shit, shit. Gat weer dicht gooien, shit. Waar moet ik met al die shit naar toe, shit.Gaatjes boren in de PVC; shit. Nog meer shit en veel papier. Spoelen, spoelen, spoelen. Geen resultaat. Nog maar een gaatje boren, shit, shit, shit. NOG meer shit! Omstreeks 17.00 uur zag hij weer helder water stromen en kon vol overtuiging melden; "shit schat, het is me gelukt."Dit was een dag uit het leven van mijn man Theo. Het stinkt hier een beetje en ik kan u zeggen het is zeker niet zijn ijdelheid.
Ja ja, het Franse voorjaar is hier begonnen. Tegen het einde van de ochtend steeg het kwik hier bijna tot 30 graden. Op hetzelfde moment hebben we hier nog wat emmers en aanverwante artikelen waar een laag ijs in staat. Want in de zon is het dan wel zo'n 30 graden. Ik denk dat de schaduw in de buurt van de 10 komt. En met temperaturen van -8 's nachts wil het ijs nog wel blijven liggen. Een quizvraag voor de slimmerikken. Hoe groot zal het temperatuurverschil 's nachts in de schaduw en in de zon zijn...
Daar is 't ie dan. De officiële website van minicamping Le Bois Vieux. Na vele uurtjes zware arbeid van Yvonne presenteren wij u vol trots de lang verwachte internetpagina. U vindt hierop alle nuttige informatie over de camping, zoals de de verschillende overnachtingsmogelijkheden en de tarieven. Maar ook een mooie foto-impressie. De site moet hier en daar nog wat bijgewerkt worden, maar dat ziet u de komende weken vanzelf. De website is te bezoeken via http://www.leboisvieux.com of via de link rechtsboven op de weblog.
De kids hebben er weer een nieuw speledingetje bij. Onlangs hebben we een speeltoestel met verschillende schommels gekocht. Na een periode van regen en sneeuw was nu de tijd rijp om het toestel in elkaar te zetten. De boys kunnen nu volop schommelen.
Yvonne zat al een paar maanden heen en weer te schuiven op de stoel. Ze wilde graag plintjes en aanverwante artikelen gaan verven, maar het weer liet dit nog niet toe. Nu he overdag lekker droog is en het zonnetje lekker schijnt heeft Yvonne de kwast weer ter hand genomen. En dus kunnen we binnekort de slaapkamers van Sven Olav en Bram gaan afwerken.
Onze jongste spruit Bram is gek op auto's, trekkers en vooral ook aanhangers. En net als volwassenen willen kinderen ook steeds meer. Zo besloot Bram dat zijn eigen aanhangertje achter zijn trekker niet meer voldeed en dat het tijd was voor iets groters. En dus moest de caravan er maar aan geloven. In totaal is hij denk ik wel een uurtje bezig geweest om te proberen met zijn trekkertje de caravan van de plaats te krijgen.
Werkt mooi zo'n masjien...Elk nadeel heb z'n voordeel. Deze wereldberoemde uitspraak van El Salvador was vandaag op ons van toepassing. Omdat mijn zaagblad van de kettingzaag beschadigd is, acht ik het niet verstandig om daar momenteel mee te zagen. Het risico dat de ketting er afloopt ligt natuurlijk altijd op de loer, maar groter nog is wellicht de kans dat de ketting gaat beschadigen en dan heb ik die ook nog stuk. Het nieuwe zaagblad wordt halverwege de week verwacht en zolang konden we niet wachten met zagen. En als je geen zaag heb, kun je ook niet zagen...(wederom dank aan JC) En nou is het zo dat onze buurman een prachtig mooi zaagmasjien heeft. Een soort afkortzaag voor boomstammen op een benzinemotor. Yvonne had hem daar al eens mee aan de gang gezien was er dolenthousiast over. En dus ben ik "a uno momento dado" (Hé Johan, ben je daar alweer?) maar eens naar de beste man toegestapt, de tweede keer sinds we hier wonen. De buren één huis verder hebben we regelmatig contact mee, maar onze directe buren zien en horen we niet. De buurvrouw hadden we zelfs nog nooit gezien. Ook niet toen we ons in onze eerste week hier hebben voorgesteld.Het was echter geen probleem om zijn masjien even te lenen en omdat er ook nog wielen en handvaten aanzaten kon ik hem ook nog naar mijn houtbultje toe schuiven. In minder dan een half uur had ik een bult hout waar ik met de kettingzaag toch gauw zo'n twee uur voor aan het zagen ben. Dat was nog eens plesant. Het nadeel van het even niet kunnen gebruiken van mijn kettingzaag werd op deze manier dus dubbel en dwars omgebogen in een voordeel door het kunnen gebruiken van buurman's masjien. Bovendien was het een mooie gelegenheid om wat nader kennis te maken met de buurtjes.
Een week later dan het officieel carnaval was, werd in Decize carnaval gevierd. Vraag niet waarom ze dat een week later doen. Voor ons - en voor Cees - is het ook een raadsel. Maar goed, we wilden wel eens zien wat carnaval hier inhield en voor de kinderen hadden we zelfs bij ons bezoek aan Nederland carnavalskleding gekocht. Dit is overigens ook voor andere gelegenheden te gebruiken, dus zo gek zijn we nou ook weer niet. De jongens waren verkleed als jager (of soldaat )en als cowboy. Maar de jager (Bram) wilde persé de cowboyhoed op en de cowboy (Sven Olav) wilde persé de jagerspet op. Ach ja, het was hun feestje.Het carnaval bestond uit een optocht van 7 of 8 wagens en 4 muziekkoerpsen. Tussendoor nog wat carnavalsfiguren. Wij stonden bij het vertrekpunt, de parkeerplaats van een supermarkt, net buiten het stadje. Daar waren niet zoveel mensen, dus een echte carnavalssfeer was niet echt te ontwaren. Maar goed, het was best wel leuk. De jongens vonden het in eerst instantie natuurlijk weer eng (vooral het geknal van knappertjespistolen konden de jager en de cowboy niet echt waarderen), maar gaandeweg de optocht begonnen ze het toch wel weer interessant te vinden. Vooral Bram bleek na afloop nog erg onder de indruk van een clown in een auto.Nou, beste maor weeeeer....
Net als in Nederland is de winter ook in de Bourgogne nog volop aanwezig. Vrijdag en zaterdag hebben we een overvloed aan regen gehad. Zaterdag aan het eind van de middag ging dat over in sneeuw. In combinatie met een flinke woei leverde dat zelfs heuse sneeuwduien op. Omdat zondagmorgen het zonnetje heerlijk scheen ontwaakten we weer in een prachtig winterlandschap. En tsja, dat levert toch weer mooie plaatjes op...
Na ongeveer 4 maanden in Frankrijk redden we ons (lees Yvonne) steeds beter met de Franse taal. Tenminste, zelf denk ik dat ik er al heel wat van snap. Ik zal u een voorbeeld geven van mijn vorderingen en even een willekeurig zinnetje met wat Franse woorden in het Nederlands vertalen.Ik kwam de gendarmerie tegen en zei, bonjour. We maakten een praatje en daarna zei ik, a bientot. Qui, zei de gendarme, au revoir...Volgens mij betekent dit in het Nederlands:Ik kwam de Jan Harmerie tegen en zei, John Boer. We maakten een praatje en daarna zei ik, Abketo. Wie? Zei de Jan Harmerie, ooievaar....Ja, ik denk wel dat wij het redden in Frankrijk....
