Goed visweer

Bram en Sven Olav hebben al menig uurtje met de hengel bij ons meertje doorgebracht. In het begin werd er direct goed gevangen, maar de laatste tijd werd er nog sporadisch een visje boven water gehaald. Maar vanavond was het raak. Tot nu hadden we steeds brood of een stukje worm als aas gebruikt, maar in de supermarkt naast mijn werk zag ik vandaag dat ze maden hadden. Direct ook maar even een zakje visvoer meegenomen.

Het leverde vanavond in een goed uur tijd met z'n drieën zestig vissen op, waarbij de meeste het formaat van een goudvis hadden. Maar hier en daar waren er toch ook leuke exemplaren bij, zoals op de foto's trots door de mannen wordt getoond.

Speciaal voor de oma's en opa's: door één keer op de foto te klikken krijg je een grotere afbeelding.

Socio-ecologisch recyclen

Bram was vorige week reeds met een eigen sloopprojectje begonnen, maar binnen is het inmiddels tijd geworden voor het echte werk. Doordeweeks waren we al bezig geweest met het verwijderen van een zachtboard en een stenen plafond en zaterdag mochten er weer muren gesloopt worden. Gelukkig was deze zaterdag niet alleen Bram, maar ook Sven Olav in vorm. En dus hoefde papa alleen een begin te maken en de rest was kinderwerk... Ook het afvoeren zat deze keer bij de prijs inbegrepen. Al moet ik de volgende keer het aantal af te voeren aanhangers nog verder met de mannen uitonderhandelen!

Ons sloopproject is overigens volledig milieuverantwoord. Er wordt 100% gerecycled. Het puin gaat in een oude garage als onderlaag voor de verharding, de dunne latjes in het gipsplafond worden gebruikt als aanmaakhoutjes voor de kachel en de planken van de oude houten vloeren zullen dienst gaan doen als vloer in de gang tussen de slaapkamers. En wat dan overblijft voor de stort wordt gebruikt als excuus om een praatje te maken met de mannen van de stort, zodat deze opgevoerd kunnen worden onder het kopje socio-ecologisch recyclen...

Lente

Ik heb nog niet vaak meegemaakt dat het weer zo goed op de kalender heeft gekeken als dit jaar. Voorzover ik me kan herinneren was vandaag de eerste keer dat de eerste lentedag op de kalender ook daadwerkelijk de eerste lentedag was. Het zonnetje hebben we al wel gezien dit jaar, maar dan vaak nog vergezeld van een net iets te koude wind. Vandaag was het echter perfect. En daarbij hoort dan natuurlijk de eerste lentebloesem.

Slippery when wet

Zoals reeds gemeld hebben we al de nodige hinder ondervonden van een blubberige oprit. Het ging daarbij om slechts een klein bovenlaagje. Eronder zit verharding van puin en grind. Een klein beetje regen was genoeg om er een blubberzooi van te maken en voor ons betekende dat met een aanloopje en in ralleystijl het erf verlaten.

Zondagochtend hadden we ineens de plaatselijke kraanmachinist op de stoep staan. Die was gevraagd door onze architect om voor aanvang van alle andere werkzaamheden snel even de modderige bovenlaag af te schrapen, zodat wij voorlopig weer normaal het terrein kunnen verlaten. Hij kon direct maandagmorgen wel even komen. Negen uur was hij er en tien uur weer vertrokken.

Ze bestaan echt wel, die Franse werklui die veel te laat of niet komen opdagen, maar monsieur Vernis hoort daar niet bij. En passant heeft hij uit uit eigen beweging ook nog even het slootje gerepareerd waar de vrachtwagen tijdens de verhuizing strandde. Zo kan het dus ook!

Bram de sloper

Op het moment dat Bram hoorde dat er na onze verhuizing hier en daar een muurtje gesloopt moest worden glunderde hij van oor tot oor en bood hij meteen aan om dit voor zijn rekening te nemen. Het is ons tot dusver gelukt hem ervan te weerhouden te beginnen met een tussenmuur in de schuur waar nog een hooizolder op rust, maar Bram's handen jeukten teveel om nog langer met de sloopwerkzaamheden te wachten. En dus moesten gisteren reeds twee in staat van ruïne verkerende aanbouwtjes het ontgelden. Hij deed dat in de stijl van wijlen overgrootvader Henderikus Schadenberg. Een paar flinke klappen onder tegen de muur aan en de hele constructie zakt weldra als een kaartenhuis in elkaar. Dat de opruimwerkzaamheden daarna flink wat extra tijd in beslag nemen is niet interessant. Voor Bram zeker niet, want dat laat hij graag aan anderen over...

En papa? Die zit ondertussen stof te happen in de beoogde woonkamer. Plafonds verwijderen, balken schoonmaken en spijkers trekken. En de gehele zaterdag tot half tien 's avonds bezig om een nieuwe "reducteur" aan te sluiten in de waterput. De koppelingen bleken net weer anders dan vooraf gedacht en niet verkrijgbaar in de dichtstbijzijnde bouwmarkt. Dus dan maar roeien met aanwezige riemen en dat kostte wat extra tijd en frustratie. Maar uiteindelijk gisteravond heerlijk gedoucht met voor het eerste een normale druk. Het mag nog wel iets meer, maar dat komt straks wel in de nieuwe badkamer met een nieuw leidingsysteem.

Oude tijden herleven

Noodgedwongen moet je soms een stapje terugdoen op het gebied van luxe als je begint met het opknappen van een oud huis. We weten daar inmiddels alles van. Maar soms doe je een stapje terug zonder er luxe voor in te leveren. In de schoorsteen achter onze houtkachel is namelijk een touwtje achtergebleven waar in vroeger tijden de was hing te drogen. En ja, waarom zouden we er geen gebruik van maken. We hebben een droger, een waslijn en een wasrekje, maar vinden dit op zijn tijd gemakkelijker. Dus terug in de tijd, maar meer luxe...

Ondertussen... in de Auvergne

Na een drukke maand van heen en weer reizen tussen de Auvergne en de Bourgogne zijn we inmiddels "tranquille" op ons nieuwe stekkie in de Auvergne. Gisteren hebben we de sleutels overgedragen aan de familie Bleekemolen voor wat betreft het huis, de chalets en de minicamping in Thianges. Vandaag was voor mij de eerste volledige dag in het nieuwe huis. Ik slaap er inmiddels al een maand, maar was overdag óf aan het werk óf aan het verhuizen. Vandaag eindelijk de hele dag genieten in het nieuwe huis van... regen... de hele dag regen. Ggrrr...

Op donderdag 24 februari hebben we de inboedel verhuisd. Het was de bedoeling dat Opa Vrieling samen met ome Erik zou komen helpen, waarbij ome Erik als sjaffeur zou optreden. De oude Lammers-kwaal, het verdraaien van één knie, stak helaas weer de kop op, waardoor Erik noodgedwongen in Tynaarlo moest achterblijven. Gelukkig bood "De Keurslager" uitkomst. Frits de Vries was genegen om ons uit de brand te helpen en over glibberige toegangsweggetjes te manoeuvreren, waarvoor nogmaals enorm bedankt!

Door het belabberde weer en daardoor een eveneens belabberde toestand van het terrein waren we uiteindelijk genoodzaakt direct 's avonds kennis te maken de buren. Om de vrachtauto met verhuisspullen met een trekker uit een greppel te trekken en om tijdelijk onderdak te verkrijgen voor de inboedel. We kwamen namelijk niet op het erf en hebben de vrachtwagen gelost bij de buren in de schuur. Twee dagen later zijn we de gehele dag met auto en aanhanger heen en weer gereden om alles bij ons zelf onder dak te krijgen.

Maar goed, inmiddels hebben we alles over en zijn we geïnstalleerd. In één deel van de beoogde keuken wonen we tijdelijk (zie foto's) en in het andere deel van de keuken slapen we met z'n vieren. Ik heb een tijdelijke douche geknutseld en met het voorjaar voor deur (klop klop wie is daar? Ja Theo, die kennen we al, oh sorry) hebben we geen centje pijn en genieten we volop van het geweldige uitzicht op de Montagne Bourbonaisse en van ons eigen meertje waar de jongens en mama al enkele voorns aan de haak hebben geslagen en waar Sven Olav al kennis heeft gemaakt met een snoek, die op een voorntje hapje die hij juist had gevangen en nog even in het water liet zwemmen...

Voorlopig zijn we vooral bezig geweest met spullen verhuizen, het oude huis schoon op te leveren en alles hier zodanig te regelen dat we er tijdelijk kunnen wonen en we staan nu ongeveer op het punt om met de daadwerkelijke verbouwingswerkzaamheden te beginnen. We houden u op de hoogte, maar met welke frequentie dat weet je op deze site maar nooit...