Ieder jaar proberen we de groentetuin stiekem een beetje uit te breiden. Zo poggen we met kleine inspanninkjes uiteindelijk tot een enigszins redelijke tuin te komen en blijven de verbouwingswerkzaamheden en bezigheden in de tuin hebbende mooi in verhouding. De één neemt af wat de andere toeneemt and stuff like that...
Ook vandaag heb ik de tuin weer een beetje uitgebreid. De grond is op dit moment mooi slof, maar niet te... En dus ideaal om te bewerken. Heb de gelegenheid vandaag dus aangegrepen om even lekker te spitten. Oh Bert wat lekker.. mwaohhh... Achteraf wel ja.
De oogst van het afgelopen jaar mag een wisselend succes genoemd worden. Ooh, mag dat? Da's mooi Mart Smeets, dan doe ik dat -> de oogst van dit jaar was een wisselend succes. De tomaten groeiden geweldig, maar bijna allemaal rot. Dat was de eerste keer in Frankrijk geen succes voor onze rooie rakkers. De sla ging super, maar vrouwlief had een heel zakje gezaaid op een kleine vierkante meter. Verpoten is er vervolgens bij ingeschoten en er zijn uiteindelijk meer kropjes omgekomen dan verorberd. Maar ze waren wel heel gaaf en erg lekker.
De uien waren top, maar ja, da's ook net onkruud. Absolute topper in ons franse bodem is echter een oer-hollandse groente, de boerenkool, oftewel mous voor de Drenten en Groningers en Twenten. Of is het maus? Dat heb ik niet kunnen vinden. Misschien dat Abel Darwinkel daar iets over kan roepen. We hebben inmiddels al een keer een heerlijk maal gehad, ondanks dat het kwik nog niet onder het vriespunt was gedaald. Gelukkig was Prins Pils even langs geweest, zodat het toch al kon. dussss... Binnenkort zullen we de buurtjes ook eens van dit overheerlijke spul laten proeven. Die hebben er naar staan kijken alsof het van een andere planeet kwam.
'k Heb ook een kruiwagen...
Wij zijn Theo, Yvonne, Sven Olav en Bram Lammers. Eind september 2005 hebben het Drentse land verruild voor Frankrijk. Eerst vijf jaar in de Bourgogne, vanaf maart 2011 in de Auvergne en sinds juli 2018 in het departement de Tarn in Occitanie.
zondag, november 18, 2012
Fikkie stoken
In La Douce France zijn ze dol op strikte regelgeving. Aan de andere kant zijn er, vooral op het platteland, verworvenheden waar de overheid het niet moet wagen om aan te komen. Zo is jagen in Nederland een elitesport, maar in Frankrijk voor de gewone man. En ondanks dat ook in Frankrijk niet alles meer geoorloofd is, blijft het een verworvenheid die diep geworteld zit in de franse cultuur. Ditzelfde geldt voor het recht op "fikkie stoken". Op het platteland is het gebruikelijk oude takken en aanverwante artikelen even goed in de hens te zetten. Opgeruimd staat netjes!
Aangezien ik zo nu en dan graag gebruik maak van de ruimte die mij geboden wordt, ben ik mooi verlost van oude bramenstruiken en een oud zoldertje van een één van de voormalige varkensstalletjes. Voor mij had dit vreugdevuur ook nog een diepere betekenis. Want ik haat bramenstruiken. De altijd naïeve Jan Mulder zou zeggen, ik vind het een schitterende ergernis, maar ik vind het een klotenergernis, ik verafschuw die dingen. En dus vind ik niks leuker dan die rotzakken van "brummeltakken" goed in de fik te zien gaan...
Opzichter Bram ziet dat het goed is.
Aangezien ik zo nu en dan graag gebruik maak van de ruimte die mij geboden wordt, ben ik mooi verlost van oude bramenstruiken en een oud zoldertje van een één van de voormalige varkensstalletjes. Voor mij had dit vreugdevuur ook nog een diepere betekenis. Want ik haat bramenstruiken. De altijd naïeve Jan Mulder zou zeggen, ik vind het een schitterende ergernis, maar ik vind het een klotenergernis, ik verafschuw die dingen. En dus vind ik niks leuker dan die rotzakken van "brummeltakken" goed in de fik te zien gaan...
Opzichter Bram ziet dat het goed is.
Abonneren op:
Posts (Atom)