We hebben een vloer

Als één van de eerste verbeteringen aan ons Franse huisje hadden we de muren en het plafond van de woonkamer aangepakt. Met de meubels er in leek het dan ook al heel wat, maar er ontbrak nog een belangrijk onderdeel, namelijk de vloer. Nu was oom Jaap hier in maart geweest en die bood ons aan om in het najaar te komen om een vloer te leggen. Dit aanbod van deze tegelvirtuoos sloegen wij natuurlijk niet af.

Afgelopen vrijdag was het zover. Samen met pa Vrieling was hij deze kant op gekomen. Om kwart over twee arriveerde het duo en om drie uur was Jaap al druk aan het lijnen uitzetten. Om kwart voor zeven lag twee derde van de vloer er al in. Pa Vrieling liet zich in de tussentijd ook niet onbetuigd en ging weer verder met zijn nieuwe hobby: stucadoren.

Omdat het allemaal mooi vlot ging en er voldoende tegels over waren had oom Jaap ook nog wel zin om het vloertje van de gastenbadkamer van tegels te voorzien. De foto's hiervan worden overigens zeer binnenkort verwacht in dit theater. Hiervoor moest eerst nog even wat cement gestort worden, maar ook dit was voor monsieur 'De la Montagne' geen enkel probleem.

Inmiddels hebben we een prachtige nieuwe vloer in de kamer en in de gastenbadkamer. De laatste moet deze week nog wel even gevoegd worden, maar dat smeert wij er wel effe in. Het was al met al een vruchtbaar en gezellig weekend, met als resultaat twee prachtige vloeren en een strakke muur. Mannen: hartstikke bedankt!!!

Bekende gezichten

Na de families Hoff, Lammers en Franke mochten we aan het begin van de week de families Van Rein en Ringelink verwelkomen. Leuk om na een lange periode je vrienden weer te kunnen zien en even bij te kunnen kletsen onder het genot van een hapje en een drankje.

Het hapje werd ons deze keer door onze tuin in de schoot geworpen. Je ziet een courgette zo groot als een augurk, je kijkt even de andere kant op en het is ineens het formaat van een colafles. Je maakt er cilinders van, haalt de binnenste massa eruit, voorziet het centrale gedeelte van gehakt met iets erdoor en transporteert het geheel naar de oven alwaar een verhittingsproces de rest doet. (Uit koken met Hansworsten, eerste druk, vierde oplage, Lammers 2006) Opdienen met rijst en smullen maar.

Dinsdagochtend werden de tenten weer ingepakt en werd de terugreis door het tiental weer aanvaard. Het was kort, maar wel erg gezellig. Sven Olav kon zich heerlijk uitleven met Tom en andersom was dit ook zeer zeker het geval. Tom vond het wel prettig om even van zijn vijf meiden bevrijd te zijn.

Moderne mannen

Op minicamping Le Bois Vieux is plaats voor iedereen. Jong of oud, man of vrouw, hé of ho... Het maakt ons niet uit. En we hebben hier inmiddels ook al heel wat verschillende soorten en maten gehad. Zo waren hier al een onderwijsdeskundige, een bomoloog, een interieurgoeroe, een kap* en een dominee. Daar kwamen de afgelopen week ineens een cursusgerichte docent en een agragrisch specialist bij. Dit bleken overigens twee heren van het moderne soort. Terwijl de vrouwen na de maaltijd nog even enkele wijntjes achterover tikten onfermden beide mannen zich over de afwas. De vraag is nu. Is dit alleen op vakanties het geval?

Nog even wat informatie speciaal voor onze interieurgoeroe. Na via internet een nieuwe thermostaat besteld te hebben werkt de ketel nu als een tierelier. Ook het noodslangetje is inmiddels weer vervangen door de beoogde kraan. Nu met een passend verloopstukje, waardoor ook dit waterrijke ensemble nu aan alles eisen voldoet.

Volle bak

Na een rustige opstartperiode hadden we aan het begin van de week ineens een volle bak op de camping. Vorige week zaterdagochtend kregen we een telefoontje van ene Herr Van Rein aus Deutschland, die in Italië op de camping stond en samen met de familie Ringelink op de terugreis naar Nederland? via Frankrijk wilde reizen en daarbij onze camping wilde aandoen. "Ie komt maor langs!"

Beide families bleken drie kinderen te hebben en zo hadden we er zondagavond ineens tien gasten bij. Omdat er 's middags om vier uur maar zo plotsklaps een caravan het terrein op kwam rijden, zag de camping er samen met onze eigen bungalowtent en caravan ineens vol uit.

De twee onverwachte gasten hadden ons adres overigens uit het SVR-boekje. Daar hadden we ons afgelopen voorjaar bij aangesloten en we blijken nu dus al in het nieuwe boekje te staan, die deze mensen hadden aangevraagd omdat ze de oude kwijt waren. Bij deze wil ik de familie Mulder uit Tynaarlo dan ook even bedanken voor deze tip!

Nieuwe deur

Tussen onze kamer en de receptie van de camping hadden we voorheen een deur met een nogal gammel kozijn er omheen. Pa Vrieling heeft een poging gedaan het kozijn er opnieuw in te zetten, maar het vertoonde teveel mankementen. Omdat vrouwlief Yvonne al langer had aangegeven een nieuwe deur op de bewuste plek te willen hebben, hebben we maar een nieuwe deur met een nieuw kozijn gehaald. Omdat ons huis nou niet bepaald overal even recht is, was het ook nog een behorlijke klus om dit er allemaal in te zetten, maar uiteindelijk is het weer gelukt en het resultaat mag er zijn.

Schapenmarkt in Decize

In het schilderachtige stadje Decize werd vrijdag een schapenmarkt gehouden. Tenminste daar kwamen we bij een bezoek aan deze markt achter. Wij dachten namelijk dat het een algemene veemarkt was, met koe en paard en aanverwante artikelen. Het bleken dus alleen maar schapen te zijn en dan ook nog alleen maar schapen van het mannelijke ras. Naar schatting zo'n 200 rammen werden er te koop aangeboden. Grotendeels ging het om Charolais rammen, maar er was ook een handjevol Suffolk rammen en ook waren er nog Texelaars te bewonderen.

Na een bezoekje aan deze markt hebben we nog even een terrasje gepakt in Decize. En omdat de meeste Fransen tussen de middag een warme maaltijd nuttigen hebben we er direct ook maar even lekker bij gegeten.

Er was er één jarig

Op de laatste volle dag van haar vakantie mocht oma Vrieling zaterdag in Frankrijk haar verjaardag vieren. Samen met de kinderen hebben 's morgens de veranda versierd en 's middags hebben we heerlijk gebarbecued. Het leek 's morgens in de verste verte nog geen BBQ-weer te worden, maar na de middag brak de zon door en werd het nog heerlijk warm. Een gezellige dag dus, zio vlak voor het vertrek naar Nederland.

En daar hebben het hout weer

Vooral in de afgelopen winterperiode heb ik meermalen verhaald over hout. Als we weer eens nieuw brandhout hadden gekregen. Als ik weer eens aan het zagen was en natuurlijk toen ik samen met Luuk ons eigen hout uit het bos had gehaald. En ondanks dat het nog volop zomer is gooi ik er maar weer een hout-story tegenaan. Want voor de komende winter hebben we alvast maar even 25 kuub extra hout besteld.

Vorig jaar kwamen we hier tegen de winter en wisten we nog niet waar de houtboeren te vinden waren. Met als resultaat dat we steeds op het nippertje nieuw hout konden bestellen. Naar prijs en kwaliteit konden we niet kijken. We moesten gewoon snel hout hebben. Voor de komende winter hebben we nu alle tijd om goed en betaalbaar hout te zoeken en dat hebben we dan ook maar gedaan. Bij een prachtig mannetje in Béard, zo'n 15 kilometer bij ons vandaan, konden we 25 kuub hout kopen. We gaan er vanuit dat we met het hout dat we zelf nog hebben liggen nu twee winters vooruit kunnen, maar weten in ieder geval zeker dat we het de komende winter niet koud krijgen.

Samen met schoonpa heb ik vrijdagmorgen en zaterdagmorgen met onze houtboer (81!) een aanhanger vol hout geladen in het bos. De eerste vracht is vrijdagmiddag geleverd en de tweede vracht vanochtend (maandag). Vrijdag had ik het geluk dat er nog wat hulp in de buurt was. De familie Franke oet Zuudlaoren verbleef hier op de camping en het was jammer dat ma Franke een dikke buik had, anders waren ze met z'n vieren aan het sjouwen geweest. Erwin wilde nog even laten zien hoe zukse knoepserds van stammen hij al kon tillen. Nou, nou, wat een knoepserd van een kneitert...

Het was overigens weer een gezellig weekje met vrienden hier op de camping. Ze konden ook nog even de verjaardag van Yvonne meepikken. Lekker gebarbecued en met het gezelschap van Cees en Sjors erbij werd het gezellig en laat. Zo rond een uur of één waren de zuivere zangnoten van Erwin en Cees tot ver in de Bourgogne te horen. Dat zegt dus wel genoeg. De wijn smaakte tijdens en na de barbecue dan ook erg goed.

De familie Franke zal echter nog niet begrepen hebben wat ons hier in het weer zo aantrekt. Thuis in Nederland al weken een hittegolf, ga je een week naar Frankrijk, is het een stuk frisser en krijg je de nodige regen op je caravan. Ben je een dag terug in Nederland en lig je alweer in het Zuidlaardermeer. Tsja, het kan verkeren...

Contre le montre

Het is mij in mijn leven nog niet eerder overkomen dat een Tour de France-etappe op een uur en een kwartier van mijn huis verreden werd. Vandaag was het echter zover en nog wel de beslissende tijdrit in de Tour 2006. Of zoals de Fransen zeggen: contre le montre (tegen het uurwerk). De etappe in de Bourgogne van Le Creusot naar Montceau les Mines liet ik me dan ook niet ontgaan. Samen met Sven Olav ben ik tegen half twaalf in de auto gestapt en die konden we tot mijn verbazing op zo'n 400 meter van het parcours parkeren. We vonden een leuk plekkie precies bij het doek van de laatste tien kilometer. Cameratechnisch gezien een goed plekkie zou Roelof Jager gezegd hebben...

Of wij in beeld zijn geweest weet ik niet, maar wij hebben die fietsluitjes wel allemaal gezien. Etappewinnaar Honchar, bolletjestruidrager Rasmussen, Rabo-kopman Menchov, gele trui-veroveraar Landis en gele trui-drager Pereiro Sio. En Boogerd dan? Die misschien wel zijn beste tour rijdt? Ik zie geen foto... Ja, die kwam ook langs, maar toen had ik het knopje van mijn camera verkeerd staan. Ik dacht hem vol in beeld gefotografeerd te hebben, maar bleek bij de nacontrole helegaar geen foto te hebben.

Verder nog wat gebeurd? Nou... ehh, doordat we in de berm iets achterover zaten zakte ik door mijn stoel en lag ik achterover in een stiekelheg. Nog meer? Ja, Andreas Klöden gooide zijn bidon tegen mij aan. Was een mooie souvenir voor Sven Olav geweest, maar hij rolde door naar de buurvrouw die hem oppakte.

Voor de liefhebbers

Wij vinden het nog steeds een mooi uitzicht achter ons huis. Het verandert telkens. Dit willen we jullie in Nederland niet onthouden.
Onze buurman, de boer, die van het gat graven, heeft momenteel geen tijd om de klus af te maken. De grote kraan staat bij ons voor in de tuin geparkeerd en hij is dag en nacht bezig om het graan te oogsten en vervolgens strorollen te draaien. De arme man. Hij doet er veel moeite voor om ons een mooi uitzicht te bezorgen.

Fleur du soleil

De titel zegt het al "fleur du soleil" , de zonnebloem. Vlakbij ons huis kun je duizenden van deze schitterende bloemen aanschouwen. Er staat ook nog een jongetje bij een wat onderontwikkeld zonnebloempje want hij wou laten zien dat hij toch echt groter was dan de bloem. Bij deze.

Het was weer gezellig

Niemand minder dan Der Abketo en Jennifer vereerden ons vorige week vrijdag met een bezoek. En Jan Harm was er nog niet of hij had ook al een record te pakken. Hij was de eerste die met een luxe auto en caravan bovenaan het terrein kwam. De zweetdruppels die ik heb gelaten om de losse bovelaag van de steentjes weg te harken zijn dus niet voor niets geweest. Wellicht ook met dank aan Jan Harm's achterwielaandrijving, maar het is nu gelukkig bewezen dat het kan.

We hebben vijf erg gezellige dagen gehad, waarbij het weer ook voor ons voor een echt vakantiegevoel zorgde. Zaterdagavond samen met de andere Magny-Cours gasten lekker barbecuen en dit hebben we zondag en maandag maar even herhaald. Verder veel frisse duiken in ons nieuwe zwembad, dat nu wel horizontaal staat en 's avonds lekker relaxed even borrelen. Woensdagmorgen zijn die andere Lammersen weer vertrokken en groot was de opluchting dat het eveneens lukte om de caravan weer beneden te krijgen...

Beste maor weer!

Even Apeldoorn bellen...

Om de bouwaanvraag voor de chalets goedgekeurd te krijgen moeten we op last van de brandweer voor een waterreserve van 60 kubieke meter zorgen. Dit omdat de bluswatercapaciteit in onze directe omgeving volgens de nieuwe Europese normen niet toereikend is. Nu beschikt onze buurman sinds een maand of twee over een grote kraan. En daar wilde hij ook nog eens graag mee aan het werk. Hij zou afgelopen voorjaar ook onze campingterrein afvlakken, maar dat is er nooit van gekomen. Druk, druk, druk. Nu was hij voor de afgesproken datum present om een gat van negen bij vier meter voor in onze tuin te graven. Tot zover; alles op rolletjes.

Donderdagmorgen had hij driekwart van zijn graafwerkzaamheden afgerond en vanavond (vrijdag) kwam hij langs om de laatste meters te doen. Nu had hij mij voor aanvang van de werkzaamheden al gevraagd of onze aansluiting op de waterleiding niet toevallig door het stuk grond liep waar gegraven diende te worden. Wij hebben hier geen tekeningen van en gingen er vanuit dat de leiding aan de andere kant van onze oprit langs zou lopen, omdat daar ook de meter zit. We hoopten dus dat de watertoevoer niet door het bewuste stukje grond zou lopen...
Ik zou willen zeggen. Bestudeer de foto's en overtuig uzelf of de leiding er wel of niet langsliep!

Een kleine storing in de lucht

Het gras is net weer op tijd gemaaid. Vanavond zijn we sinds lange tijd weer eens voorzien van een flinke onweersbui. Veel geschreeuw maar weinig wol zullen we maar zeggen. De regen die we er van kregen was neit om over naar huus te schrijven maar een wind en een lawaai, dat wil je neit weten. Het mooie was de snelle kleursveranderingen in de lucht. Nooit geweten dat je ook 2 regenbogen kunt waarnemen. Theo heeft ze ook gezien dus aan mijn ogen heeft het niet gelegen. Ook nog even een mooi moment vastgelegd terwijl de regenboog visite kreeg van een heuse dikke flits die met een bocht naar beneden kwam.

Enge ziekte???

Hier een foto van een paar afgekeurde voetbalbenen die nu dienst doen als vangnet voor modder. Even met 33 graden het gras maaien wat deels voorzien is van nieuwe grond. Hoe slim ben je dan??? Het gras ligt er in ieder geval weer strak bij voor een weekje. Eerst effe douche!!!

Schoolfeest Sven Olav

Gisteren (01-07-2006) hadden we het eerste schoolfeest van Sven Olav. Om 16.00 uur was het verzamelen bij de school in Fétreve, wat op een klein kwartiertje van ons huis ligt. De kinderen van de Maternelle (kleuterschool, 3,4,5 jaar) hadden met de hulp van moeder Yvonne een Nederlands kinderliedje ingestudeerd. Aan de kijkers van de weblog nu natuurlijk de vraag om te raden om welk liedje het gaat. Na alle liedjes van zowel de maternelle als de CP (lagere school) waren er buiten allerlei spelletjes.
Om 18.30 uur was het voor de volwassenen tijd om een apèro (aperatiefje) in de vorm van een beetje cassis met witte wijn in een platic bekertje te nuttigen. Nee, geen cassis zoals wij dat kennen met prik, maar cassis voorzien van een bepaald percentage alcohol. Om 19.00 werdt het "buffet" geopend en kon de rèpas (maatijd) beginnen. Aan lange tafels onder de grote boom, naast de kerk. Eerst een keuze uit diverse koude salades, daarna 2 plakjes vlees lijkend op rollade geserveerd met chips !!!, gevolgd door een groene salade met enkel olijfolie. Inmiddels hadden we het tijdstip van 21.00 uur bereikt en gingen diverse heren even in de school voetbal kijken: France - Bresil.
Het repas ging gewoon verder met een, naar wij dachten een dessert in de vorm van vloeibare witte kaas en camambert. Dit bleek een tussen/eind toetje te zijn. Om 22.00 uur zijn we maar eens huiswaarts gekeerd want de kindertjes moeten toch ook een keertje naar bed. Verbaasd vroeg onze buurvrouw of we niet nog even wilde blijven voor het dessert?? Oh, dat komt dus nog?? Met een smoes dat moeders niet fit was en de kids moe waren zijn we er toch maar tussenuit geknepen.
Zo maak je nog eens wat mee. Verbazingwekkend dat de kindertjes zolang door kunnen gaan. Bij navraag blijkt dat het hier de gewoonste zaak van de wereld is dat je je kinderen overal mee naar toe neemt. Over 2 weken is in Thianges een dorpsfeest met een rèpas wat pas s' avonds om 20.30 uur begint. Men gaat er vanuit dat we de kids gewoon meenemen. Verslag van deze avond kunt u uiteraard nalezen op de log.

Even uitrusten

In Nederland is het sinds enige dagen warm, maar hier kan de zon er ook wat van. Al een paar weken schijnt de koperen ploert hier onafgebroken en zijn we genoodzaakt om in de middag een siësta in te lassen. De wekzaamheden gaan deze dagen even op een laag pitje. Theo, die altijd gezegd heeft s'middags niet te kunnen slapen, neemt het er dan ook even van. Achter het huis onder de grote eik op een zonnestoel even een tukkie doen. Het voelt met dit weer net of we op een oneindige vakantie zijn maar met als voordeel dat we s'avonds weer ons eigen bed in rollen.