In La Douce France zijn ze dol op strikte regelgeving. Aan de andere kant zijn er, vooral op het platteland, verworvenheden waar de overheid het niet moet wagen om aan te komen. Zo is jagen in Nederland een elitesport, maar in Frankrijk voor de gewone man. En ondanks dat ook in Frankrijk niet alles meer geoorloofd is, blijft het een verworvenheid die diep geworteld zit in de franse cultuur. Ditzelfde geldt voor het recht op "fikkie stoken". Op het platteland is het gebruikelijk oude takken en aanverwante artikelen even goed in de hens te zetten. Opgeruimd staat netjes!
Aangezien ik zo nu en dan graag gebruik maak van de ruimte die mij geboden wordt, ben ik mooi verlost van oude bramenstruiken en een oud zoldertje van een één van de voormalige varkensstalletjes. Voor mij had dit vreugdevuur ook nog een diepere betekenis. Want ik haat bramenstruiken. De altijd naïeve Jan Mulder zou zeggen, ik vind het een schitterende ergernis, maar ik vind het een klotenergernis, ik verafschuw die dingen. En dus vind ik niks leuker dan die rotzakken van "brummeltakken" goed in de fik te zien gaan...
Opzichter Bram ziet dat het goed is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten