In de Put

Vandaag zat Theo behoorlijk in de put. Letterlijk en figuurlijk. Het evenwicht tussen lichaam en geest, ying en yang, was bij hem ver te zoeken. Shit, shit, shit waar komt toch al die shit vandaan. In de shit tot aan zijn enkels. Waar je ook keek overal shit, shit, shit. Gat graven in de regen; shit. Dan shit scheppen uit de septic: shit. Shit vervoeren in de kruiwagen; shit, eroverheen geklotst; shit, shit, shit. Gegraven gat vol met shit, shit. Gat weer dicht gooien, shit. Waar moet ik met al die shit naar toe, shit.

Gaatjes boren in de PVC; shit. Nog meer shit en veel papier. Spoelen, spoelen, spoelen. Geen resultaat. Nog maar een gaatje boren, shit, shit, shit. NOG meer shit! Omstreeks 17.00 uur zag hij weer helder water stromen en kon vol overtuiging melden; "shit schat, het is me gelukt."
Dit was een dag uit het leven van mijn man Theo. Het stinkt hier een beetje en ik kan u zeggen het is zeker niet zijn ijdelheid.

De andere kant van de medaille

Het lijkt zo mooi. Leven in Frankrijk, een minicamping beginnen, genieten van de vrijheid en van het mooie weer. En je hoort ons ook niet klagen. Maar er zit natuurlijk ook een andere kant aan. Als startende ondernemer moet je goed beslagen ten ijs komen en daar zijn we ons terdege van bewust.

Van ons prodcutaanbod maakt ook een wekelijkse barbecue deel uit. En dan verwachten de gasten natuurlijk wel wat. Dan staat je niets anders te doen dan dit ventevoren goed voor te bereiden, ook als dit betekent dat je soms op zondag aan de bak moet.

Tsja, dan hadden we dus gewoon op 19 maart met 3 graden in Nederland bij de kachel kunnen zitten. TV-tje kijken of spelletjes doen... Maar we hebben geen keus en dus dan wordt het op 19 maart met een graadje of 20 barbecueën in de tuin met wat gezellige mensen erbij. Je moet er inderdaad wat over hebben...

Hihihihihihihi....

Bijna 30 graden en ook nog ijs

Ja ja, het Franse voorjaar is hier begonnen. Tegen het einde van de ochtend steeg het kwik hier bijna tot 30 graden. Op hetzelfde moment hebben we hier nog wat emmers en aanverwante artikelen waar een laag ijs in staat. Want in de zon is het dan wel zo'n 30 graden. Ik denk dat de schaduw in de buurt van de 10 komt. En met temperaturen van -8 's nachts wil het ijs nog wel blijven liggen.

Een quizvraag voor de slimmerikken. Hoe groot zal het temperatuurverschil 's nachts in de schaduw en in de zon zijn...

Website camping is gelanceerd

Daar is 't ie dan. De officiële website van minicamping Le Bois Vieux. Na vele uurtjes zware arbeid van Yvonne presenteren wij u vol trots de lang verwachte internetpagina. U vindt hierop alle nuttige informatie over de camping, zoals de de verschillende overnachtingsmogelijkheden en de tarieven. Maar ook een mooie foto-impressie. De site moet hier en daar nog wat bijgewerkt worden, maar dat ziet u de komende weken vanzelf. De website is te bezoeken via http://www.leboisvieux.com of via de link rechtsboven op de weblog.

Lekker schommelen

De kids hebben er weer een nieuw speledingetje bij. Onlangs hebben we een speeltoestel met verschillende schommels gekocht. Na een periode van regen en sneeuw was nu de tijd rijp om het toestel in elkaar te zetten. De boys kunnen nu volop schommelen.

De lenteschilder is er weer

Yvonne zat al een paar maanden heen en weer te schuiven op de stoel. Ze wilde graag plintjes en aanverwante artikelen gaan verven, maar het weer liet dit nog niet toe. Nu he overdag lekker droog is en het zonnetje lekker schijnt heeft Yvonne de kwast weer ter hand genomen. En dus kunnen we binnekort de slaapkamers van Sven Olav en Bram gaan afwerken.

Even de caravan aankoppelen

Onze jongste spruit Bram is gek op auto's, trekkers en vooral ook aanhangers. En net als volwassenen willen kinderen ook steeds meer. Zo besloot Bram dat zijn eigen aanhangertje achter zijn trekker niet meer voldeed en dat het tijd was voor iets groters. En dus moest de caravan er maar aan geloven. In totaal is hij denk ik wel een uurtje bezig geweest om te proberen met zijn trekkertje de caravan van de plaats te krijgen.

Elk nadeel heb z'n voordeel

Werkt mooi zo'n masjien...


Elk nadeel heb z'n voordeel. Deze wereldberoemde uitspraak van El Salvador was vandaag op ons van toepassing. Omdat mijn zaagblad van de kettingzaag beschadigd is, acht ik het niet verstandig om daar momenteel mee te zagen. Het risico dat de ketting er afloopt ligt natuurlijk altijd op de loer, maar groter nog is wellicht de kans dat de ketting gaat beschadigen en dan heb ik die ook nog stuk.

Het nieuwe zaagblad wordt halverwege de week verwacht en zolang konden we niet wachten met zagen. En als je geen zaag heb, kun je ook niet zagen...(wederom dank aan JC) En nou is het zo dat onze buurman een prachtig mooi zaagmasjien heeft. Een soort afkortzaag voor boomstammen op een benzinemotor. Yvonne had hem daar al eens mee aan de gang gezien was er dolenthousiast over. En dus ben ik "a uno momento dado" (Hé Johan, ben je daar alweer?) maar eens naar de beste man toegestapt, de tweede keer sinds we hier wonen. De buren één huis verder hebben we regelmatig contact mee, maar onze directe buren zien en horen we niet. De buurvrouw hadden we zelfs nog nooit gezien. Ook niet toen we ons in onze eerste week hier hebben voorgesteld.

Het was echter geen probleem om zijn masjien even te lenen en omdat er ook nog wielen en handvaten aanzaten kon ik hem ook nog naar mijn houtbultje toe schuiven. In minder dan een half uur had ik een bult hout waar ik met de kettingzaag toch gauw zo'n twee uur voor aan het zagen ben. Dat was nog eens plesant. Het nadeel van het even niet kunnen gebruiken van mijn kettingzaag werd op deze manier dus dubbel en dwars omgebogen in een voordeel door het kunnen gebruiken van buurman's masjien. Bovendien was het een mooie gelegenheid om wat nader kennis te maken met de buurtjes.

Carnaval

Een week later dan het officieel carnaval was, werd in Decize carnaval gevierd. Vraag niet waarom ze dat een week later doen. Voor ons - en voor Cees - is het ook een raadsel. Maar goed, we wilden wel eens zien wat carnaval hier inhield en voor de kinderen hadden we zelfs bij ons bezoek aan Nederland carnavalskleding gekocht. Dit is overigens ook voor andere gelegenheden te gebruiken, dus zo gek zijn we nou ook weer niet. De jongens waren verkleed als jager (of soldaat )en als cowboy. Maar de jager (Bram) wilde persé de cowboyhoed op en de cowboy (Sven Olav) wilde persé de jagerspet op. Ach ja, het was hun feestje.

Het carnaval bestond uit een optocht van 7 of 8 wagens en 4 muziekkoerpsen. Tussendoor nog wat carnavalsfiguren. Wij stonden bij het vertrekpunt, de parkeerplaats van een supermarkt, net buiten het stadje. Daar waren niet zoveel mensen, dus een echte carnavalssfeer was niet echt te ontwaren. Maar goed, het was best wel leuk. De jongens vonden het in eerst instantie natuurlijk weer eng (vooral het geknal van knappertjespistolen konden de jager en de cowboy niet echt waarderen), maar gaandeweg de optocht begonnen ze het toch wel weer interessant te vinden. Vooral Bram bleek na afloop nog erg onder de indruk van een clown in een auto.

Nou, beste maor weeeeer....

Wederom die winter

Net als in Nederland is de winter ook in de Bourgogne nog volop aanwezig. Vrijdag en zaterdag hebben we een overvloed aan regen gehad. Zaterdag aan het eind van de middag ging dat over in sneeuw. In combinatie met een flinke woei leverde dat zelfs heuse sneeuwduien op. Omdat zondagmorgen het zonnetje heerlijk scheen ontwaakten we weer in een prachtig winterlandschap. En tsja, dat levert toch weer mooie plaatjes op...

Cursus Frans

Na ongeveer 4 maanden in Frankrijk redden we ons (lees Yvonne) steeds beter met de Franse taal. Tenminste, zelf denk ik dat ik er al heel wat van snap. Ik zal u een voorbeeld geven van mijn vorderingen en even een willekeurig zinnetje met wat Franse woorden in het Nederlands vertalen.

Ik kwam de gendarmerie tegen en zei, bonjour. We maakten een praatje en daarna zei ik, a bientot. Qui, zei de gendarme, au revoir...

Volgens mij betekent dit in het Nederlands:
Ik kwam de Jan Harmerie tegen en zei, John Boer. We maakten een praatje en daarna zei ik, Abketo. Wie? Zei de Jan Harmerie, ooievaar....

Ja, ik denk wel dat wij het redden in Frankrijk....

Beter één dam in de sloot dan tien in de lucht

Als we straks gasten op de camping en in de chalets willen ontvangen, dan moet het terrein achter het huis natuurlijk wel bereikbaar zijn. En dus heb ik maandag maar even betonnen buizen gekocht en deze in de sloot geplaatst. Vervolgens wat grond erover en wat puin dat we nog hadden liggen. Is dat ook weer mooi opgeruimd. Het geheel maken we vervolgens af met nog een klein laagje grond en een topping van steengruis. Dit fantastische werkje zal vervolgens geserveerd worden met een prachting hek en een mooi welkomstbord van Camping Le Bois Vieux. Na zo'n mooi voorafje zullen onze gasten zich bij binnenkomst meteen verheugen op het hoofdgerecht.

Dit was puinzooi; goeiemidddddaaaaggggg.....

Een dagje in het bos

Vrijdag hebben we met z'n viertjes in het bos vertoeft. We hebben een strook bos van de gemeente toegewezen gekregen die we zelf om mogen zagen om als haardhout te gebruiken. Inmiddels hebben we onze strook voor ongeveer driekwart om. Om het laatste stukje te doen is het wachten even op een nieuwe zaaggeleider. Deze is waarschijnlijk te heet geweest en daardoor iets verbogen. Omdat ik een Dolmar-zaag heb en deze in Frankrijk redelijk onbekend is, is het even zoeken naar een leverancier voor het juiste onderdeel. Maar dat zal ook wel weer lukken.

Terwijl Yvonne vrijdag druk bezig was met schoonmaken van de stammetjes en takken en het stapelen ervan, waren de jongens lekker aan het spelen in het bos. En als je de foto ziet zul je zeggen: "En Theo was aan het zuipen." Nee, eerlijk, dat was even een slokje water tussen het harde werken door.

Dit was Brandhout, goeiemidddddaaaaagggggg......

Poeslief

Zoals jullie uit alle verhalen kunnen opmaken hebben wij het uitstekend naar onze zin in Frankrijk. En datzelfde geldt voor onze poezen, Bon Bon en Aisha. Lekker rond huis struinen of gewoon de hele dag lekker bij de kachel. En samen kunnen ze het ook prima vinden, zoals uit de foto blijkt.

The axe effect

We hebben inmiddels ruim voldoende hout om het de rest van de winter warm te hebben. Het hout moet dan echter wel in de fik en dan heb je ook wat aanmaakhout nodig. Yvonne wil dit graag zo klein mogelijk hebben en heeft er een hobby van gemaakt om dit te bewerkstelligen. Vol overgave stort ze zich met de bijl op de stammetjes om ze om te toveren tot mooi dunne aanmaakhoutjes. We hebben nu niet alleen voldoende hout, maar ook voldoende middelen om het in de fik te krijgen. Dankzij "The axe effect".

Toch maar even weer het weer

Het is hier momenteel erg helder. Dit levert 's avonds een prachtige sterrenhemel op en zeker ook koude nachten. Maar als de ochtend eenmaal aanbreekt dan weet het kwik niet hoe snel het in de thermometer omhoog moet klimmen. Zie hier het resultaat op de foto die zaterdagmorgen rond elf uur is genomen. Aangezien het rond een uur of zeven nog flink vriest, gaat de temperatuur is vier uur tijd dus zo'n 25 graden omhoog! Je hoort ons niet klagen.

Zware jongens

Vandaag zijn we even wezen toeren met de auto. Ietsje noordelijk gereden, waar wat leuke meertjes te bewonderen zijn. Via allemaal binnendoorweggetjes zijn we weer huiswaarts gekeerd. Je komt dan door prachtige gehuchtjes met vijf of zessen huizen bij elkaar, waar de tijd echt lijkt te hebben stil gestaan. Onderweg kwamen we ook nog 3 zware jongens tegen. Bourgondië is toch vooral ook bekend om de zware Charolais-koeien en -stieren. Die hebben we dus maar even gekiekt. Ja, dit is toch wel even wat anders dan 'lammetjes'....

Hoe gaat het met klussen? Prima!

Nadat ik aan één kant van een plaat een stuk had afgezaagd, was ik even vergeten dat ik de plaat een stukje op moest schuiven voordat ik aan de andere kant begon. Zie hier het resultaat...



Tot voor kort was ik niet zo'n klusser. Tegenwoordig is dat wel anders. Of...toch nog niet altijd helemaal? Goed gereedschap is in ieder geval het halve werk. En ik heb in ieder geval een goede decoupeerzaag. Niet zo'n mietje die precies doet wat hem gevraagd wordt, maar eentje die gewoon op eigen initiatief nog wat extra werk doet.

Gronings gerecht met 3 B's

Afgelopen zondag zijn we even wezen buurten bij Cees en Georgia. Zij wonen een half uurtje verder naar het zuiden, bij Toury Lurcy. Cees had naast het huis een bloedspoor ontdekt en dat bleek van een gewonde kip te zijn. Dus stond Cees niets anders te doen dan een einde aan het lijden van dit beest te maken. Vakkundig werd het beest van haar jas ontdaan, zodat Cees en Georgia binnenkort kunnen genieten van een overheerlijk Gronings gerecht met 3 B's: kibbesoeb...

Het weer en belangrijker zaken

Het gaat hier nog steeds uitstekend. Het weer kan beter, maar aan de andere kant: ik kan me niet herinneren wanneer we voor het laatst regen hebben gehad. Dat is natuurlijk al heel wat. 's Nachts is het hier tegenwoordig enkele graden onder nul en overdag verschilt van dag tot dag hoeveel het kwik er boven komt. Dinsdag bijvoorbeeld steeg het kwik tot maar liefst twaalf graden! Een dag later bleef het echter op nul hangen. Ach ja, Herman Finkers zei het al: zo het je het over v(F)riezen, zo heb je het over dooien...

Woensdag zijn we overigens samen met de burgemeester naar de CAUE in Nevers geweest. Deze afkorting staat voor Conseil d'Architecture Urbanisme et Environment. Het is een adviserend orgaan en volgens mij een beetje de welstandscommissie van de Nièvre. Wij hebben samen met de burgemeester onze plannen toegelicht voor de bouw van 2 chalets. We hebben niet alles meegekregen, maar het kwam er op neer dat het geen bezwaar was, mits...

De grootste mits is dat er i.p.v. een bouwvergunning een vergunning aangevraagd moet worden voor een Parc Residential de Loisirs (PRL), oftewel een verblijfpark voor vrijetijdsbesteding. We weten nog niet goed wat voor haken en ogen hier verder aan zitten en willen volgende week, als de aanvraagformulieren binnen zijn, alles samen met een vertaalster nog even met de burgemeester doornemen.

Wat wij erg vreemd vonden was dat de chalets onder geen beding een natuurlijke houtkleur mogen krijgen. Ze mogen wel blauw, rood of geel... En dit hebben we echt wel goed begrepen. We hebben het nadien nog weer met de burgemeester doorgesproken, die het nog weer eens bevestigde. Ook mogen we onze bestaande coniferen niet verplanten om een natuurlijke scheiding tussen de chalets te creëren. Coniferen zijn absoluut uit den boze! De adviseur van het conseil stelde voor wat planten ergens uit de vrije natuur te trekken(?!) en deze er tussen te planten. Het moest namelijk een mooie natuurlijke afscheiding worden. Yeah right, tussen de knalrode of azuurblauwe chalets....

Het belangrijkste is dat het dus in ieder geval de goedkeuring heeft van het conseil, maar nog niet op de manier zoals we zouden willen. We zullen kijken in hoeverre hier nog wat aan te doen is. Wordt vervolgd.