Het is mij in mijn leven nog niet eerder overkomen dat een Tour de France-etappe op een uur en een kwartier van mijn huis verreden werd. Vandaag was het echter zover en nog wel de beslissende tijdrit in de Tour 2006. Of zoals de Fransen zeggen: contre le montre (tegen het uurwerk). De etappe in de Bourgogne van Le Creusot naar Montceau les Mines liet ik me dan ook niet ontgaan. Samen met Sven Olav ben ik tegen half twaalf in de auto gestapt en die konden we tot mijn verbazing op zo'n 400 meter van het parcours parkeren. We vonden een leuk plekkie precies bij het doek van de laatste tien kilometer. Cameratechnisch gezien een goed plekkie zou Roelof Jager gezegd hebben...Of wij in beeld zijn geweest weet ik niet, maar wij hebben die fietsluitjes wel allemaal gezien. Etappewinnaar Honchar, bolletjestruidrager Rasmussen, Rabo-kopman Menchov, gele trui-veroveraar Landis en gele trui-drager Pereiro Sio. En Boogerd dan? Die misschien wel zijn beste tour rijdt? Ik zie geen foto... Ja, die kwam ook langs, maar toen had ik het knopje van mijn camera verkeerd staan. Ik dacht hem vol in beeld gefotografeerd te hebben, maar bleek bij de nacontrole helegaar geen foto te hebben.Verder nog wat gebeurd? Nou... ehh, doordat we in de berm iets achterover zaten zakte ik door mijn stoel en lag ik achterover in een stiekelheg. Nog meer? Ja, Andreas Klöden gooide zijn bidon tegen mij aan. Was een mooie souvenir voor Sven Olav geweest, maar hij rolde door naar de buurvrouw die hem oppakte.
Wij vinden het nog steeds een mooi uitzicht achter ons huis. Het verandert telkens. Dit willen we jullie in Nederland niet onthouden.Onze buurman, de boer, die van het gat graven, heeft momenteel geen tijd om de klus af te maken. De grote kraan staat bij ons voor in de tuin geparkeerd en hij is dag en nacht bezig om het graan te oogsten en vervolgens strorollen te draaien. De arme man. Hij doet er veel moeite voor om ons een mooi uitzicht te bezorgen.
De titel zegt het al "fleur du soleil" , de zonnebloem. Vlakbij ons huis kun je duizenden van deze schitterende bloemen aanschouwen. Er staat ook nog een jongetje bij een wat onderontwikkeld zonnebloempje want hij wou laten zien dat hij toch echt groter was dan de bloem. Bij deze.
Niemand minder dan Der Abketo en Jennifer vereerden ons vorige week vrijdag met een bezoek. En Jan Harm was er nog niet of hij had ook al een record te pakken. Hij was de eerste die met een luxe auto en caravan bovenaan het terrein kwam. De zweetdruppels die ik heb gelaten om de losse bovelaag van de steentjes weg te harken zijn dus niet voor niets geweest. Wellicht ook met dank aan Jan Harm's achterwielaandrijving, maar het is nu gelukkig bewezen dat het kan.We hebben vijf erg gezellige dagen gehad, waarbij het weer ook voor ons voor een echt vakantiegevoel zorgde. Zaterdagavond samen met de andere Magny-Cours gasten lekker barbecuen en dit hebben we zondag en maandag maar even herhaald. Verder veel frisse duiken in ons nieuwe zwembad, dat nu wel horizontaal staat en 's avonds lekker relaxed even borrelen. Woensdagmorgen zijn die andere Lammersen weer vertrokken en groot was de opluchting dat het eveneens lukte om de caravan weer beneden te krijgen...Beste maor weer!
Hier een foto van een paar afgekeurde voetbalbenen die nu dienst doen als vangnet voor modder. Even met 33 graden het gras maaien wat deels voorzien is van nieuwe grond. Hoe slim ben je dan??? Het gras ligt er in ieder geval weer strak bij voor een weekje. Eerst effe douche!!!
Gisteren (01-07-2006) hadden we het eerste schoolfeest van Sven Olav. Om 16.00 uur was het verzamelen bij de school in Fétreve, wat op een klein kwartiertje van ons huis ligt. De kinderen van de Maternelle (kleuterschool, 3,4,5 jaar) hadden met de hulp van moeder Yvonne een Nederlands kinderliedje ingestudeerd. Aan de kijkers van de weblog nu natuurlijk de vraag om te raden om welk liedje het gaat. Na alle liedjes van zowel de maternelle als de CP (lagere school) waren er buiten allerlei spelletjes.Om 18.30 uur was het voor de volwassenen tijd om een apèro (aperatiefje) in de vorm van een beetje cassis met witte wijn in een platic bekertje te nuttigen. Nee, geen cassis zoals wij dat kennen met prik, maar cassis voorzien van een bepaald percentage alcohol. Om 19.00 werdt het "buffet" geopend en kon de rèpas (maatijd) beginnen. Aan lange tafels onder de grote boom, naast de kerk. Eerst een keuze uit diverse koude salades, daarna 2 plakjes vlees lijkend op rollade geserveerd met chips !!!, gevolgd door een groene salade met enkel olijfolie. Inmiddels hadden we het tijdstip van 21.00 uur bereikt en gingen diverse heren even in de school voetbal kijken: France - Bresil. Het repas ging gewoon verder met een, naar wij dachten een dessert in de vorm van vloeibare witte kaas en camambert. Dit bleek een tussen/eind toetje te zijn. Om 22.00 uur zijn we maar eens huiswaarts gekeerd want de kindertjes moeten toch ook een keertje naar bed. Verbaasd vroeg onze buurvrouw of we niet nog even wilde blijven voor het dessert?? Oh, dat komt dus nog?? Met een smoes dat moeders niet fit was en de kids moe waren zijn we er toch maar tussenuit geknepen. Zo maak je nog eens wat mee. Verbazingwekkend dat de kindertjes zolang door kunnen gaan. Bij navraag blijkt dat het hier de gewoonste zaak van de wereld is dat je je kinderen overal mee naar toe neemt. Over 2 weken is in Thianges een dorpsfeest met een rèpas wat pas s' avonds om 20.30 uur begint. Men gaat er vanuit dat we de kids gewoon meenemen. Verslag van deze avond kunt u uiteraard nalezen op de log.
In Nederland is het sinds enige dagen warm, maar hier kan de zon er ook wat van. Al een paar weken schijnt de koperen ploert hier onafgebroken en zijn we genoodzaakt om in de middag een siësta in te lassen. De wekzaamheden gaan deze dagen even op een laag pitje. Theo, die altijd gezegd heeft s'middags niet te kunnen slapen, neemt het er dan ook even van. Achter het huis onder de grote eik op een zonnestoel even een tukkie doen. Het voelt met dit weer net of we op een oneindige vakantie zijn maar met als voordeel dat we s'avonds weer ons eigen bed in rollen.
