Genieten van het vroege voorjaar en het late najaar in Midden-Frankrijk

Vandaag kunnen voor de eerste keer dit jaar een dag noteren die al een beetje het weggestopte lentegevoel voorzichtig tevoorschijn probeert te toveren. Het is niet dat we nog ingesneeuwd zaten of bevroren waren, want we hebben natuurlijk een veel te zachte winter gehad, maar tegelijkertijd ook veel te nat en als het droog en zonnig was, dan was daar toch een iets te gure wind. Maar vandaag is het anders. De zon die schijnt, het is een graadje of 14 en het voelt aangenaam.

Dat doet toch iets met een mens. De voorbode van de lente. Het is natuurlijk een cliché, maar cliché's zijn nu eenmaal cliché's omdat ze waar zijn. Na de donkere herfst- en wintermaanden weer die eerste tekenen van het voorjaar. En dan te bedenken dat ik helemaal niet iemand ben die een hekel heeft aan de herfst en de winter. Als de zomer voorbij is en de avonden weer langer worden, heerlijk bij de houtkachel met een kopje koffie of een lekker glaasje. Daar kan ik ook intens van genieten. Maar die eerste lentedagen… Ja, daar kijk ik toch naar uit als de jaarwisseling weer achter de rug is.

Voor ons is het helemaal mooi meegenomen is dat je juist in de vroege lente in Midden-Frankrijk het verschil met het weer in Nederland het meeste merkt. Gemiddeld is het hier zo’n vier tot vijf graden warmer dan in Noord-Nederland en dat merk je in het vroege voorjaar en in het late najaar. Het verschil tussen vijftien graden en twintig graden (zover zijn we vandaag dus nog niet) voelt vele malen groter dan vijf graden verschil als het gewoon koud is of als het gewoon warm is. En als je dan in de winter net weer een beetje zuurtjes hebt geconstateerd dat het weer in de Auvergne niet bijster veel verschilt met dat in Nederland, dan zijn die eerste voorjaarsdagen extra lekker. Want als je van Nederland naar waar dan ook in Frankrijk verhuist, wil je op z’n minst toch het gevoel hebben van dat Nederlandse kwakkelweer verlost te zijn.

Gelukkig hebben we hier inderdaad beter weer gevonden. Naast mijn liefdesverklaring aan het vroege voorjaar wil ik daarbij nog een liefdesverklaring afgeven en wel aan de maand oktober. Tsjonge, wat ben ik hier in Frankrijk van de maand oktober gaan houden. En niet om dat reeds gememoreerde glaasje bij de houtkachel, want dat is in oktober namelijk nog niet aan de orde. Dat komt zo in de tweede week van november ergens. In oktober is het hier namelijk nog gewoon nazomer. Pak ‘m beet zo’n 22 graden en bijna elke dag een blauwe lucht met een zonnetje. Lekker in de tuin aan het werk of vissen bij ons meertje. In ieder geval nog veel buiten bezig in een ideale temperatuur. En dan in het weekend tussen dat buiten werken door lekker in de zon een kopje koffie. Je hoeft niet voor de zon te vluchten, maar je zoekt hem lekker op.

Jammer alleen dat oktober, hoe lekker ook, gevolgd wordt door de herfst en de winter. En dat is hem nou net het verschil. Pas op, er komt weer een cliché... Die eerste zonnestralen die de lente aankondigen zijn een voorbode van een nieuw jaargetijde met meer zon en meer warmte en meer kleur en fleur en alles wat de lente zo verrukkelijk maakt. Ach ja, het is het aloude liedje over de lente, maar ó zo waar en ó zo lekker…