Vriendinnetjes

Onze hond Luca denkt dat iedereen haar vriendje is, maar iedereen denkt daar wel eens anders over. Onze poes Bon Bon loopt nog altijd stoïcijns langs haar heen en vindt die hond maar een grote druktemaker. Maar na talloze toenaderingspogingen heeft Luca dan nu eindelijk beet. Sinds enkele weken hebben we twee jonge katjes (Knabbel en Nacho Babbel) en die vinden de hond wel interessant. Zozeer zelfs dat Knabbel onlangs bij Luca in de mand ging liggen te slapen en Luca ging er vervolgens maar mooi naast liggen. Heeft ze eindelijk haar speelkameraadje. Al denkt ze soms nog dat het speelgoed is...

Mooi rood is niet lelijk

Met dank aan een zekere meneer Vrieling uit Zuidlaren is ons knusse Franse huisje een flink stuk "opgepimpt". De verotte groene deurtjes en luiken zijn vervangen door spiksplinternieuwe en voorzien van een mooi kwastje rode verf. Ook de deuren en luiken die nog in goede staat waren, zijn in dezelfde rode kleur geverfd. Yvonne heeft vervolgens de hengen mooi zwart geverfd, zodat zowel ons eigen huuske als "Het Huuske" een heel ander aanzien hebben gekregen.

Hek

Het hek om het "gat voor de brandweer" voorin de tuin is inmiddels alweer enige tijd gereed. Inmiddels is het ook voorzien van een "deurtje" met hangslot, zodat het gat nu veilig gevuld kan worden met 60 kuub water. Nog even wachten op de pomp van Joost en dan kan ook dit klusje weer geklaard worden.

Oh ja, op de achtergrond is te zien dat we ook weer een mooi bultje hout erbij hebben. We hadden ook nog genoeg liggen, zodat we de komende winters niet hoeven te verkleumen.

Lekker hapje

Nadat we bijna drie weken geen regen hadden gezien, werden we vandaag ineens weer verrast door Pluvius. En dus regende het ineens ook weer allemaal naaktslakken. Die zagen op hun beurt dat het weer brood geregend had en lieten zich dit buitenkansje niet ontgaan.

Het deed me even denken aan "Knudde naar IJsland", waar de hele Knudde-selectie zich tegoed deed aan een walvis. "Als nie meer lus, kooi rest kewoon wek", was het devies van de gastheer.

Niet alleen de slakken hadden overigens oog voor het brood. Ook onze nieuwe aanwinst Knabbel was wel nieuwgierig naar de smaak van dit lekkers. Haar zusje Nacho (alias Babbel) bleef van een afstandje in de deuropening kijken. Die is buiten de muren nog wat minder ondernemend.

Binnenkort zal ik wat foto's van beide baliekluivers publiceren.

Familiebezoek

Elk nadeel heb z'n voordeel. Door te kiezen voor een leven in het buitenland zie je automatisch je vrienden en familie minder. Daar staat tegenover, dat als je elkaar ziet, je elkaar wat langer ziet. Zo hebben wij er net weer vijf gezellige dagen op zitten met Erik, Anita, Roel en Ineke. Het weer was prima, dus dat was ook nog mooi meegenomen.

De kinderen hebben dan ook lekker samen gezwommen in La Machine en in het zwemabd in de tuin en vooral ook veel gespeeld. En tussendoor nog wat TV gekeken. Met z'n allen hebben we de afgelopen dagen lekker gebarbecued en gegeten en gezellig geborreld. De zalm-maaltijd van gisteren kwam helaas te vervallen door onwillende openingstijden van winkels in Frankrijk i.v.m. Fête Patronale. Dus de barbecue maar even weer aangestoken.

Eerste tandje eruit

Voor Sven Olav bestaat het leven momenteel uit tal van nieuwe ervaringen. Onlangs lukte het hem om zonder zijwieltjes te fietsen en sinds enkele dagen is hij zijn eerste melktandje kwijt. Het één heeft overigens niets met het ander te maken: hij heeft nog geen ongelukken met de fiets gehad...

Varkentje

In november zal onze diepvries gevuld worden met een half varken! We kunnen dus met genoegen de winter tegemoet zien. Hier een foto van ons halve varken met de andere helft er nog aan...

Tour de Thianges

Doordat het in de directe omgeving van ons huis niet overal even vlak is, hielden Sven Olav en Bram zich niet vaak bezig met fietsen. En als ze dat wel deden zocht Sven Olav nog steevast de veiligheid van zijwieltjes. Maar, zie daar, twee dagen geleden stapte hij op de fiets zonder zijwieltjes, deed twee vergeefse pogingen en bij de derde poging fietste hij maarzo weg. Als het even kan is hij dan nu ook op de fiets te vinden. Het is inmiddels geen fietsen meer, maar racen.

Bram kreeg door dit alles plotseling de fiets met zijwieltjes in de schoot geworpen en vindt dit toch veel interessanter dan z'n vertrouwde driewielertje. Dus ook die is nu fervent fietser geworden.

Talent hebben de mannen zeker. Eén onderdeel van het wielrennen beheersen ze al uitstekend. Ze mogen van ons niet alleen op de weg fietsen, dus zeggen ze zo nu en dan dat ze op het terrein gaan fietsen, maar dan blijken ze achteraf toch op de weg te fietsen. En dan hebben ze soms tussendoor ook nog stiekem snoepjes gepakt. Potentiële gele trui-dragers dus...

Op de flanken van de Haut Folin

In 1982 won mijn toenmalige favoriet Peter Winnen de touretappe naar Morzine-Avoriaz. Hij deed dit door Johan van der Velde te kloppen, waar hij samen de Joux Plane mee opreed. Eén zinnetje van de verslaggever is me altijd bij gebleven: "Dit schitterende gevecht op de flanken van de Joux Plane." Een jaar of tien later stond ik zelf op de flanken van de Alpe 'd Huez. Steven Rooks werd toen nog vijfde, maar onze grote favoriet Erik Breukink had na enkele dagen met al zijn ploegmakkers de Tour al moeten verlaten. De beruchte Intrapalid affaire.

Vorig jaar mocht ik de renners van dichtbij zien in de afsluitende tijdrit en dit jaar had ik het geluk dat ik op een klein uurtje rijden van mijn huis de Tour live kon bijwonen op de flanken van de Haut Folin. Het is geen Joux Plane, Alpe 'd Huez of Galibier, maar toch een heuse beklimming van de tweede categorie, zo dicht bij huis. En ik wist dat mijn nieuwe favoriet Thomas Dekker vandaag nog niet zou vlammen, maar het was al met al toch weer een fantatstische happening.

Naast Sven Olav was dit jaar ook Bram van de partij en de jongens hebben natuurlijk vooral genoten van de karavaan. Met tassen vol petjes, sleutelhangers, snoep en andere hebbedingetjes keerden ze huiswaarts. Na de karavaan was het nog een uurtje wachten op de renners. Chavanel en Gilbert reden nog voorop en hadden zich juist ontdaan van Bonnet en Cheula. Het peloton kwam twee minuutjes later in razende vaart voorbij en daarna nog een handjevol achterblijvers. Toen merkte ik dat het inderdaad toch geen echte Alpentop was, maar goed, het was allemaal toch weer erg leuk om mee te maken. Bovendien was het nog weer extra gezellig door het gezelschap van Hennie, Klas en John en Cindy met kids.

Volgend jaar maar weer, ook al zou ik er dan wat verder voor moeten rijden...

Geslaagd open huis

Na de voltooiïng van de chalets hebben we een open huis gehouden voor onze plaatsgenoten en voor onze Nederlandse vrienden en kennissen. Toevalligerwijs werd dit de mooie datum 7-7-7. We hadden geen idee hoeveel belangstellenden we mochten verwelkomen. Het waren er uiteindelijk iets meer dan twintig, waaronder onze burgemeester, doe voor deze gelegenheid een journalist van Journal du Centre had meegenomen, het enige dagblad in de gehele Nièvre. Samen met de burgemeester en de wethouder (ook buurvrouw) op de foto. Ergens in de loop van deze week komt het in de krant.

We hadden meerdere kleine hapjes, met als absolute topper oliebollen van Bakker Bart. Ze vonden gretig aftrek en werden door de Fransen alom gewaardeerd. Ook de chalets konden de toets der kritiek ruimschoots doorstaan. Ze vonden ze allemaal prachtig. De Fransen bleven vervolgens niet al te lang nazitten, zodat we met het bekende clubje Nederlandse vrienden overbleven.

Al met al rustig, maar erg gezellig en zeker geslaagd, met ook nog eens een stukje reclame in onze Franse krant!

Klaar voor gebruik

De tweede chalet (La Lune) is inmiddels ook helemaal klaar. Twee weken geleden is het laatste kwastje beits er op gesmeerd en vorige week maandag konden de eerste vakantiegangers hun intrek in La Lune nemen. Het betrof de familie Jager uit Tynaarlo. Zij zijn tot donderdag gebleven en op dezelfde dag kwamen er nieuwe gasten, die speciaal voor de Formule 1 kwamen.

Ter vergroting van de veiligheid, het vakantiegemak en de feestvreugde heb ik vorige week voor beide chalets nog even hekjes gemaakt, die op de veranda bij de trap geplaatst kunnen worden. Zo kan bijvoorbeeld - ik noem maar een totaal willekeurige gast - een Roelof Jager 's morgens heerlijk zijn kopje koffie drinken en een krantje lezen, terwijl Steven volledig onbekommerd op de veranda kan spelen. Wij bieden derhalve onbekommerde vakanties voor papa's en mama's!

Schoolfeest

De jongens hebben vanaf vandaag vakantie. Tot 4 september kunnen ze papa en mama nu iedere dag plagen. Daarna zal Sven Olav naar de École Primaire gaan in Anlezy en blijft Bram in Ville-Langy op de École Maternelle. Omdat we ze dan niet tegelijkertijd meer op kunnen halen tussen de middag, zullen ze in de kantine blijven eten, net als alle Franse kindertjes.

Afgelopen zaterdag was overigens het eindejaarsfeest van de scholen. Nadat alle klassen enkele liedjes hadden voorgedragen, konden de kinderen spelletjes doen. Voor Bram betekende dat blik gooien. De andere spelletjes interesseerden hem niet en hij had maar nauwelijks tijd om wat te drinken. 's Avonds was er nog een diner, maar omdat we zelf met onze gasten gingen barbecuen, hebben we dat dit jaar aan ons voorbij laten gaan.

Ze komen er weer aan

Vorig jaar was ik in de gelukkige omstandigheid de afsluitende tijdrit van de Tour de France te kunnen bijwonen. Dit jaar komen ze nog dichter bij huis langs en kan ik het peloton aanschouwen op een heuse beklimming van de tweede categorie. Wellicht kunt u mij en de jongens donderdag 12 juli dan ook ontwaren op de flanken van de Haut Folin.

Voor het gehele etappeschema van de Tour heb ik overigens rechts op deze pagina een link geplaatst.

Er is er één jarig!

De eerste dag van de zomer zal voor Bram zijn hele leven een speciale dag blijven. Dan viert hij namelijk zijn verjaardag. Gisteren alweer voor de vierde keer. Mama had twee chocoladetaarten gebakken voor school en alle klasgenootjes werden tevens verblijd met een belleblaas. Thuis mocht Bram, nadat hij de kaarsjes had uitgeblazen, nogmaals genieten van een heerlijk stuk chocoladetaart.

Beetje winderig

De laatste tijd hebben we over de temperatuur niet te klagen. Elke dag 25 graden of meer is lekker weer. Maar om nou te zeggen dat het stabiel is...hhhmmmm! Er wil nog wel eens een buitje vallen, zo nu en dan gepaard met een donderslagje.

Zo ook gisteren. Aan het begin van de avond kleurde de lucht ineens gitzwart en de wind nam flink toe. ,,Zijn de ramen boven dicht?''', zei Yvonne. ,,Ik zal even kijken'', zei ik. Ik dus naar boven en de ramen dicht gedaan. Niet op de klink, want dat doe ik eigenlijk nooit, maar nog een centimetertje open, zeg maar.

Wij gingen eten en het ging buiten flink te keer. De regen kwam met bakken uit de hemel en de bosjes en kleine boompjes lagen met de neus op de grond. Op een gegeven moment moest ik even in de kamer zijn en stond ik ineens in een plas water, terwijl ik tegelijkertijd flinke druppen op mijn kop kreeg. De ramen waren volledig open gewaaid en het water spoelde op de slaapkamer naar binnen. Bed nat, kast nat en de vloer nat. En wel zodanig dat het door de vloer heen ging en de kamer binnenstroomde. Dus Yvonne en ik met badhanddoeken en ander dweilgerei in de weer om de schade zo beperkt mogelijk te houden.

Nadat de storm (of orkaan?) was gaan liggen, maar even buiten gekeken. Twee flinke takken van de pruimenboom, het speelhuisje van de jongens lag zo'n vijf meter verderop op de kop in de heg, een golfplaat op het dak van ons kantoortje opgewaaid, een dakshingel van de chalet gewaaid, een boom van de buurman volledig omgewaaid, een grasspriet geknakt, een zandkorrel verschoven en ga zo maar door...

Het was me het weertje dus wel al met al. Gelukkig was alles snel weer rustig en is thuis alles weer droog. En voor de komende week staat zo'n 28 graden op de agenda met alleen maar zon.

Onze trots

Zoals iedere gezonde ouder zijn we apetrots op onze beide jongens. En geef ons eens ongelijk, als je ze hier zo mooi in het graan ziet staan...

Sinds kort hebben we er weer twee kindjes bij en ook daar zijn we apetrots op. En geef ons eens ongelijk, als je hier zo mooi boven het graan uit ziet steken...

Het gat is klaar

Het heeft lang geduurd...Dat er weer een berichtje op de blog verschijnt. Dus leek het me goed de radiostilte met een toepasselijk berichtje te verbreken. Want wat nog veel langer heeft geduurd is het graven van een gat voor in de tuin als waterreserve voor de brandweer, zijnde noodzakelijk om de chalets te mogen bouwen. Vorig jaar juli kwam de buurman met een kraan om het gat te graven, maar raakte hij de waterleiding. Een half jaar later kwamen de mannen van het waterbedrijf om de watermeter te verplaatsen naar vooraan de straat en de waterslang om het gat heen te leggen. Daarna was het lange tijd te nat om weer te graven en toen het weer droog was had de buurman het te druk met zijn boerderij.

Maar... afgelopen donderdag was daar ineens weer de kraan. Vrijdagmiddag was het gat klaar. 's Avonds het vilt (nee, het is geen verband wat Yvonne nog over had uit het ziekenhuis!) "voor onder" de folie in het gat gelegd en daarna, tijdens onweer en juist voor de bui aan, de folie in het gat gelegd. Inmiddels is het aan één kant weer iets verschoven, waardoor ik het morgen nog even weer goed recht moet leggen, maar dan is het toch eindelijk klaar. Dan kan de benodigde 60 kuub water er in en daarna kan het hek eromheen.

De eerste chalet is inmiddels helemaal klaar en is inmiddels al uitvoerig getest door zwager Henry, pa en ma Vrieling en afgelopen weekend door Bart, Magda en Andrea. En dinsdag zal de eerste "echte" gast voor vijf dagen de chalet gaan bewonen. In de tweede chalet moeten nog twee wandjes gesausd worden, de stopcontacten en lichtschakalaars geplaatst worden, de deuren van de slaapkamers en de badkamer moeten er nog in en de plinten moeten er nog in. Oh ja. Op de veranda moet hier en daar ook nog een kwastje beits. Dus zonder al teveel storingen tussendoor door andere werkzaamheden moet de tweede chalet over een week ook voor het oog klaar zijn. Dan kunnen we weer verder met de andere projecten. En die zijn er nog genoeg, dus vervelen doen we ons nog lang niet.