Sneeuwpret

We moesten er deze winter lang op wachten, maar toen de eerste sneeuwvlokken neerdaalden was het ook direct goed raak. Dinsdag sneeuwde het de gehele dag met daarbij een koude noordenwind. Een gure dag, waarbij het vooral goed toeven was bij de houtkachel.

Woensdag kwam halverwege de ochtend de zon erdoor en leefden we in een prachtig winters sprookjeslandschap. Voor de kinderen op hun vrije dag dus heerlijk om lekker in de sneeuw te spelen. Dat dit met heel veel plezier gepaard ging is te zien op de foto's maar ook op het volgende filmpje:

http://www.123video.nl/playvideos.asp?MovieID=11089&CatID=4&mnu=3&CatOms=Kinderen%20&%20Familie

Die hards...

Je hebt er van die echte bikkels bij. Kamperen alleen als het mooi weer is...? Amehoela. Gewoon kamperen als je er zin in hebt, weer of geen weer. En zo kan het zijn dat er al sinds mei vorig jaar een bungalowtent bij ons op de camping staat. En die luitjes, die zijn niet weg te slaan. Echte bikkels dus...

Hoezo sneeuwpret?

Laat die luitjes maar mooi in de sneeuw spelen.

Ik lig hier lekker warm bij de kachel...

Mannetjes van het water

Ik moest van die mannetjes de put verplaatsen voordat zij

de meter zouden verplaatsen. Wat jij wilt, 't is jouw feestje..

Daar waren ze dan; de mannetjes van het water. Ze zouden op maandag komen en ze waren er op maandag! Alleen had ik ze een week eerder verwacht, maar goed. Vorige week woensdag waren ze wel even weer geweest. Om even te kijken of de buurman een goede geul had gegraven en of ik de put goed verplaatst had. Dat was "bon", dus konden ze wel uit de voeten. Ze zouden opnieuw maandag komen en vandaag waren ze er.

Voorzover ik weet hebben we geen vervuilde grond, maar toch had één van de mannetjes zich binnen no time omgetoverd tot maanmannetje. Uiteindelijk hadden ze in een dik uur de meter verplaatst en een nieuw stuk slang aangelegd. Het water kon er dus weer op, maar er was geen water... Er bleek een ietsiepietsie modder in de meter te zitten. Dus, hopla, meter weg gebonjourd en een nieuwe er tussen gemonteerd. Et voila, l'eau marche. We hadden dus weer water.

Ik kan de geul nu weer dicht smijten en dan kan de buurman met de grote kraan het grote gat afmaken. Omdat de leverdatum voor de chalets verschoven is naar begin februari en ik de fundering nu klaar heb - alleen morgen nu even de balken op de betonpaolties schroeven - zou het mooi zijn als de buurman deze of volgende week nog even langskomt. Dan zouden we onze brandweervijver met hekken eromheen klaar kunnen hebben voordat de bouw van de chalets begint. Maar ja, we wonen natuurlijk wel in Frankrijk hè...

Blubsie op de bouw!

Als het goed is zouden met een week, of wellicht twee weken, de chalets kunnen arriveren. Eén van de twee kan al wel komen. Daar is de fundering voor klaar. Bestaande uit vijftien betonpaaltjes, die het hoogteverschil in de grond op moeten heffen. Hier komen nog liggers overheen en dan kan de chalet er op. Komende week ga ik met de betonpaaltjes van de andere chalet bezig en dat zou dan allemaal prachtig klaar kunnen zijn als de chalets uiteindelijk arriveren. Al teveel regen moet ik dan niet meer hebben, want zoals te zien is, is het een mooie blubsiebende op de bouw...

Backpackers

Stoer hè!

Voor Sven Olav zit de vakantie er weer bijna op. Morgen begint de school weer. Voor Bram betekent dat een tweede poging om zijn schoolcarrière in Frankrijk te beginnen. Op de eerste schooldag na de zomervakantie was hij ook van de partij, maar de juf vond een luier in zijn rugzak en dat was niet toegestaan. Helemaal uit de luiers in Bram nu nog niet, maar hij kan de WC al wel vinden. We proberen het gewoon en hopen dat door de "vreemde ogen" Bram op school netjes naar de WC gaat.

Mama kon het niet laten om beide jongens voor deze rentree van een stoere rugzak van Cars te voorzien. Ze zijn er maar wat blij mee. Hij ging bij beide jongens gisteravond mee naar bed en Bram lijkt nu toch wel extra gemotiveerd om te zorgen dat hij niet nog eens "van school gestuurd wordt"!

Meters maken...

Voor trouwe lezers van deze blog mag het als bekend verondersteld worden dat we een groot gat voorin de tuin moesten graven om de vergunning voor het bouwen van de chalets rond te krijgen. Dit voor bluswatercapaciteit in geval van brand. Met het graven van dit gat raakte de buurman met zijn kraan de slang van het waterbedrijf, met alle gevolgen van dien.

De "man van het water" is toen geweest om dit te repareren en gaf aan dat onze watermeter naar vooraan de weg verplaatst moest worden. Dit is tegenwoordig gebruikelijk en bij werkzaamheden op ons terrein kunnen we dan alleen nog met ons eigen water in de knoei komen en niet met dat van het waterbedrijf. Bovendien zijn ze er niet zo blij mee als er een koppeling vóór de watermeter zit, ook nog een naast ons gat waar we 60 kuub water in moeten hebben.

De buurman gaf toen direct te kennen binnenkort wel met een minikraantje langs te komen om een sleuf te graven voor het omleggen van de waterleiding en een gat waar de watermeter in kan. Een half jaar en een lekkage verder was daar dan de buurman met de "minipel". Vrijdagmiddag heeft hij de omlegging gegraven en heb ik meteen de waterput verplaatst. Deze week komen er dan weer mannen van het water om de meter te verplaatsen.

Volgens Yvonne heeft de buurvrouw gezegd dat de buurman op korte termijn langskomt om met de grote kraan het gat af te graven...

Wordt vervolgd!

Winter

Momenteel hebben we hier heerlijk winterweer. 's Nacht enkele graden onder nul en overdag een aangenaam winterzonnetje. Het levert een prachtig landschap op en dat wilde ik jullie niet onthouden.

Kerst

Ook in Frankrijk hebben we Kerst gevierd. Samen met opa en oma Vrieling, die zaterdagmorgen ook nog het geluk hadden het kerstfeest van Sven Olav op school mee te kunnen maken. In een heuse arrelee met echte rendieren arriveerde Père Noël op school. De kinderen kregen allemaal een cadeautje en mochten daarna een ritje met de arreslee maken.

Op Eerste Kerstdag troffen Bram en Sven Olav allemaal pakjes aan onder de kerstboom. Binnen vijf minuten waren ze allemaal uitgepakt en lag de kamer bezaaid met papier.

Tussendoor vermaakten opa en opa zich uitstekend met de kleinkinderen. Oma heeft samen met de jongens koekjes gebakken en opa had aandachtige toehoorders bij het voorlezen.

Kerstfeest

Wat een opluchting. Eerst dacht ik Sinterklaas te moeten missen, maar na het bezoek van pa en moe Lammers viel dat best nog wel mee (bedankt buurman Jan) en dan krijg je de Kerstman er ook nog bij.

Vooral voor de kinderen was dit leuk, want die mochten zaterdagavond hun jaarlijkse Kerstcadeautje van de gemeente ontvangen. Vooral Bram kon niet wachten, maar kwam uiteindelijk als één na laatste aan de beurt. Hij zat toen al bijna bij de Kerstman op schoot, want hij was steeds dichter bij geslopen. Uiteindelijk was hij erg blij met zijn cadeau en kon hij net als zijn broer dit trots laten zien aan opa en oma en oom Jan, die ook bij het feest aanwezig konden zijn.

Holzhacker Buben

Wir sind die lustige Holzhacker Buben...

Afgelopen weekend hadden we bezoek van broer Jan en pa en moe Lammers. Het was een erg leuk weekend. Naast het feit dat het erg gezellig was zijn we ook weer voorzien van droge worst en dus ben ik weer een blij mens...

Tussendoor moest er nog even wat hout gezaagd worden om de kachel te kunnen voeden en een deel van het gezaagde hout moest ook nog weer gekloofd worden. Oom Jan vond dit wel een leuk klusje en dus was ik deze keer gauw klaar met zagen.

Franse werklui

Het is een vooroordeel dat Franse werklui het niet al te nauw nemen met afspraken. Ik kan wel proberen te verdedigen dat het wel meevalt, maar de foto zegt genoeg...

Geultjes

In afwachting van de chalets vermaak ik me de laatste tijd uitstekend met het graven van geultjes. Het graafwerk is inmiddels gedaan en de leidingen en kabels liggen er in. De geultjes kunnen weer dicht en dan kan ik me bezighouden met de fundering van de chalets. En laat ze dan maar komen!

De ochtendstond heeft goud in de mond!

Zit je 's morgens met de jongens te ontbijten, kijk je uit het raam en zie je ineens deze mooie lucht. Direct maar even de camera gepakt en vastgelegd. Ik kan er wel weer een verhaal over Sinterklaas of de Kerstman bij verzinnen, maar dat doe ik niet. Wat mij betreft spreken de foto's voor zich!

5 December

Ondanks het goede leven dat we hier hebben, zijn er toch dingen die je mist. Zo worden wij op 5 december niet bezocht door de Goed Heiligman. Eerst laten ze je geloven dat die bestaat en op een gegeven moment word je met de harde werkelijkheid geconfronteerd. Gelukkig komen er op de één of andere wijze toch vaak nog cadeautjes op 5 december, dus uiteindelijk lukt het na vele jaren om met het gegeven te leven dat hij niet echt bestaat.

Dan ga je naar Frankrijk en krijg je te horen dat hij niet alleen niet meer bestaat, maar ook helemaal niet meer langskomt. Bam... weer een trauma erbij. Uiteindelijk heb ik mezelf herpakt. Ik laat me niet nog eens foppen. Eerst hebben ze me wijsgemaakt dat hij niet bestaat, maar toch heb ik nog vele cadeau's gekregen. Nu willen ze dat laatste ook nog afpakken. Het is een complot en ik stink er niet meer in. Hij bestaat gewoon en komt ook gewoon ik Frankrijk langs.

Om de ouwe baas en zijn Pieten te helpen heb ik dinsdag een kapje op de schoorsteen gemaakt, zodat, als ze er in blijven zitten, ze niet nat worden... Als het zou regenen dan, dussss...

Alle voorwaarden waren dus aanwezig voor een spetterend Sinterklaasfeest. En wat denk je? Geen cadeau's. Ja, nou weet ik het ook niet meer. Ben helemaal verward en heb mijn hoop nu gevestigd op de Kerstman, oftewel de Lap der Lappen...

We gaan los!

Na het vreugdevolle nieuws van de bouwvergunning van de chalets gaan we nu dan eindelijk los. Morgen ga ik beginnen met de infrastructuur (geulen voor water, elektra, afvoer) en de fundering. In Frankrijk is het dan verplicht om een bord bij de weg te hebben. Dus hebben wij een bord bij de weg...

By the way... het gaat helemaal goed komen met de chalets, want na een tip van ene Ronnie D. hebben we een uitstekende aannemer weten te vinden, zoals u op het bord kunt lezen...

Feestelijke dag!!!

Zo komen de chalets er uit te zien.

Stiekem had ik er een beetje op gehoopt, maar eigenlijk had ik het niet verwacht. Vandaag is een feestelijke dag omdat ik mijn 37e verjaardag vier, maar de dag is nog feestelijker geworden met wellicht het mooiste verjaardagscadeau ooit: groen licht voor de bouw van twee chalets!!!

We kunnen ze nu dus eindelijk gaan bestellen en hopelijk zo snel mogelijk gaan bouwen. Lang verwacht en toch gekomen...

Schoffelen op z'n Frans...

Ons groentetuintje is begonnen aan de winterslaap en lag er eigenlijk een beetje te groentjes bij. De schoffel moest er eigenlijk nog even door. Maar ja, de kl...grond hier is geen vriend van de schoffel en momenteel steek ik mijn tijd liever in het upgraden van de badkamer van de camping.

Vandaag was daar echter ineens de frees van Cees. Die mocht ik even lenen om het terras op de camping waar de caravan had gestaan te frezen en dat ging zo mooi dat ik het jammer vond dat ik klaar was. Hela, dacht ik. We hebben ook nog een groentetuintje waar de frees wel even door mag. Op dat moment kwam er net een straaljager heel laag over en dat geeft nogal wat herrie. Sven Olav zei toen tegen mij: vreest niet vader. Ja, maar de tuin moet klaar, zei ik...(bron: H. Finkers)

Waar is toch m'n caravan?

Het eerste campingseizoen zit er op. Het is 1 november en dat betekent niet alleen dat Inge Zwiers jarig is, maar ook dat minicamping Le Bois Vieux gesloten is. Het eerste campingseizoen mag symbolisch genoemd worden voor onze keuze om naar Frankrijk te verhuizen. Wij hebben hiermee heel bewust voor de kwaliteit van leven gekozen. En wat campinggasten betreft heeft de kwaliteit het dit eerste jaar gewonnen van kwantiteit. We gaan er vanuit dat de kwantiteit ieder jaar kwadratisch toeneemt...

Wat de chalets betreft kunnen we melden dat we zitten te wachten op de 21e november. Dan moeten we uiterlijk bericht hebben of we mogen bouwen. En we gaan er een beetje vanuit als het oordeel negatief zou zijn, dat we al wat gehoord zouden hebben, want de laatste weken zijn in principe bedoeld voor de ter inzagelegging voor omwonenden. Maar ja, je weet het nooit...

De caravan is inmiddels gestald voor de winter. Staat keurig in een kapschuur op een dik een half uur bij ons vandaan. Het terras waar de caravan stond is inmiddels mooi gefreesd en ligt er weer mooi vlak bij.

De bungalowtent staat nu nog in zijn eentje te kijken op het campinterrein. Bungalowtent? In november? Jazeker, met meer spullen dan bergruimte moet je toch wat...