Lekker schommelen

De kids hebben er weer een nieuw speledingetje bij. Onlangs hebben we een speeltoestel met verschillende schommels gekocht. Na een periode van regen en sneeuw was nu de tijd rijp om het toestel in elkaar te zetten. De boys kunnen nu volop schommelen.

De lenteschilder is er weer

Yvonne zat al een paar maanden heen en weer te schuiven op de stoel. Ze wilde graag plintjes en aanverwante artikelen gaan verven, maar het weer liet dit nog niet toe. Nu he overdag lekker droog is en het zonnetje lekker schijnt heeft Yvonne de kwast weer ter hand genomen. En dus kunnen we binnekort de slaapkamers van Sven Olav en Bram gaan afwerken.

Even de caravan aankoppelen

Onze jongste spruit Bram is gek op auto's, trekkers en vooral ook aanhangers. En net als volwassenen willen kinderen ook steeds meer. Zo besloot Bram dat zijn eigen aanhangertje achter zijn trekker niet meer voldeed en dat het tijd was voor iets groters. En dus moest de caravan er maar aan geloven. In totaal is hij denk ik wel een uurtje bezig geweest om te proberen met zijn trekkertje de caravan van de plaats te krijgen.

Elk nadeel heb z'n voordeel

Werkt mooi zo'n masjien...


Elk nadeel heb z'n voordeel. Deze wereldberoemde uitspraak van El Salvador was vandaag op ons van toepassing. Omdat mijn zaagblad van de kettingzaag beschadigd is, acht ik het niet verstandig om daar momenteel mee te zagen. Het risico dat de ketting er afloopt ligt natuurlijk altijd op de loer, maar groter nog is wellicht de kans dat de ketting gaat beschadigen en dan heb ik die ook nog stuk.

Het nieuwe zaagblad wordt halverwege de week verwacht en zolang konden we niet wachten met zagen. En als je geen zaag heb, kun je ook niet zagen...(wederom dank aan JC) En nou is het zo dat onze buurman een prachtig mooi zaagmasjien heeft. Een soort afkortzaag voor boomstammen op een benzinemotor. Yvonne had hem daar al eens mee aan de gang gezien was er dolenthousiast over. En dus ben ik "a uno momento dado" (Hé Johan, ben je daar alweer?) maar eens naar de beste man toegestapt, de tweede keer sinds we hier wonen. De buren één huis verder hebben we regelmatig contact mee, maar onze directe buren zien en horen we niet. De buurvrouw hadden we zelfs nog nooit gezien. Ook niet toen we ons in onze eerste week hier hebben voorgesteld.

Het was echter geen probleem om zijn masjien even te lenen en omdat er ook nog wielen en handvaten aanzaten kon ik hem ook nog naar mijn houtbultje toe schuiven. In minder dan een half uur had ik een bult hout waar ik met de kettingzaag toch gauw zo'n twee uur voor aan het zagen ben. Dat was nog eens plesant. Het nadeel van het even niet kunnen gebruiken van mijn kettingzaag werd op deze manier dus dubbel en dwars omgebogen in een voordeel door het kunnen gebruiken van buurman's masjien. Bovendien was het een mooie gelegenheid om wat nader kennis te maken met de buurtjes.

Carnaval

Een week later dan het officieel carnaval was, werd in Decize carnaval gevierd. Vraag niet waarom ze dat een week later doen. Voor ons - en voor Cees - is het ook een raadsel. Maar goed, we wilden wel eens zien wat carnaval hier inhield en voor de kinderen hadden we zelfs bij ons bezoek aan Nederland carnavalskleding gekocht. Dit is overigens ook voor andere gelegenheden te gebruiken, dus zo gek zijn we nou ook weer niet. De jongens waren verkleed als jager (of soldaat )en als cowboy. Maar de jager (Bram) wilde persé de cowboyhoed op en de cowboy (Sven Olav) wilde persé de jagerspet op. Ach ja, het was hun feestje.

Het carnaval bestond uit een optocht van 7 of 8 wagens en 4 muziekkoerpsen. Tussendoor nog wat carnavalsfiguren. Wij stonden bij het vertrekpunt, de parkeerplaats van een supermarkt, net buiten het stadje. Daar waren niet zoveel mensen, dus een echte carnavalssfeer was niet echt te ontwaren. Maar goed, het was best wel leuk. De jongens vonden het in eerst instantie natuurlijk weer eng (vooral het geknal van knappertjespistolen konden de jager en de cowboy niet echt waarderen), maar gaandeweg de optocht begonnen ze het toch wel weer interessant te vinden. Vooral Bram bleek na afloop nog erg onder de indruk van een clown in een auto.

Nou, beste maor weeeeer....

Wederom die winter

Net als in Nederland is de winter ook in de Bourgogne nog volop aanwezig. Vrijdag en zaterdag hebben we een overvloed aan regen gehad. Zaterdag aan het eind van de middag ging dat over in sneeuw. In combinatie met een flinke woei leverde dat zelfs heuse sneeuwduien op. Omdat zondagmorgen het zonnetje heerlijk scheen ontwaakten we weer in een prachtig winterlandschap. En tsja, dat levert toch weer mooie plaatjes op...

Cursus Frans

Na ongeveer 4 maanden in Frankrijk redden we ons (lees Yvonne) steeds beter met de Franse taal. Tenminste, zelf denk ik dat ik er al heel wat van snap. Ik zal u een voorbeeld geven van mijn vorderingen en even een willekeurig zinnetje met wat Franse woorden in het Nederlands vertalen.

Ik kwam de gendarmerie tegen en zei, bonjour. We maakten een praatje en daarna zei ik, a bientot. Qui, zei de gendarme, au revoir...

Volgens mij betekent dit in het Nederlands:
Ik kwam de Jan Harmerie tegen en zei, John Boer. We maakten een praatje en daarna zei ik, Abketo. Wie? Zei de Jan Harmerie, ooievaar....

Ja, ik denk wel dat wij het redden in Frankrijk....

Beter één dam in de sloot dan tien in de lucht

Als we straks gasten op de camping en in de chalets willen ontvangen, dan moet het terrein achter het huis natuurlijk wel bereikbaar zijn. En dus heb ik maandag maar even betonnen buizen gekocht en deze in de sloot geplaatst. Vervolgens wat grond erover en wat puin dat we nog hadden liggen. Is dat ook weer mooi opgeruimd. Het geheel maken we vervolgens af met nog een klein laagje grond en een topping van steengruis. Dit fantastische werkje zal vervolgens geserveerd worden met een prachting hek en een mooi welkomstbord van Camping Le Bois Vieux. Na zo'n mooi voorafje zullen onze gasten zich bij binnenkomst meteen verheugen op het hoofdgerecht.

Dit was puinzooi; goeiemidddddaaaaggggg.....

Een dagje in het bos

Vrijdag hebben we met z'n viertjes in het bos vertoeft. We hebben een strook bos van de gemeente toegewezen gekregen die we zelf om mogen zagen om als haardhout te gebruiken. Inmiddels hebben we onze strook voor ongeveer driekwart om. Om het laatste stukje te doen is het wachten even op een nieuwe zaaggeleider. Deze is waarschijnlijk te heet geweest en daardoor iets verbogen. Omdat ik een Dolmar-zaag heb en deze in Frankrijk redelijk onbekend is, is het even zoeken naar een leverancier voor het juiste onderdeel. Maar dat zal ook wel weer lukken.

Terwijl Yvonne vrijdag druk bezig was met schoonmaken van de stammetjes en takken en het stapelen ervan, waren de jongens lekker aan het spelen in het bos. En als je de foto ziet zul je zeggen: "En Theo was aan het zuipen." Nee, eerlijk, dat was even een slokje water tussen het harde werken door.

Dit was Brandhout, goeiemidddddaaaaagggggg......

Poeslief

Zoals jullie uit alle verhalen kunnen opmaken hebben wij het uitstekend naar onze zin in Frankrijk. En datzelfde geldt voor onze poezen, Bon Bon en Aisha. Lekker rond huis struinen of gewoon de hele dag lekker bij de kachel. En samen kunnen ze het ook prima vinden, zoals uit de foto blijkt.

The axe effect

We hebben inmiddels ruim voldoende hout om het de rest van de winter warm te hebben. Het hout moet dan echter wel in de fik en dan heb je ook wat aanmaakhout nodig. Yvonne wil dit graag zo klein mogelijk hebben en heeft er een hobby van gemaakt om dit te bewerkstelligen. Vol overgave stort ze zich met de bijl op de stammetjes om ze om te toveren tot mooi dunne aanmaakhoutjes. We hebben nu niet alleen voldoende hout, maar ook voldoende middelen om het in de fik te krijgen. Dankzij "The axe effect".

Toch maar even weer het weer

Het is hier momenteel erg helder. Dit levert 's avonds een prachtige sterrenhemel op en zeker ook koude nachten. Maar als de ochtend eenmaal aanbreekt dan weet het kwik niet hoe snel het in de thermometer omhoog moet klimmen. Zie hier het resultaat op de foto die zaterdagmorgen rond elf uur is genomen. Aangezien het rond een uur of zeven nog flink vriest, gaat de temperatuur is vier uur tijd dus zo'n 25 graden omhoog! Je hoort ons niet klagen.

Zware jongens

Vandaag zijn we even wezen toeren met de auto. Ietsje noordelijk gereden, waar wat leuke meertjes te bewonderen zijn. Via allemaal binnendoorweggetjes zijn we weer huiswaarts gekeerd. Je komt dan door prachtige gehuchtjes met vijf of zessen huizen bij elkaar, waar de tijd echt lijkt te hebben stil gestaan. Onderweg kwamen we ook nog 3 zware jongens tegen. Bourgondië is toch vooral ook bekend om de zware Charolais-koeien en -stieren. Die hebben we dus maar even gekiekt. Ja, dit is toch wel even wat anders dan 'lammetjes'....

Hoe gaat het met klussen? Prima!

Nadat ik aan één kant van een plaat een stuk had afgezaagd, was ik even vergeten dat ik de plaat een stukje op moest schuiven voordat ik aan de andere kant begon. Zie hier het resultaat...



Tot voor kort was ik niet zo'n klusser. Tegenwoordig is dat wel anders. Of...toch nog niet altijd helemaal? Goed gereedschap is in ieder geval het halve werk. En ik heb in ieder geval een goede decoupeerzaag. Niet zo'n mietje die precies doet wat hem gevraagd wordt, maar eentje die gewoon op eigen initiatief nog wat extra werk doet.

Gronings gerecht met 3 B's

Afgelopen zondag zijn we even wezen buurten bij Cees en Georgia. Zij wonen een half uurtje verder naar het zuiden, bij Toury Lurcy. Cees had naast het huis een bloedspoor ontdekt en dat bleek van een gewonde kip te zijn. Dus stond Cees niets anders te doen dan een einde aan het lijden van dit beest te maken. Vakkundig werd het beest van haar jas ontdaan, zodat Cees en Georgia binnenkort kunnen genieten van een overheerlijk Gronings gerecht met 3 B's: kibbesoeb...

Het weer en belangrijker zaken

Het gaat hier nog steeds uitstekend. Het weer kan beter, maar aan de andere kant: ik kan me niet herinneren wanneer we voor het laatst regen hebben gehad. Dat is natuurlijk al heel wat. 's Nachts is het hier tegenwoordig enkele graden onder nul en overdag verschilt van dag tot dag hoeveel het kwik er boven komt. Dinsdag bijvoorbeeld steeg het kwik tot maar liefst twaalf graden! Een dag later bleef het echter op nul hangen. Ach ja, Herman Finkers zei het al: zo het je het over v(F)riezen, zo heb je het over dooien...

Woensdag zijn we overigens samen met de burgemeester naar de CAUE in Nevers geweest. Deze afkorting staat voor Conseil d'Architecture Urbanisme et Environment. Het is een adviserend orgaan en volgens mij een beetje de welstandscommissie van de Nièvre. Wij hebben samen met de burgemeester onze plannen toegelicht voor de bouw van 2 chalets. We hebben niet alles meegekregen, maar het kwam er op neer dat het geen bezwaar was, mits...

De grootste mits is dat er i.p.v. een bouwvergunning een vergunning aangevraagd moet worden voor een Parc Residential de Loisirs (PRL), oftewel een verblijfpark voor vrijetijdsbesteding. We weten nog niet goed wat voor haken en ogen hier verder aan zitten en willen volgende week, als de aanvraagformulieren binnen zijn, alles samen met een vertaalster nog even met de burgemeester doornemen.

Wat wij erg vreemd vonden was dat de chalets onder geen beding een natuurlijke houtkleur mogen krijgen. Ze mogen wel blauw, rood of geel... En dit hebben we echt wel goed begrepen. We hebben het nadien nog weer met de burgemeester doorgesproken, die het nog weer eens bevestigde. Ook mogen we onze bestaande coniferen niet verplanten om een natuurlijke scheiding tussen de chalets te creëren. Coniferen zijn absoluut uit den boze! De adviseur van het conseil stelde voor wat planten ergens uit de vrije natuur te trekken(?!) en deze er tussen te planten. Het moest namelijk een mooie natuurlijke afscheiding worden. Yeah right, tussen de knalrode of azuurblauwe chalets....

Het belangrijkste is dat het dus in ieder geval de goedkeuring heeft van het conseil, maar nog niet op de manier zoals we zouden willen. We zullen kijken in hoeverre hier nog wat aan te doen is. Wordt vervolgd.

Normandische appeltaart in de Bourgogne

Zo nu en dan is het leuk om eens een recept van de streek uit te proberen. En als het niet van de streek is, dan in ieder geval van het land. En dus stortte Yvonne zich op het bakken van een Normandische appeltaart. Sven Olav was graag bereid om even een handje te helpen. Het resultaat mocht er zijn. We hebben heerlijk gesmuld van deze Franse delicatesse.

En het werd weer winter

Nadat het gisteren aan het eind van de dag lichtjes sneeuwde heeft het vannacht flink doorgezet. Vanmorgen was het volledig wit. Ik ben nog met Sven Olav naar school gereden, maar daar was niemand te bekennen. Heb even tien minuten gewacht en we zijn maar weer huiswaarts gekeerd. Een eindje verder liep de hulpjuf te wandelen. Zij bevestigde dat er vandaag inderdaad geen school was.

Sven Olav had dus sneeuwvrij en daar hebben we maar even van geprofiteerd. Even een blokje om met de slee. De koeien van de buren vonden het allemaal best. Die stonden lekker vanuit de stal te kijken hoe wij in de koude sneeuw liepen. Voor vanmiddag wordt er nog meer sneeuw verwacht en morgen zou het weer gaan regenen. We wachten het maar af en zien wel wat morgen ons brengt. Vandaag kunnen de kinderen in ieder geval nog even lekker genieten van de sneeuw.

Even de rommel opruimen

In Nederland wordt een huis veelal schoon opgeleverd, in Frankrijk ligt dat anders. Wij hebben in het huis ook nog heel wat spul van de vorige bewoners aangetroffen. Daar zat nog wel wat bruikbaars bij, maar toch ook heel veel rommel. Yvonne had dit allemaal in één van de schuurtjes gestouwd (zie eerste foto). Dit moest nog een keer gesorteerd worden en grotendeels afgevoerd.

In de tussentijd hadden we ook zelf met de verbouwing al heel wat troep gecreëerd, zodat we inmiddels al een mooi afvalbergje hadden. Omdat de prioriteit meestal gelegd wordt bij werk aan het huis, of hout zagen lag de rommel er al een hele tijd en moest het altijd nog een keer afgevoerd worden.

Deze week zijn we inmiddels drie keer naar de stort geweest met een volle aanhanger. Er staan een stuk of zes containers voor o.a. hout, ijzer etc. Er staat er ook eentje waar van alles wat in mag. En 95% van onze rommel valt daaronder. Emmers, plastic zakken en vuilniszakken met allerhande troep: gooi er maar in. Je parkeert de aanhanger even bij de bewuste container, iemand van de dechetterie (stort) helpt even mee (en het jongste lid van ons gezin eveneens) en binnen 10 minuten ben je weer leeg. En het mooie is. Het kost helemaal niks. Dat is nog eens leuk afval wegbrengen.

De afvalberg naast het huis is helemaal weg, we hebben alleen nog een klein bultje schoon puin, dat we zelf wel kunnen gebruiken. Het schuurtje is nu voor een derde leeg. Dus nog 1 of 2 keer naar de stort en we hebben volledig schoon schip gemaakt.

Onze voorproever

Sven Olav gaat alweer voor de vierde week naar school. Het gaat nog steeds goed en hij gaat er met veel plezier heen. Hij verstaat de andere kinderen niet, maar bijna iedere dag noemt hij wel weer een nieuw Frans woordje. Bram mag zich voorlopig nog bezighouden met het helpen van mama bij het maken van toetjes. En natuurlijk moet hij dan even proeven of het wel goed wordt...

Uitzicht vanaf de veranda van de chalets

We zijn momenteel druk in de weer met de autoriteiten voor de vergunning voor 2 chalets. De burgemeester vindt het geen enkel probleem, maar hij is niet de eindverantwoordelijke. We moeten nu een afspraak maken met iemand in Nevers om onze plannen voor te leggen. De burgemeester heeft al aangeboden met ons mee te gaan, als het in zijn agenda past. Het lijkt allemaal wel goed te komen en... als ze er staan, dan is dit het uitzicht vanaf de veranda. Kon slechter, dachten wij...

Waar blijft die Sinterklaas nou?

Voor de kinderen was het geen moeilijke omschakeling van Sinterklaas naar de Kerstman. 't Is ook een man met rode muts en witte baard en je krijgt er cadeautjes van. So, who cares... Onze poes Aisha heeft het er wat moeilijker mee. Het is al half januari en Sinterklaas is nog steeds niet geweest. Hoe kan dat toch? Dan zelf maar eens even poolshoogte nemen waar die man blijft...

Waar drink je koffie in januari? In de tuin natuurlijk!

Nadat we weer voorzien waren van het nodige hout, zijn we vanmiddag meteen gaan kloven en hout stapelen onder het afdakje. Onder een heerlijke winterzon was dit beslist geen onaangenaam klusje. Zo halverwege de middag was het zo'n 10 à 11 graden. Met een jas of dikke trui aan aangenaam genoeg om tussen het werk door even heerlijk in de buitenlucht te koffiedrinken. Dat hadden we op 15 januari nog niet eerder gedaan...

We kunnen weer even stoken

Met twee houtkachels als verwarming lukt het prima om er flink wat brandhout doorheen te jassen. Zo midden in de winter is daar niet zo heel gemakkelijk aan te komen, zeker niet als je nog bezig bent met contacten op te bouwen. Toch hebben we de afgelopen week weer een adresje gevonden. En dus werden we vanmorgen weer voorzien van tien kubieke meter brandhout. Met de trekker werd het gebracht. Vader en zoon moesten daarvoor een tocht van anderhalf uur maken, wat mede veroorzaakt werd door een kapotte radiateur.
In tegenstelling tot de andere keren dat er hout geleverd werd, was er deze keer geen kipper. Het moest met de hand gelost worden. Maar met z'n drieën was dat in een klein uurtje klaar en het voordeel is dat alles alweer mooi opgestapeld ligt.
Zaterdag was ik even bij deze mensen, waar ik voor het eerst bij Fransen koffie gedronken heb, wat redelijk uniek is. Wij hebben tot nu toe alleen koffie kunnen slijten aan de schoorsteenveger, die er niet bij ging zitten, maar gewoon bleef staan. Na een tocht van anderhalf uur en een klein uurtje hout stapelen wilden deze Fransen echter wel even zitten. De koffietijd was al geweest en dus werd op deze mooie winterdag genoten van een oer-Hollandse Beerenburger. Voor 30% vond pa het toch wel behoorlijk scherp. De zoon vond het wel meevallen. We hebben ze vervolgens een paar flessen water meegegeven voor de radiateur, zodat ze ook weer thuis konden komen.

Tom & Jerry

Voor de derde keer tijdens ons verblijf in Frankrijk kwam één van onze poezen met een muis thuis. Zoals het een echte poes betaamt werd deze netjes voor de deur gelegd. Volgens de poezenwetenschappers is het dan bedoeld als voedsel voor het baasje. Lief bedoeld, maar.... toch maar niet. Ook zonder de poezen weten de muizen ons huis overigens wel te vinden. Een week of twee geleden liep er ineens een muis in de kamer. Hij was letterlijk de weg kwijt, want op het speelkleed van Sven Olav en Bram raakte hij jammerlijk in de berm...Omdat een bourgondische muis betrof moest de heftruck er aan te pas komen om hem weer op het rechte pad te krijgen... (zie foto).

Werkzaamheden aan camping van start

Vandaag is letterlijk de eerste schop de grond in gegaan voor het realiseren van onze beoogde camping. We hebben zes meter heg verwijderd aan de straat naast het huis. Hier moet de ingang van minicamping Le Bois Vieux verrijzen. Morgen gaan we overigens even naar de burgemeester om onze plannen met hem door te nemen. We zijn benieuwd hoe hij er op zal reageren.

Jong geleerd...

Na een paar droge dagen leek het een goede idee om wat overtollige troep in de hens te steken. In Frankrijk is dat geen enkel probleem. Je brandt maar een eind weg, als het maar in een ton o.i.d. is. En dat laatste valt volgens ons ook nog wel mee. Maar we vonden toevallig deze ton in onze heg en dan kun je hem net zo goed gebruiken. Is ook veiliger voor de kinderen die nou ook volop mee kunnen helpen met vuurtje stoken.

I'm a lumberjacker baby...

We zijn hier heel wat hout nodig voor beide kachels. Gelukkig hebben we van de gemeente een stukje bos toegewezen gekregen waar we zelf mogen kappen om in haardhout te voorzien. Dit stamt nog uit de tijd van Napoleon, die vond dat iedere Fransman het verdiende om er in de winter warmpjes bij te zitten. Morgen gaan we het bos in om naar hartelust te zagen. Vandaag eerst maar even de nieuwe motorzaag geprobeerd. We hadden nog wat stammetjes liggen en die waren in een handomdraai in drieën gezaagd.

Sven Olav heeft zijn eerste schooldagen er inmiddels overigens ook opzitten. Een half uur voordat de school begint staat hij 's morgens en 's middags al klaar met de jas aan. Ook komt hij dolenthousiast terug. Hij kan de andere kinderen nog niet verstaan en weet ook nog niet hoe ze heten of hoe de juf heet. Maar hij vindt het wel hartstikke leuk. En onverwacht goede start dus op de nieuwe Franse school.

Wachten op nieuwjaarlopers

In Tynaarlo is nieuwjaarlopen nog altijd een goede traditie. In de Nièvre kunnen ze er ook wat van. De deur wordt helemaal plat gelopen. ..

Gelukkig 2006

Wij willen iedereen een fantastisch 2006 wensen. Wij hadden daar graag samen me iedereen op geproost, maar dat gaat nu wat lastig. Vandaar vanaf deze plek: PROOST!

Spetterend vuurwerk

In Frankrijk is het niet toegestaan om oudejaarsvond en 's nachts vuurwerk af te steken. De Fransen doen dit alleen op hun nationale feestdag, 14 juli en dan wordt dit gedaan door de commune. Wij hebben stiekum toch even wat zwaar vuurwerk afgestoken.