We zitten weer middenin de Tour de France en dus was er weer de mogelijkheid om met eigen ogen een etappe te volgen. Het dichtst bij huis is op 26 juli de tijdrit van Cérilly naar St. Amand-Montrond. Deze staat al in de agenda en zal ik zeker met een bezoek vereren. Dit jaar komt de Tour echter vaker in de buurt, zoals afgelopen woensdag en donderdag. Samen met Albert Raven en Sven Olav en Bram kozen we voor de halve bergetappe op donderdag, met finish op Super-Besse.Het mooiste was om nartuurlijk op de slotklim te staan, maar daar is het natuurlijk ook poepiedruk. En omdat we 's morgens vroeg weg moesten (er moest ruim 200 km overbrugd worden en omstreeks 12.00 zou de weg afgesloten worden) zou het een lange zit worden alvorens de tourkaravaan en de renners voorbij zouden komen. We moesten dus wel een comfortabel plekkie hebben, vlakbij de auto, waar we lekker konden barbecuen en relaxed konden zitten. Er werd aldus besloten om naar de voorlaatste berg te gaan, de Col de Croix-Morand. We kwamen terecht op zo'n vier kilometer onder de top, met de auto vijf meter achter ons en een ruime zitplek.
Om 11.00 uur waren we ter plekke en toen was het nog drieënhalf uur wachten tot de reclamekaravaan voorbij kwam. Barbecuen is dan geen verkeerde bezigheid om de tijd te doden en gezeten in een heerlijk zonnetje hadden we niets te klagen. Voor de jongens duurde het natuurlijk wel lang, maar ze gedroegen zich toch voorbeeldig. Bram werd alleen gestoord door een (in zijn ogen) krijsende baby vlakbij ons, maar nadat onomwonden had duidelijk gemaakt hier last van te hebben, is hij maar iets verderop gaan zitten.
Om twintig over twee werd het wachten voor de jongens beloond en kwam de karavaan langs. Vorig jaar leverde dit twee Skoda-petjes, vijf bolletjespetjes en ontelbare kleine hebbedingetjes op, maar de 'spullengooiers' waren gisteren niet in hun beste vorm. De auto's hadden het gas er ook meer op dan vorig jaar, waardoor veel spullen bij ons langs waaiden en bij de buren terecht kwamen. Toch was Sven Olav zo gelukkig om een wielershirt van Bouygues Telecom te bemachtigen, dus was de oogst toch zeker niet slecht.
Iets voor half vijf kwamen de eerste renners langs. Er waren op dat moment nog twee koplopers: Sylvain Chavanel en Freddy Bichot. Benait Vaugrenard had het tweetal moeten laten gaan en passeerde een half minuutje later. Even later kwam er een juist uit het peloton ontsnapte renner en weer iets later het peloton, met op kop de mannen van Caisse d'Epargne. Achteraan het peloton kregen de niet klimmers het moeilijk. Er onstonden aan de staart van het peloton al enkele groepjes renners die niet meer konden volgen. Vervolgens kwam er weer de bekende bonte stoet aan auto's en motoren voorbij, waarbij het Albert lukte om de tweede ploegleider van de Rabo's, Erik Dekker, keurig op de plaat vast te leggen.
Recht voor ons hielden, tussen de karavaan en de koers in, drie auto's van de NOS overigens nog enkele minuten stil. Albert ontdekte de Secretaris-Generaal van de NAVO, Jaap de Hoop Scheffer en ik ontdekte iemand met een bolletjestrui met achterop de tekst avondetappe. Ik kende deze meneer niet, maar ik ging er vanuit dat hij 's avonds met De Hoop Scheffer te gast zou zijn in de Avondetappe. Dat klopte inderdaad, maar de bolletjesman kwam niet in beeld. Het bleek één van de twee constante bewakers die Jaap overal en altijd bij zich heeft. Dussss.....
Het was weer een hele belevenis en we hebben ons alle vier dan ook weer prima vermaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten