Met
de Olympische Winterspelen voor de deur moest ik even terugdenken aan
vier jaar geleden. Die fatale wissel van Sven Kramer op de tien
kilometer. Niet zozeer vanwege het sportieve aspect, maar vanwege het
commentaar dat erbij gegeven had kunnen worden...
Ik had enkele
jaren geleden namelijk een collega die de website verzorgde van zijn
voetbalclub. Op de site had hij een gigantische lijst geplaatst met
uitspraken die Hugo Walker zou kunnen doen als hij commentaar zou
geven bij biljarten (komt die caramboooool...), zwemmen, schaatsen
(komt dat startschooooot...), atletiek en weet ik wat voor sporten
allemaal nog meer. Ik zat even te mijmeren hoe het commentaar van
Hugo was geweest bij de wissel van Kramer in Vancouver. "Ik zou
wisselen als ik hem was. Komt die wisseeeeel... Nee, komt ie niet. Hij
gaat weer naar binnen. Lijkt me persoonlijk niet verstandig. Dat zou
wel een diskwalificatie kunnen worden. Wat zeg ik, dat wordt
diskwalificatie. Persoonlijk vind ik dat jammer. Kramer is toch een
jongen die hier maar zo het goud had kunnen pakken. Het zou mij niet
verbazen als hij hier alsnog de snelste tijd rijdt. Wat zeg ik.
Kramer rijdt hier gewoon de snelste tijd. Daar heeft ie alleen niets
meer aan. Als ik Kramer was zou ik nou balen als een stekker. Wat zeg
ik. Hij baalt als een stekker. Hij gaat zijn bril weggooien. Komt die
woooooorp...Vind het persoonlijk toch jammer voor zo'n jongen. Ik had
het hem wel gegund. Het goud gaat gewoon nu naar de Koreaan Lee. En
dat is toch een verrassing. Helemaal ongelukkig was hij natuurlijk
niet. De diskwalificatie van Kramer heeft hem hem toch enigszins in
de kaart gespeeld. Het zou mij niet verbazen als Bob de Jong nu een
plaatsje door zou schuiven en het brons pakt. En inderdaad, De Jong
schuift een plaatsje door en pakt het brons. Nou dat is dan toch nog
een succesje voor Nederland."
Nu ik hier ineens
zo over nadenk hoor ik ineens Evert ten Napel. "Kramer die rijdt
hier natuurlijk een geweldige tien kilometer. Die gaat hem gewoon
winnen. Daar kun je vergif op innemen. Wat een geweldige schaatser is
dit toch. Sven Kramer uit Oudeschoot. Ja, hier is echt geen kruit
tegen gewassen. Dan kun je Bob de Jong heten en regerend Olympisch
kampioen zijn, dan kun je Havard Bökko heten en dan kan je trainer
heel hard roepen dat je Kramer kunt verslaan of je kunt Lee heten en
de snelste tijd tot nu toe hebben gereden. Tegen deze Kramer is niet
te schaatsen. Dan moet er al een wonder gebeuren wil hij deze tien
kilometer niet gewoon winnen. Dan moet er al vogelpoep op het ijs
liggen, zoals Hilbert van der Duim ooit overkwam. Van der Duim, een
groot kampioen uit de jaren tachtig. Wereld- en Europees kampioen
allround en zelfs nog een keer derde op een WK sprint. Nou, dan kun
je wat hoor. Die was van dezelfde generatie als Sven's vader Yep. Die
werd nog bijna een keer Europees kampioen op de Uithof in Den Haag.
Maar werd toen dwars gezeten door de weergoden. De wind dwarsboomde
een bijna zekere titel. Maar daar heeft Sven geen last van. Die rijdt
hier op een overdekte baan in Richmond, Canada. Canada was trouwens
het eerste land waar tijdens de Olympische winterspelen overdekt
geschaatst werd. Op die onvoorstelbaar snelle Olympic Oval in Galgary
in 1988. Dat waren de spelen van Jan Ykema, die toen zomaar ineens
het zilver won op de 500 meter en natuurlijk van Yvonne van Gennip.
Drie keer goud in een tijd dat het damesschaatsen nog gedomineerd
werd door de Oostduitse vrouwen. Karin Enke, die na haar trouwen
Karin Kania ging heten en Gabi Schoenbrunn, met die typische
Oostduitse stijl. Bijna met de neus op het ijs en de hakken in de
lucht. Tegenwoordig is dat niet meer denkbaar. Dat kan ook helemaal
niet meer met de klapschaats. Dat verdwijnt volledig het effect van
het klapmechanisme. Maar die Oostduitse vrouwen, die zouden daar
gewoon het goud ophalen in Galgary. Maar toe was daar ineens die
dekselse Yvonne van Gennip uit Haarlem die maar liefst drie keer
zegevierde. Iets dat Kramer ook van plan is. En ik kan me niet
voorstellen wie hem daar vanaf moet brengen. Hij is nu op weg naar
zijn tweede goud en met de ploegenachtervolging is er in al die jaren
dat het bestaat nog nooit een land geweest dat ook maar in de buurt
van Nederland kon komen. Ja, Italië vier jaar geleden in Turijn.
Maar toen vielen de Nederlanders in de halve finale, weet u nog?
Alleen een zelfde scenario als in Turijn kan nog roet in het eten
gooien. Helemaal na de fenomenale 1500 meter van Mark Tuitert. Die is
in topvorm en blaakt van het zelfvertrouwen. Daar had Kramer nog
geen eens rekening mee gehouden, om een Tuitert in deze vorm in zijn
ploeg te hebben. Maar dat heeft hij wel! En met het aanstormende
talent Blokhuizen erbij is deze ploeg misschien nog wel sterker dan
de vooraf bedachte ploeg met Olde Heuvel en Wennemars en Verheijen.
Maar deze schaatsers uit de TVM-stal wisten zich niet te plaatsen
voor Vancouver en dus moest er een nieuwe ploeg geformeerd worden.
Die heeft nu natuurlijk nauwelijks kunnen trainen. Maar met zoveel
klasse en in deze vorm mag dat niets uitmaken. Het zou een schande
zijn als Nederland met de ploegenachtervolging zaterdag niet gewoon
het goud ophaalt. Net zo als het eigenlijk een schande zou zijn als
Kramer hier vanavond niet gewoon het goud op de tien kilometer pakt.
Maar die schande zal hem en ons bespaard blijven, want Kramer is nu
al drie seconden sneller dan de Koreaan Lee. En die gaat echt niet
instorten hoor, neemt u dat maar van mij aan. Die heeft de tien
kilometer gedomineerd de laatste jaren en toen reed hij vaak niet
eens op volle kracht. Want dat moet hier vanavond gebeuren. Dat had
ie allang bedacht met Gerard Kemkers, die met de gouden medaille van
Wüst een mooi cadeautje kreeg en uiteindelijk toch nog kan terugzien
op een geslaagd seizoen. Want wat had TVM nou eigenlijk gepresteerd
buiten Kramer om. Ja, dan kun je wel zeggen dat hij pech heeft gehad
met de knie van Olde Heuvel en dat Wennemars en Verheijen misschien
hun tijd gehad hebben, maar excuses tellen niet in de topsport. Daar
weet Kemkers alles van. Je wordt afgerekend op resultaat en met het
onverwachte goud van Wüst is het voor Kemkers allemaal nog goed
gekomen. En nu is hij druk bezig om Kramer naar zijn tweede gouden
medaille te coachen. En het is natuurlijk het natuurtalent Kramer die
het moet doen, maar als er geen chemie is tussen sporter en coach,
dan kun je nog zoveel talent hebben, dan komt het er toch niet
helemaal uit. En daarom is Kramer ook maar wat blij met zijn coach
die een grote bijdrage levert aan zijn successen. Kijk hem daar
fanatiek staan coachen. "Naar binnen, naar binnen", roept
hij tegen Kramer. Nou, dat weet een sporter zelf donders goed, hoe
hij moet wisselen, maar het geeft aan dat Kemkers als het ware de
race gewoon met Kramer meerijdt. Maar wat gebeurt er nou? Kemkers
stuurt Kramer naar binnen en Kramer gehoorzaamt, maar moest dat
eigenlijk wel? Wat is hier wel niet aan de hand. Kramer komt van
binnen en wil gewoon zoals het hoort naar buiten, maar Kemkers stuurt
hem naar binnen. Hoe kan dit? Tsjonge, jonge, dit is een drama en
niet zo'n kleintje ook. Dit betekent diskwalificatie voor Kramer, wat
ik je brom. Daar kun je vergif op innemen. Hoe heeft dit in godsnaam
kunnen gebeuren. Gerard Kemkers, die altijd alles onder controle
heeft, stuurt Kramer gewoon de verkeerde bocht in. Wat een drama.
Daar gaat je zo zeker lijkende gouden medaille Sven. En dan gaat de
Koreaan Lee hier het goud winnen op de tien kilometer. Dat is
misschien nog wel een grotere sensatie dan de diskwalificatie van
Kramer. Want wie had er voor de Spelen nou helemaal van hem gehoord.
Niemand toch. Ja, de mensen in de shorttrackwereled, want daar was
hij eerst actief. Maar in het langebaanschaatsen was het een volkomen
onbekende. En dan haalt ie maar zo zilver en goud. Ja, dat is een
regelrechte sensatie. Dat had hij ook zelf niet bedacht, neemt u dat
maar van mij aan. Wat een knotsgekke en voor Nederland dramatische
ontknoping op deze tien kilometer. Ik ben benieuwd wat we er in de
studio van zeggen."
Ja, wat zullen we
daar van zeggen Evert. Want wij
hebben verloren op een hele pijnlijke manier en wij
zijn daar niet blij mee. Mag ik zeggen dat niemand met dit scenario
ooit rekening had gehouden. Dat mag ik. Wat een onvoorstelbare
schaatsavond. De Zuid-Koreaan Lee wint de Olympische tien kilometer
en Sven Kramer wordt gediskwalificeerd. Dat is het verdict van
Vancouver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten