Mien toentje

Zoals onlangs te zien was op deze weblog heeft Bram flink geholpen met het omspitten van de tuin. Vervolgens hebben beide jongens daarna meerdere malen onbedoeld opnieuw flink meegeholpen met het omspitten van de tuin, zodat papa flink aan het schoffelen is geweest en bezig is geweest met het verwijderen van niet in een tuin behorende producten, alvorens de plantjes en zaadjes de grond in konden.

Inmiddels zijn we zover dat we een start hebben gemaakt met ons eigen groentetuintje. Het is nog erg klein, maar het is dit jaar dan ook een soort oefentuintje. Wat slaplantjes en aarbeiplantjes, zoals op de foto's is te zien, en daarnaast nog wat uien, radijsjes en wortelen. Wat dit allemaal wordt, moeten we afwachten, maar er staan inmiddels al wel een forse rabarberplant en twee andere niet door ons gekweekte planten. Er moet dus iets willen groeien...

Computerperikelen

GEEN FOTO BESCHIKBAAR!!!


Bliksem hou je liever buiten de deur. Enkele weken geleden merkten we wat er kan gebeuren als dat niet lukt en dan stelt het in dit geval voor een blikseminslag nog niks voor. Ons ADSL-modem overleefde de klap niet en daardoor waren even een weekje digitaal van de buitenwereld afgesloten.

Met een nieuw modem konden we letterlijk de hele wereld weer aan, maar na de bliksem hielden we ook computervirussen niet buiten de deur. Wij hadden de laatste tijd steeds vaker klachten dat onze e-mailbijlagen niet aankwamen. Omdat we ook wat andere verdachte dingetjes hadden ontdekt besloot ik een in onze PC ingebouwde system recovery uit te voeren. Windows XP wordt dan opnieuw op de PC gezet, maar alle bestanden blijven behouden. Het resultaat mocht er zijn. De PC was onvoorstelbaar traag en 80% van de functies werkte niet meer. Ook konden we onze bestanden niet meer kopiëren.

Dus hebben we de PC naar een IT-bedrijfje in de buurt gebracht. Daar is het uiteindelijk gelukt om onze foto's en andere bestanden te saven. Ook werden maar liefst 58 virussen geconstateerd. Nu weten we ook waarom we in departement 58 wonen. Het lukte daar overigens niet om Windows weer terug op onze PC te plaatsen (teveel naar de Pfaff's gekeken) omdat ze onze ingebouwde recovery niet snapten, dus hebben we de PC gisteren zelf maar weer opgehaald en zelf alles weer geïnstalleerd. Inmiddels zijn we weer helemaal up and running (ook teveel naar iets gekeken, weet alleen niet wat).

Wat we wel kwijt zijn geraakt zijn onze oude e-mails en onze contactpersonen. Wil een ieder die dit leest bij deze zo vriendelijk zijn om zijn, haar of hullie e-mailadres te mailen naar theo.yvonne@wanadoo.fr? En misschien heeft iemand nog een mailtje van Yvonne van een paar weken geleden waarin de opening van de website van de camping werd aangekondigd. Die mail is gestuurd aan alle contactpersonen die we destijds in Outlook hadden staan. Als iemand dit mailtje nog heeft, zou die hem willen beantwoorden. Dan zien wij in één klap alle e-mailadressen van onze contactpersonen weer.

Sjeesus, wat een lang verhaal over zo'n domme computer. Ach ja, ook in Frankrijk is het niet alleen maar lang leve de lol. Zo zijn we vandaag bijvoorbeeld naar Magny-Cours geweest. We konden de raceauto's horen brullen. Hebben ze echter niet gezien en kwamen terug met een wastafel en zo'n ding die eronder hoort...

Onze eigen loodgieter

Na onze eigen tuinman en onze eigen tegelzetter is het nu tijd om onze eigen loodgieter voor te stellen. Een voormalig journalist van de Oostermoer-Noordenveld heeft ons voorzien van een afwasgelegenheid voor de campinggasten. En heeft er "en passant" ook maar even een buitenkraantje bij geplaatst. De voor onze eigen badkamer overbodige ketel werd buiten aan de muur bevestigd en er werden wat koperen buisjes aangelegd en gesoldeerd en zie daar... er is water. En het correctiewerk waar eerder over gerept werd? Is niet meer nodig. Er was één zeer onwelwillend puntje in het geheel, maar uiteindelijk is het allemaal dicht en is er water.

Oeuf-dag

Iedere zondagochtend eten de mannen in huize Lammers steevast een hardgekookt eitje. Al vrij snel was de zondag hier dan ook al omgetoverd tot oeuf-dag (officieel horen die o en e in elkaar verstrengeld te zitten, maar wij hebben geen Frans toetsenbord en het is me nu te laat om het nog bij de speciale tekens op te zoeken).

Vorige week zondag was het het wel een heel speciale oeuf-dag! Nadat de mannen 's morgens bij het ontbijt hun eitje hadden verorberd, had de Paashaas voor een verrassing gezorgd. In de tuin bleken allemaal chocolade-eieren verstopt te zijn. De jongens hadden ze in een mum van tijd allemaal gevonden, maar waren toch niet helemaal zeker of er niet nog ergens een eitje achter gebleven was. Dus op Tweede Paasdag - toen papa en mama al lang en breed wisten dat oeuf-dag voorbij was - trokken de kids weer vol goede moed met hun mandjes de tuin in. En zie daar... wat papa en mama nooit hadden verwacht... Bram wist zijn totaal nog met twee op te krikken. Kinderlijke onwetendheid wint het zo nu en dan gewoon van ouderlijke rekenkunde...

Onze tegelzetter

Kon ik onlangs melden dat we onze eigen tuinman hebben, inmiddels kan ik melden dat we ook onze eigen tegelzetter hebben. Yvonne heeft vandaag het eerste wandje in onze gastenbadkamer betegeld. Met waar vakvrouwschap heeft ze er een prachtig strak wandje van gemaakt. En nu is het gezegde dat als het wandje maar mooi recht gemaakt is, het tegelen vanzelf gaat. Nou, ik kan u melden dat het wandje door mij gemaakt is en dat Yvonne dus ook nog enig correctiewerk te verrichten had.

Zelf ben ik momenteel druk aan het loodgieten. Daar zal ik één dezer dagen de resultaten van tonen. Voorlopig is daar overigens nog geen correctiewerk benodigd, dus dat gaat ook lang niet slecht. Maar ja, er loopt ook nog geen water door de leidingen. Dus wat niet is kan nog komen...

Joyeux Paques

Ondanks dat we het hier met z'n viertjes uitstekend naar onze zin hebben en dat we er uiteindelijk zelf voor gekozen hebben om naar Frankrijk te gaan, is het toch altijd leuk om oude bekenden te zien. En het komend weekend verheugen we ons op de komst van niemand minder dan... Bunny! Jawel, en nu ga ik even vreemd in het Engels, de Eastern Bunny.

Vanuit de Bourgogne wensen wij iedereen dan ook een vrolijk Pasen. Da'j maor veul eier muggen eten en veul neuties muggen schieten...

Joyeux Paques, oftewel Vrolijk Pasen!
Theo, Yvonne, Sven Olav en Bram.

Onze plof

Deze Mobilette stond nog in één van de schuurtjes!


Het is even een tijdje stil geweest op onze weblog. Precies 2 weken geleden zaten we even in het donker na één harde onweersklap. Toen we de stroom er weer op zetten deed de PC het nog wel, maar we hadden geen internetverbinding meer. We hebben zowel de PC als het modem laten testen en het bleek dat het modem de onweersklap niet overleefd had. Het betreffende IT-bedrijfje in de buurt heeft een nieuwe besteld, die uiteindelijk afgelopen dinsdag ten tonele verscheen. Vandaar even een tijdje windstilte op de weblog.

In de tussentijd hebben we o.a. even een schuurtje opgeruimd, waar deze Mobilette onder het stof vandaan kwam. En nadat ik gisteren en vandaag op mijn huis tuin en keuken-Hollandse fiets naar het bos geweest ben te zagen, denk ik er sterk over om dat ding weer aan te praat te kijgen. Lukt me niet, maar het gaat om het idee. Het is in ieder geval een mooi antiek plaatje.

Beslissende tijdrit Tour in de Bourgogne

Ik had er niet veel hoop op dat de Tour de France hier in de buurt zou komen. Om het middengedeelte van Frankrijk wordt meestal heen gereden. Maar zie hier. Op zaterdag 22 juli wordt de beslissende (wellicht) tijdrit van de Tour 2006 gehouden van Le Creusot naar Montceau-les-Mines. Dat is iets oostelijk vanaf ons gerekend. Ongeveer een dik uur rijden. Een dag later eindigt de Tour in Parijs, dus nu Armstrong er niet meer bij is, kan het maar zo dat het hier om de beslissende etappe voor de eindoverwinning in de Tour gaat. Zie ook de link rechts op deze weblog.

Nog dichterbij, een half uur rijden, is Magny Cours. Daar wordt op 16 juli weer de Grand Prix van Frankrijk verreden. We hebben het dan natuurlijk over Formule 1. Dus voor sportliefhebbers wellicht een mooie gelegenheid om eens op onze camping te kijken.

Onze tuinman

Ondanks dat we de tijd aan onszelf hebben, hebben we het druk genoeg met van alles en nog wat. En dan wilden we eigenlijk dit jaar ook nog ons eigen tuintje hebben, met wat aardbeien, wortelen, komkommers en aanverwante artikelen. Tsja, dan zal er toch eerst een stukkie grond omgespit moeten worden. Gelukkig heb je dan nog kinderen! Bram was zo vriendelijk om deze taak even voor ons waar te nemen.

Uit de shit

We zijn weer uit de shit. De verstopping in de afvoer is verholpen en de septic is inmiddels leeggehaald. We kunnen dus weer heel wat jaartjes vooruit. Onze buurman, monsieur Lamarre, door Sven Olav omgedoopt tot Sierra Madre, was ook even nieuwsgierig en vooral benieuwd naar het adresje dat we gevonden hadden voor het ledigen. Hij kwam dus ook even een kijkje nemen. Hij is te herkennen aan een witte baard.

In de Put

Vandaag zat Theo behoorlijk in de put. Letterlijk en figuurlijk. Het evenwicht tussen lichaam en geest, ying en yang, was bij hem ver te zoeken. Shit, shit, shit waar komt toch al die shit vandaan. In de shit tot aan zijn enkels. Waar je ook keek overal shit, shit, shit. Gat graven in de regen; shit. Dan shit scheppen uit de septic: shit. Shit vervoeren in de kruiwagen; shit, eroverheen geklotst; shit, shit, shit. Gegraven gat vol met shit, shit. Gat weer dicht gooien, shit. Waar moet ik met al die shit naar toe, shit.

Gaatjes boren in de PVC; shit. Nog meer shit en veel papier. Spoelen, spoelen, spoelen. Geen resultaat. Nog maar een gaatje boren, shit, shit, shit. NOG meer shit! Omstreeks 17.00 uur zag hij weer helder water stromen en kon vol overtuiging melden; "shit schat, het is me gelukt."
Dit was een dag uit het leven van mijn man Theo. Het stinkt hier een beetje en ik kan u zeggen het is zeker niet zijn ijdelheid.

De andere kant van de medaille

Het lijkt zo mooi. Leven in Frankrijk, een minicamping beginnen, genieten van de vrijheid en van het mooie weer. En je hoort ons ook niet klagen. Maar er zit natuurlijk ook een andere kant aan. Als startende ondernemer moet je goed beslagen ten ijs komen en daar zijn we ons terdege van bewust.

Van ons prodcutaanbod maakt ook een wekelijkse barbecue deel uit. En dan verwachten de gasten natuurlijk wel wat. Dan staat je niets anders te doen dan dit ventevoren goed voor te bereiden, ook als dit betekent dat je soms op zondag aan de bak moet.

Tsja, dan hadden we dus gewoon op 19 maart met 3 graden in Nederland bij de kachel kunnen zitten. TV-tje kijken of spelletjes doen... Maar we hebben geen keus en dus dan wordt het op 19 maart met een graadje of 20 barbecueën in de tuin met wat gezellige mensen erbij. Je moet er inderdaad wat over hebben...

Hihihihihihihi....

Bijna 30 graden en ook nog ijs

Ja ja, het Franse voorjaar is hier begonnen. Tegen het einde van de ochtend steeg het kwik hier bijna tot 30 graden. Op hetzelfde moment hebben we hier nog wat emmers en aanverwante artikelen waar een laag ijs in staat. Want in de zon is het dan wel zo'n 30 graden. Ik denk dat de schaduw in de buurt van de 10 komt. En met temperaturen van -8 's nachts wil het ijs nog wel blijven liggen.

Een quizvraag voor de slimmerikken. Hoe groot zal het temperatuurverschil 's nachts in de schaduw en in de zon zijn...

Website camping is gelanceerd

Daar is 't ie dan. De officiële website van minicamping Le Bois Vieux. Na vele uurtjes zware arbeid van Yvonne presenteren wij u vol trots de lang verwachte internetpagina. U vindt hierop alle nuttige informatie over de camping, zoals de de verschillende overnachtingsmogelijkheden en de tarieven. Maar ook een mooie foto-impressie. De site moet hier en daar nog wat bijgewerkt worden, maar dat ziet u de komende weken vanzelf. De website is te bezoeken via http://www.leboisvieux.com of via de link rechtsboven op de weblog.

Lekker schommelen

De kids hebben er weer een nieuw speledingetje bij. Onlangs hebben we een speeltoestel met verschillende schommels gekocht. Na een periode van regen en sneeuw was nu de tijd rijp om het toestel in elkaar te zetten. De boys kunnen nu volop schommelen.

De lenteschilder is er weer

Yvonne zat al een paar maanden heen en weer te schuiven op de stoel. Ze wilde graag plintjes en aanverwante artikelen gaan verven, maar het weer liet dit nog niet toe. Nu he overdag lekker droog is en het zonnetje lekker schijnt heeft Yvonne de kwast weer ter hand genomen. En dus kunnen we binnekort de slaapkamers van Sven Olav en Bram gaan afwerken.

Even de caravan aankoppelen

Onze jongste spruit Bram is gek op auto's, trekkers en vooral ook aanhangers. En net als volwassenen willen kinderen ook steeds meer. Zo besloot Bram dat zijn eigen aanhangertje achter zijn trekker niet meer voldeed en dat het tijd was voor iets groters. En dus moest de caravan er maar aan geloven. In totaal is hij denk ik wel een uurtje bezig geweest om te proberen met zijn trekkertje de caravan van de plaats te krijgen.

Elk nadeel heb z'n voordeel

Werkt mooi zo'n masjien...


Elk nadeel heb z'n voordeel. Deze wereldberoemde uitspraak van El Salvador was vandaag op ons van toepassing. Omdat mijn zaagblad van de kettingzaag beschadigd is, acht ik het niet verstandig om daar momenteel mee te zagen. Het risico dat de ketting er afloopt ligt natuurlijk altijd op de loer, maar groter nog is wellicht de kans dat de ketting gaat beschadigen en dan heb ik die ook nog stuk.

Het nieuwe zaagblad wordt halverwege de week verwacht en zolang konden we niet wachten met zagen. En als je geen zaag heb, kun je ook niet zagen...(wederom dank aan JC) En nou is het zo dat onze buurman een prachtig mooi zaagmasjien heeft. Een soort afkortzaag voor boomstammen op een benzinemotor. Yvonne had hem daar al eens mee aan de gang gezien was er dolenthousiast over. En dus ben ik "a uno momento dado" (Hé Johan, ben je daar alweer?) maar eens naar de beste man toegestapt, de tweede keer sinds we hier wonen. De buren één huis verder hebben we regelmatig contact mee, maar onze directe buren zien en horen we niet. De buurvrouw hadden we zelfs nog nooit gezien. Ook niet toen we ons in onze eerste week hier hebben voorgesteld.

Het was echter geen probleem om zijn masjien even te lenen en omdat er ook nog wielen en handvaten aanzaten kon ik hem ook nog naar mijn houtbultje toe schuiven. In minder dan een half uur had ik een bult hout waar ik met de kettingzaag toch gauw zo'n twee uur voor aan het zagen ben. Dat was nog eens plesant. Het nadeel van het even niet kunnen gebruiken van mijn kettingzaag werd op deze manier dus dubbel en dwars omgebogen in een voordeel door het kunnen gebruiken van buurman's masjien. Bovendien was het een mooie gelegenheid om wat nader kennis te maken met de buurtjes.

Carnaval

Een week later dan het officieel carnaval was, werd in Decize carnaval gevierd. Vraag niet waarom ze dat een week later doen. Voor ons - en voor Cees - is het ook een raadsel. Maar goed, we wilden wel eens zien wat carnaval hier inhield en voor de kinderen hadden we zelfs bij ons bezoek aan Nederland carnavalskleding gekocht. Dit is overigens ook voor andere gelegenheden te gebruiken, dus zo gek zijn we nou ook weer niet. De jongens waren verkleed als jager (of soldaat )en als cowboy. Maar de jager (Bram) wilde persé de cowboyhoed op en de cowboy (Sven Olav) wilde persé de jagerspet op. Ach ja, het was hun feestje.

Het carnaval bestond uit een optocht van 7 of 8 wagens en 4 muziekkoerpsen. Tussendoor nog wat carnavalsfiguren. Wij stonden bij het vertrekpunt, de parkeerplaats van een supermarkt, net buiten het stadje. Daar waren niet zoveel mensen, dus een echte carnavalssfeer was niet echt te ontwaren. Maar goed, het was best wel leuk. De jongens vonden het in eerst instantie natuurlijk weer eng (vooral het geknal van knappertjespistolen konden de jager en de cowboy niet echt waarderen), maar gaandeweg de optocht begonnen ze het toch wel weer interessant te vinden. Vooral Bram bleek na afloop nog erg onder de indruk van een clown in een auto.

Nou, beste maor weeeeer....

Wederom die winter

Net als in Nederland is de winter ook in de Bourgogne nog volop aanwezig. Vrijdag en zaterdag hebben we een overvloed aan regen gehad. Zaterdag aan het eind van de middag ging dat over in sneeuw. In combinatie met een flinke woei leverde dat zelfs heuse sneeuwduien op. Omdat zondagmorgen het zonnetje heerlijk scheen ontwaakten we weer in een prachtig winterlandschap. En tsja, dat levert toch weer mooie plaatjes op...

Cursus Frans

Na ongeveer 4 maanden in Frankrijk redden we ons (lees Yvonne) steeds beter met de Franse taal. Tenminste, zelf denk ik dat ik er al heel wat van snap. Ik zal u een voorbeeld geven van mijn vorderingen en even een willekeurig zinnetje met wat Franse woorden in het Nederlands vertalen.

Ik kwam de gendarmerie tegen en zei, bonjour. We maakten een praatje en daarna zei ik, a bientot. Qui, zei de gendarme, au revoir...

Volgens mij betekent dit in het Nederlands:
Ik kwam de Jan Harmerie tegen en zei, John Boer. We maakten een praatje en daarna zei ik, Abketo. Wie? Zei de Jan Harmerie, ooievaar....

Ja, ik denk wel dat wij het redden in Frankrijk....

Beter één dam in de sloot dan tien in de lucht

Als we straks gasten op de camping en in de chalets willen ontvangen, dan moet het terrein achter het huis natuurlijk wel bereikbaar zijn. En dus heb ik maandag maar even betonnen buizen gekocht en deze in de sloot geplaatst. Vervolgens wat grond erover en wat puin dat we nog hadden liggen. Is dat ook weer mooi opgeruimd. Het geheel maken we vervolgens af met nog een klein laagje grond en een topping van steengruis. Dit fantastische werkje zal vervolgens geserveerd worden met een prachting hek en een mooi welkomstbord van Camping Le Bois Vieux. Na zo'n mooi voorafje zullen onze gasten zich bij binnenkomst meteen verheugen op het hoofdgerecht.

Dit was puinzooi; goeiemidddddaaaaggggg.....

Een dagje in het bos

Vrijdag hebben we met z'n viertjes in het bos vertoeft. We hebben een strook bos van de gemeente toegewezen gekregen die we zelf om mogen zagen om als haardhout te gebruiken. Inmiddels hebben we onze strook voor ongeveer driekwart om. Om het laatste stukje te doen is het wachten even op een nieuwe zaaggeleider. Deze is waarschijnlijk te heet geweest en daardoor iets verbogen. Omdat ik een Dolmar-zaag heb en deze in Frankrijk redelijk onbekend is, is het even zoeken naar een leverancier voor het juiste onderdeel. Maar dat zal ook wel weer lukken.

Terwijl Yvonne vrijdag druk bezig was met schoonmaken van de stammetjes en takken en het stapelen ervan, waren de jongens lekker aan het spelen in het bos. En als je de foto ziet zul je zeggen: "En Theo was aan het zuipen." Nee, eerlijk, dat was even een slokje water tussen het harde werken door.

Dit was Brandhout, goeiemidddddaaaaagggggg......

Poeslief

Zoals jullie uit alle verhalen kunnen opmaken hebben wij het uitstekend naar onze zin in Frankrijk. En datzelfde geldt voor onze poezen, Bon Bon en Aisha. Lekker rond huis struinen of gewoon de hele dag lekker bij de kachel. En samen kunnen ze het ook prima vinden, zoals uit de foto blijkt.

The axe effect

We hebben inmiddels ruim voldoende hout om het de rest van de winter warm te hebben. Het hout moet dan echter wel in de fik en dan heb je ook wat aanmaakhout nodig. Yvonne wil dit graag zo klein mogelijk hebben en heeft er een hobby van gemaakt om dit te bewerkstelligen. Vol overgave stort ze zich met de bijl op de stammetjes om ze om te toveren tot mooi dunne aanmaakhoutjes. We hebben nu niet alleen voldoende hout, maar ook voldoende middelen om het in de fik te krijgen. Dankzij "The axe effect".

Toch maar even weer het weer

Het is hier momenteel erg helder. Dit levert 's avonds een prachtige sterrenhemel op en zeker ook koude nachten. Maar als de ochtend eenmaal aanbreekt dan weet het kwik niet hoe snel het in de thermometer omhoog moet klimmen. Zie hier het resultaat op de foto die zaterdagmorgen rond elf uur is genomen. Aangezien het rond een uur of zeven nog flink vriest, gaat de temperatuur is vier uur tijd dus zo'n 25 graden omhoog! Je hoort ons niet klagen.

Zware jongens

Vandaag zijn we even wezen toeren met de auto. Ietsje noordelijk gereden, waar wat leuke meertjes te bewonderen zijn. Via allemaal binnendoorweggetjes zijn we weer huiswaarts gekeerd. Je komt dan door prachtige gehuchtjes met vijf of zessen huizen bij elkaar, waar de tijd echt lijkt te hebben stil gestaan. Onderweg kwamen we ook nog 3 zware jongens tegen. Bourgondië is toch vooral ook bekend om de zware Charolais-koeien en -stieren. Die hebben we dus maar even gekiekt. Ja, dit is toch wel even wat anders dan 'lammetjes'....

Hoe gaat het met klussen? Prima!

Nadat ik aan één kant van een plaat een stuk had afgezaagd, was ik even vergeten dat ik de plaat een stukje op moest schuiven voordat ik aan de andere kant begon. Zie hier het resultaat...



Tot voor kort was ik niet zo'n klusser. Tegenwoordig is dat wel anders. Of...toch nog niet altijd helemaal? Goed gereedschap is in ieder geval het halve werk. En ik heb in ieder geval een goede decoupeerzaag. Niet zo'n mietje die precies doet wat hem gevraagd wordt, maar eentje die gewoon op eigen initiatief nog wat extra werk doet.

Gronings gerecht met 3 B's

Afgelopen zondag zijn we even wezen buurten bij Cees en Georgia. Zij wonen een half uurtje verder naar het zuiden, bij Toury Lurcy. Cees had naast het huis een bloedspoor ontdekt en dat bleek van een gewonde kip te zijn. Dus stond Cees niets anders te doen dan een einde aan het lijden van dit beest te maken. Vakkundig werd het beest van haar jas ontdaan, zodat Cees en Georgia binnenkort kunnen genieten van een overheerlijk Gronings gerecht met 3 B's: kibbesoeb...

Het weer en belangrijker zaken

Het gaat hier nog steeds uitstekend. Het weer kan beter, maar aan de andere kant: ik kan me niet herinneren wanneer we voor het laatst regen hebben gehad. Dat is natuurlijk al heel wat. 's Nachts is het hier tegenwoordig enkele graden onder nul en overdag verschilt van dag tot dag hoeveel het kwik er boven komt. Dinsdag bijvoorbeeld steeg het kwik tot maar liefst twaalf graden! Een dag later bleef het echter op nul hangen. Ach ja, Herman Finkers zei het al: zo het je het over v(F)riezen, zo heb je het over dooien...

Woensdag zijn we overigens samen met de burgemeester naar de CAUE in Nevers geweest. Deze afkorting staat voor Conseil d'Architecture Urbanisme et Environment. Het is een adviserend orgaan en volgens mij een beetje de welstandscommissie van de Nièvre. Wij hebben samen met de burgemeester onze plannen toegelicht voor de bouw van 2 chalets. We hebben niet alles meegekregen, maar het kwam er op neer dat het geen bezwaar was, mits...

De grootste mits is dat er i.p.v. een bouwvergunning een vergunning aangevraagd moet worden voor een Parc Residential de Loisirs (PRL), oftewel een verblijfpark voor vrijetijdsbesteding. We weten nog niet goed wat voor haken en ogen hier verder aan zitten en willen volgende week, als de aanvraagformulieren binnen zijn, alles samen met een vertaalster nog even met de burgemeester doornemen.

Wat wij erg vreemd vonden was dat de chalets onder geen beding een natuurlijke houtkleur mogen krijgen. Ze mogen wel blauw, rood of geel... En dit hebben we echt wel goed begrepen. We hebben het nadien nog weer met de burgemeester doorgesproken, die het nog weer eens bevestigde. Ook mogen we onze bestaande coniferen niet verplanten om een natuurlijke scheiding tussen de chalets te creëren. Coniferen zijn absoluut uit den boze! De adviseur van het conseil stelde voor wat planten ergens uit de vrije natuur te trekken(?!) en deze er tussen te planten. Het moest namelijk een mooie natuurlijke afscheiding worden. Yeah right, tussen de knalrode of azuurblauwe chalets....

Het belangrijkste is dat het dus in ieder geval de goedkeuring heeft van het conseil, maar nog niet op de manier zoals we zouden willen. We zullen kijken in hoeverre hier nog wat aan te doen is. Wordt vervolgd.

Normandische appeltaart in de Bourgogne

Zo nu en dan is het leuk om eens een recept van de streek uit te proberen. En als het niet van de streek is, dan in ieder geval van het land. En dus stortte Yvonne zich op het bakken van een Normandische appeltaart. Sven Olav was graag bereid om even een handje te helpen. Het resultaat mocht er zijn. We hebben heerlijk gesmuld van deze Franse delicatesse.