Nou, dat was me het klusje wel! Goeiedag zeg. Wat heb ik staan balen in dat rottige rotgat! Zoals op deze weblog enkele weken geleden te lezen was, was het zeil aan één kant naar beneden gezakt, nadat de grond daar een stuk was weggeslagen. Daarvoor had ik al niet veel zeil over om aan de bovenzijde vast te maken en nu het gat door de weggeslagen kant nog weer breder was geworden had ik zo bedacht dat ik de wal dan maar wat lager moest maken. Anders zou het zeil wellicht niet meer passen. Met de ter plekke aanwezige kleigrond en het puin voorin de tuin kon dit nog weleens een flinke klus worden, maar dit viel me honderd procent mee. Het was aldus een dikke meevaller!Maar... toen moest het zeil nog weer omhoog gehesen worden. Ik kwam er toen achter dat het weggezakte deel dubbel was gevouwen (degene die dat gedaan heeft...)en voorzien was van een kleine meter blubber. En in de hoek moest ik bijna tot Australië graven (hoi Ben) om de punt van het zeil weer tevoorschijn te krijgen. Daar kwamen dan nog de ongemakken bij dat alle blubsie aan de schop bleef plakken en dat ik zo af en toe zelf helemaal vastzat in de blubber. Het was al met al en ongelofeloos gepruts en ik moest mezelf zo nu en dan flink oppeppen om de moed er in te houden. Om met Jochem Myer te spreken beleefde ik daar onderin dat gat enkele flinke hachee-momenten.
Maar... er kwam uiteindelijk een moment dat ik het zeil weer helemaal vrij had. Inmiddels had ik ook al een keer op mijn rug in het water gelegen en de knokkels op mijn vingers lagen helemaal open door het schurende effect van de modder op het zeil. Dat droeg er echter allemaal wel toe bij dat, toen het moment eenmaal daar was dat het zeil weer op de wal lag, ik een onvoorstelbaar intens yeehah-moment beleefde. Tsjonge wat was ik blij dat dat domme gat weer klaar was.
Vervolgens heb ik het deze keer direct helemaal vol laten lopen met water, zodat de kans dat er nog eens een walletje instort nu flink geminimaliseerd is. Vooral ook omdat met het zand van de ingestorte zijde nu een mooi schuin talud is gemaakt.
Dussss... klaar is Kees. Bbbbrrrrrrbbbrrrrrbbbrrrr!!!!!!!
De jongens hebben momenteel vakantie en willen graag papa een beetje meehelpen. Zo leek Sven Olav het wel interessant om aanmaakhoutjes te hakken en dat ging hem gelijk al redelijk af. Ook Bram wilde het later even proberen en ook hij wist de houtjes in tweeën te krijgen. 
Het jaar 2008 heeft tot nu al heel wat zonuren gebracht. We genieten daar lekker van. Voor de jongens is het nu extra plesant, omdat ze momenteel vakantie hebben. Lekker op de fiets rond het huis crossen, lekker voetballen of lekker knikkeren. En tussendoor even met papa en mama wat drinken onder het genot van een heerlijk winterzonnetje. We houden het wel vol zo!
Nou, dat was me het klusje wel! Goeiedag zeg. Wat heb ik staan balen in dat rottige rotgat! Zoals op deze weblog enkele weken geleden te lezen was, was het zeil aan één kant naar beneden gezakt, nadat de grond daar een stuk was weggeslagen. Daarvoor had ik al niet veel zeil over om aan de bovenzijde vast te maken en nu het gat door de weggeslagen kant nog weer breder was geworden had ik zo bedacht dat ik de wal dan maar wat lager moest maken. Anders zou het zeil wellicht niet meer passen. Met de ter plekke aanwezige kleigrond en het puin voorin de tuin kon dit nog weleens een flinke klus worden, maar dit viel me honderd procent mee. Het was aldus een dikke meevaller!
Het is al weer enkele weken geleden dat we bij Aart en Trix op visite waren, maar het is nóg langer geleden dat ik weer eens een berichtje op de weblog heb geplaatst. Dus moet dit nog maar als een recent bericht doorgaan. 
