Druivenpluk

Als je de Franse cultuur goed wilt opsnuiven moet je natuurlijk een keer gaan druiven plukken. Via Cees is het me gelukt om dat dit jaar ook daadwerkelijk een keer te kunnen doen. Het was zwaarder dan we hadden verwacht, maar toch wel een hele belevenis. Het was te vergelijken met wintersport. Twee flinke warme maaltijden op een dag en après-vendange in plaats van après-ski. Plukken in plaats van skiën was dan weer minder, maar dat compenseerde ik soms door als een slalomskiër tussen de wijnstronken door te springen als we naar een nieuw wijnveld liepen. De zere rug die je de hele dag had ging daar echter niet van over...

De aanvang van de pluk was voor mij wat hectisch. Op zaterdag kwam ik terug van vakantie en tijdens de terugreis kregen we te horen dat ik de volgende morgen om acht uur al in Lucenay-les-Aix moest zijn. Om zeven uur stond ik dus met mijn tas klaar om opgepikt te worden door Ien, de nicht van Cees. Uiteindelijk kwamen we rond tien uur aan in het plaatsje Jullié, in de Beaujolais-streek. Na een kopje koffie mochten we direct gaan plukken. Al na een kwartier ging de rug pijn doe en dat zou de hele verdere week zo blijven. De eerste warme maaltijd om twaalf uur smaakte dan ook heel erg goed, evenals de bijbehorende glaasjes wijn. 's Avonds de eerste après-vendange met een bont gezelschap. Onder het genot van een biertje een beetje kennismaken met iedereen. Gezellig en goed voor mijn Frans.

De volgende dag was voor ons drieën de eerste volledige dag. De andere plukkers waren reeds op zaterdag begonnen. De wijnboer kwam om zes uur 's ochtends persoonlijk naar het huis waar de plukkers logeerden, om daar op iedere slaapzaal het licht aan te doen en goedemorgen te roepen. Om ongeveer kwart voor zeven zaten we dan in de eetzaal met een kop koffie en een stukje brood met aardbeien- of abrikozenjam. Iets na zevenen liepen we naar één van de om de boerderij gelegen velden of werden we met een busje naar een verder gelegen veld vervoerd.

Na twee uurtjes plukken was er de eerste maaltijd van de dag. Een hele kist vol brood en een grote bak met dikke stukken ham, spek of andere vleeswaar. Er moest natuurlijk ook wat bij gedronken worden. Voor de liefhebbers was er één kleine thermosfles met koffie, maar voor de rest was er een sherrycan met rode wijn. Dit ging in plastic bekers, die goed vol geschonken werden. De echte die hards - en dat waren er genoeg, onder meer de voorman en de zoon en schoonzoon van de wijnboer - draaiden hun hand er niet voor om om 's morgens iets na negenen twee van deze bekers wijn naar binnen te werken.

Zo rond een uur of elf 's morgens was er vervolgens vaak even een kleine pauze waar enkele bekers water genuttigd werden. Degene die dit wenste kon echter ook een kanon nemen... Wederom een flinke beker rode wijn. Natuurlijk vloeide de wijn ook rijkelijk tijdens het middageten en bij het avondeten. 's Middags tijdens het plukken hing het een beetje van het weer af. Als het warm was kwam de catering extra met water langs en bleef de wijn 's middags achterin de jeep liggen. Het was echter niet verboden om zelf naar de jeep te lopen en toch nog een kanon te nemen. Een enkeling deed dit ook inderdaad.

's Avonds dronken we in het huisje dan nog een paar biertjes. De eerste avonden was dit bijzonder gezellig, maar in de loop van de week kwamen er steeds meer jongere plukkers bij die 's avonds alleen plezier konden hebben als er veel lawaai was en als er flink gek gedaan werd. Dat is nog nooit mijn kopje thee geweest en nu, als bijna veertiger, al helemaal niet meer. De après-vendange verloor na enkele dagen voor mij dus wel een beetje zijn glans.

Al met al ben ik erg blij dit een keer meegemaakt te hebben. Of het eenmalig was, weet ik nog niet. Door de constante pijn in de rug zijn het wel hele lange dagen en als je ziet met wat voor bedrag je aan het eind van de week op je cheque naar huis gaat dan hoef je het daar ook niet voor te doen. Met kost en inwoning erbij is het niet slecht betaald, zeker niet als je ziet wat je aan wijn en eten krijgt, maar toch. Direct bij terugkomst zei ik tegen Yvonne dat ik volgennd jaar niet weer zou gaan. In een jaar kan echter veel gebeuren, dus we zullen het wel zien.

Degenen die nieuwsgierig zijn naar nog meer foto's kunnen overigens een kijkje op mijn Hyvespagina nemen: http://tjootje.hyves.nl/.

Oh ja! Mocht iemand in de toekomst nog eens een keer een fles Beaujolais Villages of Julienas van Domaine du Granit Doré (http://www.domainedugranitdore.com/) uit 2009 open trekken, denk nog maar even aan mij. Misschien zijn er druifjes in verwerkt die ik in mijn handen heb gehad...