Eindelijk heeft onze hond Luca haar langverwachte vriendje gekregen. Sinds dinsdag heeft ze het gezelschap van James, een kruising tussen een beauceron en een Pyrenese berghond. Alweer wat langer had ze het gezelschap van de katers Tommy en Scrappy, maar die lieten zich voor de gelegenheid ook graag even fotograferen.
Aan schuurruimte hebben we gelukkig geen gebrek. Dat ervaar ikzelf als behoorlijke luxe en als er dan eentje bij is die niet wil luisteren, dan heeft die pech gehad. Die gooien we gewoon tegen de vlakte. Zo was er eentje bij die de ambitie had om ruïne te worden. Niks ervan, zei ik, geen ruïnes hier. We zijn hier potjandikkie net komen wonen en willen het juist een beetje opknappen. En toch wil ik ruïne worden, zei dat domme schuurtje. Nou daar weet Dikkie Dik wil raad mee. Dikkie Dik pakte zijn hamer en sloeg gewoon het hele schuurtje tegen de vlakte. Daaaag, Dikkie Dik....
Zo tegen het einde van september worden we in de Auvergne verwend met prachtig weer. Vandaag steeg het kwik zelfs naar 28 graden. Omdat we toch al weer wat later in het seizoen zijn moet het 's morgens natuurlijk eerst wel even op gang komen. Maar dat is helemaal niet erg. Ik vind dat altijd lekker fris en geniet er van dat het in de loop van de ochtend dan lekker begint op te warmen. Bovendien gaat het vaak gepaard met prachtige ochtenddauw en dat heeft Yvonne deze week even op de gevoelige plaat vastgelegd.
Kwamen er zaterdag ineens een stel Japanners aan. Ik verstond geen zak van wat ze zeiden, maar het klonk als "Go tlou the wall" of zoiets. En ach ik ben de beroerdste niet, dus heb ik met die mannen maar zo'n onzinnig Japans spelletje gedaan. Zat ik nadien wel met een gat in de muur tussen twee zolders. Toevallig had ik nog een deur staan en heb ik die er maar in gezet. Nu kan ik ook nog van de ene naar de andere zolder. Dat ik daar zelf niet op was gekomen...
Aangezien de start van de daadwerkelijke bouwwerkzaamheden iets later wordt dan vooraf was gepland hebben we besloten om op korte termijn maar wat meer ruimte te creëren in het momenteel bewoonbare deel. We hadden verschillende meubels en aanverwante artikelen in een kamer gestald en dit werd al steeds meer een echte rommelkamer. We hebben vorige week zaterdag het wandje van deze kamer gesloopt, overbodige troep opgeruimd of afgevoerd en enkele kasten die er stonden tegen de muur gezet en in gebruik genomen, zodat we de beschikbare ruimte iets efficiënter kunnen gebruiken. 
Niet alleen het gras bij de buren is groener. Ook de vissen zijn groter. Buurman Didier had ons al eens uitgenodigd in zijn meertje te vissen en tijdens het bezoek van Erik en Anita hadden we dit onlangs al eens geprobeerd. Er werden toen meteen enkele mooie karpers gevangen en dus hebben we het vorige week met ons viertjes nog maar eens over gedaan. Sven Olav was de eerste die een karper aan de haak sloeg, maar Bram had uiteindelijk de meeste, terwijl papa de grootste karper ving. Bram ving tevens nog een klein maar dik visje. Het visje is te zien op de onderste foto. Wij weten niet wat het voor merk is, dus wie het weet mag het zeggen.
Zo, daar zijn we weer eens een keer. Druk gehad met banden verkopen (zie de link hiernaast), hout stapelen en steentjes kruien. Ik had de bedoeling om ineens de bult van 30 kuub hout, wat bulten met grind en vervolgens het eindresultaat te laten zien, maar helaas zijn er enkele foto's gewist van onze camera alvorens deze op de PC waren veilig gesteld. Gelukkig waren er nog drie foto's van het eindresultaat van onze binnenplaats met grind. En zo niet, hadden we die altijd opnieuw kunnen nemen. En gelukkig hadden we nog foto's van hoe het was toen we hier kwamen.
De laatste weken zijn we niet echt met spectaculaire dingen bezig geweest aangaande de verbouwing. Een beetje van alles wat, maar geen noemenswaardige projecten. Inmiddels heeft Yvonne al wel heel wat deuren van de oude verf ontdaan en ben ik begonnen met het zandstralen van de beoogde woonkamer, met als grootste obstakel de grote dwarsbalk. Het is even flink zand happen, maar het resultaat vergoedt veel.
Onze dichtstbijzijnde supermarkt is... jawel, de Spar in Le Donjon. Vanmiddag was mijn eerste bezoek aan deze prachtige dorpswinkel en en kon het natuurlijk niet laten!
Bram en Sven Olav hebben al menig uurtje met de hengel bij ons meertje doorgebracht. In het begin werd er direct goed gevangen, maar de laatste tijd werd er nog sporadisch een visje boven water gehaald. Maar vanavond was het raak. Tot nu hadden we steeds brood of een stukje worm als aas gebruikt, maar in de supermarkt naast mijn werk zag ik vandaag dat ze maden hadden. Direct ook maar even een zakje visvoer meegenomen. 
Bram was vorige week reeds met een eigen sloopprojectje begonnen, maar binnen is het inmiddels tijd geworden voor het echte werk. Doordeweeks waren we al bezig geweest met het verwijderen van een zachtboard en een stenen plafond en zaterdag mochten er weer muren gesloopt worden. Gelukkig was deze zaterdag niet alleen Bram, maar ook Sven Olav in vorm. En dus hoefde papa alleen een begin te maken en de rest was kinderwerk... Ook het afvoeren zat deze keer bij de prijs inbegrepen. Al moet ik de volgende keer het aantal af te voeren aanhangers nog verder met de mannen uitonderhandelen! 
Ik heb nog niet vaak meegemaakt dat het weer zo goed op de kalender heeft gekeken als dit jaar. Voorzover ik me kan herinneren was vandaag de eerste keer dat de eerste lentedag op de kalender ook daadwerkelijk de eerste lentedag was. Het zonnetje hebben we al wel gezien dit jaar, maar dan vaak nog vergezeld van een net iets te koude wind. Vandaag was het echter perfect. En daarbij hoort dan natuurlijk de eerste lentebloesem.
