Genieten van het vroege voorjaar en het late najaar in Midden-Frankrijk

Vandaag kunnen voor de eerste keer dit jaar een dag noteren die al een beetje het weggestopte lentegevoel voorzichtig tevoorschijn probeert te toveren. Het is niet dat we nog ingesneeuwd zaten of bevroren waren, want we hebben natuurlijk een veel te zachte winter gehad, maar tegelijkertijd ook veel te nat en als het droog en zonnig was, dan was daar toch een iets te gure wind. Maar vandaag is het anders. De zon die schijnt, het is een graadje of 14 en het voelt aangenaam.

Dat doet toch iets met een mens. De voorbode van de lente. Het is natuurlijk een cliché, maar cliché's zijn nu eenmaal cliché's omdat ze waar zijn. Na de donkere herfst- en wintermaanden weer die eerste tekenen van het voorjaar. En dan te bedenken dat ik helemaal niet iemand ben die een hekel heeft aan de herfst en de winter. Als de zomer voorbij is en de avonden weer langer worden, heerlijk bij de houtkachel met een kopje koffie of een lekker glaasje. Daar kan ik ook intens van genieten. Maar die eerste lentedagen… Ja, daar kijk ik toch naar uit als de jaarwisseling weer achter de rug is.

Voor ons is het helemaal mooi meegenomen is dat je juist in de vroege lente in Midden-Frankrijk het verschil met het weer in Nederland het meeste merkt. Gemiddeld is het hier zo’n vier tot vijf graden warmer dan in Noord-Nederland en dat merk je in het vroege voorjaar en in het late najaar. Het verschil tussen vijftien graden en twintig graden (zover zijn we vandaag dus nog niet) voelt vele malen groter dan vijf graden verschil als het gewoon koud is of als het gewoon warm is. En als je dan in de winter net weer een beetje zuurtjes hebt geconstateerd dat het weer in de Auvergne niet bijster veel verschilt met dat in Nederland, dan zijn die eerste voorjaarsdagen extra lekker. Want als je van Nederland naar waar dan ook in Frankrijk verhuist, wil je op z’n minst toch het gevoel hebben van dat Nederlandse kwakkelweer verlost te zijn.

Gelukkig hebben we hier inderdaad beter weer gevonden. Naast mijn liefdesverklaring aan het vroege voorjaar wil ik daarbij nog een liefdesverklaring afgeven en wel aan de maand oktober. Tsjonge, wat ben ik hier in Frankrijk van de maand oktober gaan houden. En niet om dat reeds gememoreerde glaasje bij de houtkachel, want dat is in oktober namelijk nog niet aan de orde. Dat komt zo in de tweede week van november ergens. In oktober is het hier namelijk nog gewoon nazomer. Pak ‘m beet zo’n 22 graden en bijna elke dag een blauwe lucht met een zonnetje. Lekker in de tuin aan het werk of vissen bij ons meertje. In ieder geval nog veel buiten bezig in een ideale temperatuur. En dan in het weekend tussen dat buiten werken door lekker in de zon een kopje koffie. Je hoeft niet voor de zon te vluchten, maar je zoekt hem lekker op.

Jammer alleen dat oktober, hoe lekker ook, gevolgd wordt door de herfst en de winter. En dat is hem nou net het verschil. Pas op, er komt weer een cliché... Die eerste zonnestralen die de lente aankondigen zijn een voorbode van een nieuw jaargetijde met meer zon en meer warmte en meer kleur en fleur en alles wat de lente zo verrukkelijk maakt. Ach ja, het is het aloude liedje over de lente, maar ó zo waar en ó zo lekker…

Jim Beam, Jack Daniel en Johnny Walker waren met z’n drieën aan het vissen

Al wel tien jaar, als het niet langer is, loop ik met het idee om een mop te verzinnen die begint met de zin ‘Jim Beam, Jack Daniel en Johnny Walker waren met z’n drieën aan het vissen’. Ik was, vanaf het moment dat me dit te binnen schoot, ervan overtuigd dat dit een prachtig gegeven voor een mop is. Meer dan tien jaar na het verzinnen van de openingszin van een mop moet ik helaas bekennen dat het me nog nooit gelukt is om er een goeie mop van te maken.

Soms schiet de openingszin me weer eens te binnen en dan probeer ik er een leuke clou bij te bedenken. Ik had al eens bedacht dat één van de drie uit het bootje zou vallen en dat je dan whisky-soda zou krijgen, maar dat vind ik toch niet sterk genoeg. Nee, pure whisky is veel sterker. Kijk, nu komen we al ergens. Zo in combinatie met deze zin er achteraan vind ik het al wel redelijk grappig, maar je kunt natuurlijk geen mop vertellen en dan na afloop zeggen ‘ik vind deze mop niet zo sterk, pure whisky is sterker’.

Misschien kan dat juist weer wel. Het is alleen wel heel erg verwarrend omdat men het niet gewend is. Het zou dus als het ware taboedoorbrekend zijn en dat zou natuurlijk wel weer fantastisch zijn. Maar, waar het op neerkomt is dat ik het dan toch nog steeds niet de steengoeie mop vind die zo’n mooie openingszin verdient. Hij moet nog veel beter kunnen.

En dus zit ik eraan te denken dat ze gaan vissen in een roeibootje op een meer in Schotland en dat zou dan vanzelfsprekend Loch Ness kunnen zijn. Dat één van hen beet heeft en het blijkt Nessie te zijn en dat ze vervolgens in een Schotse pub over hun vangst vertellen en iedereen hen verwijt dat ze te diep in het glaasje hebben gekeken. Mwoah, best een grappig verhaal, maar geen mop.

Er moet een knaller van een clou inzitten of misschien een flauwe clou maar dan wel een heel lang verhaal dat verwachtingen opwekt en dat hilarisch is om naar te luisteren. In dat laatste geval zou het bij uitstek geschikt zijn om te vertellen tijdens het borrelen. Dan zouden er al een paar goede moppen verteld moeten zijn en alleen al het gegeven dat iemand begint met de zin ‘Jim Beam, Jack Daniel en Johnny Walker waren met z’n drieën aan het vissen’ zou dan al gelach moeten opleveren. Dan zou er niet eens een clou bij hoeven en is het gewoon klaar met die ene zin.

Maar ja, ik herinner me een spelletje dat we als kind wel eens op verjaardagen deden en dat tegenwoordig ook wel eens op TV voorbijkomt, waarbij iemand iets in het oor van zijn buurman of buurvrouw moet fluisteren en die weer in het oor van de volgende en dat de laatste dan moest vertellen wat de eerste gezegd had. Daar klopt nooit ene biet van. Zie het dus maar voor elkaar te krijgen om een mop de wereld in te sturen en erbij te vertellen dat je hem alleen kunt vertellen na een paar goeie borrels en na een paar andere echt sterke moppen. Dat zal bij de eerste twee die hem verder vertellen wellicht nog lukken, maar dan houdt het snel op en dan heb je straks twee blondjes bij de Lidl, waarvan de ene tegen de andere zegt ‘Jim Beam, Jack Daniel en Johnny Walker waren met z’n drieën aan het vissen’ en dat die andere dan zegt ‘nou en’ en dat die eerste weer zegt ‘dat was een mop’ en dat die tweede zegt ‘nou dat vind ik geen mop, kan er niet om lachen’. Een beetje Edgar van Debiteuren-Crediteuren die een mop van Jos wil navertellen.

Nee, het moet meer zijn. Dat Jack Daniel op een gegeven moment Johnny Walker per ongeluk met een roeispaan tegen de kop slaat en dat Walker zegt ‘Die Jack Daniel, daar krijg je alleen maar koppijn van’, vind ik nog steeds niet sterk genoeg. En een mop is zo slecht als de zwakste episode, dus om hetgeen ik tot nu toe gevonden heb te combineren wordt ook niet wat. Dat er dus één overboord slaat, dat er één Nessie aan de haak slaat en dat er één de ander voor de kop slaat met een roeispaan. Misschien dat die gast van Daniel dan Nessie wel voor de kop kan slaan, dat het daar iets leuker van wordt. Nee, het is hem nog steeds niet...

Voorlopig ben ik dus nog steeds niet veel verder en gezien het feit dat ik die openingszin al meer dan tien jaar geleden bedacht heb zal het er misschien ook wel nooit van komen. Misschien kan ik er dan in ieder geval nog wel een keer een leuk verhaaltje over schrijven. Als als iemand zich geroepen voelt het op te pakken, dan ben ik graag de eerste die het resultaat hoort. Of wellicht heeft iemand suggesties. In dat geval, schiet maar!