De eerste caravan

Op het campingterrein zijn inmiddels een caravan en een tent te ontwaren. Vrijdag is het pad op de camping gerealiseerd, waardoor de camping nu begaanbaar is. Tenminste, het moet nog even ingereden worden, want voor een luxe auto met caravan is het nu nog even lastig. Zeker als je niet kunt wachten tot het laatste stukje (de dam) verhard is. Dat ondervond ene meneer Vrieling uit Zuidlaren die niet kon wachten om de caravan op de plek te zetten. De linkerkant kwam iets te krap door de bocht en het wiel kwam half in de sloot. Het was toen nog een hele toer om de caravan te ontkoppelen, maar daarna kon Bobcat-machinist John hem met zijn 4x4 alsnog op de plek zetten. Zondag hebben we onze bungalowtent opgezet, die ingericht gehuurd kan worden. Laat de gasten maar komen...

Rommelmarkt

In La Machine was afgelopen zaterdag een grote rommelmarkt. Van alle spullen die de vorige eigenaren van het huis hadden achtergelaten hadden we de verkoopbare achter de hand gehouden en die heeft Yvonne zaterdag samen met haar moeder geprobeerd aan de man te brengen. En voor de oplettende fotokijker die zegt; ik zie toch duidelijk Yvonne haar vader achter het kraampje zitten... Dat klopt. Vaders heeft de spulletjes met de aanhanger heen gebracht en is de eerste uren even gebleven en is toen afgelost door moeders. Aan het eind van de dag hebbe ikke de aanhanger weer opgehaald. Maar dit vanzelfsprekend allemaal terzijde.

We zijn nagenoeg alles kwijtgeraakt en hebben er een klein zakcentje aan overgehouden. Levert het dus toch nog iets op.

Onze nieuwe aanwinst

Sinds gisteren hebben we er een gezinslid bij. Yvonne en de kinderen wilden al langer een hond, maar van mij hoefde dat niet zo. Toen we hoorden dat er in de buurt een nestje was en dat er nog een hondje over was ben ik toch maar gezwicht. Een waakhond op het Franse platteland is geen overbodige luxe en het is toch ook wel leuk, zo'n klein speels opdondertje. Het voelt zich al helemaal thuis en de kinderen zijn er natuurlijk helemaal verzot op. Onze poes Bon Bon nog niet. Die vindt het nog maar een onaangename indringer en houdt de ogen er niet vanaf.

Jouw Kachel, Mijn Kachel

In navolging van het TV-programma Jouw Vrouw, Mijn Vrouw hebben wij in ons huisje een kachelruil doorgevoerd. Alhoewel, niet helemaal een eerlijke ruil, want de insert haard in de kamer hebben we een schop onder de bibs gegeven. Die was iets te gek op hout en leverde als tegenprestatie een te geringe warmte. Onder meer door een ondeugdelijke constructie, maar ook doordat de ombouw veel warmte voor zichzelf hield.

Pa Vrieling zag het wel zitten om dat gevaarte te slopen en nadat hij afgelopen vrijdag was aangekomen ging hij zaterdagmorgen meteen met hamer en beitel aan de slag. Binnen een uur hadden we de ombouw en de kachel verwijderd. En - om even weer terug te komen op de ruil - we hebben de kachel uit de keuken nu in de kamer geïnstalleerd. Deze heeft zich in de afgelopen winter volledig bewezen en is derhalve gepromoveerd tot kamerkachel.

Voor de keuken hebben we onlangs een mooie ronde Godin kachel op de kop getikt bij een opheffingsuitverkoop. Zo eentje hadden we ook voor ons vertrek naar Frankrijk aangeschaft, maar dat bleek een wolf in schaapskleren. Mooi voor het oog, maar binnen twee weken sloegen er gaten in en viel het ding volledig uit elkaar. Het is echter wel onze droomkachel voor in de keuken en qua warmte had dat ouwe brik zich overigens ook prima geweerd. Nu kunnen we opnieuw weer van deze Godin van de warmte genieten en hopelijk is het nu van wat langere duur...

Kraamkamer

In een afgeschreven brievenbus aan ons tuinhek ontdekten we een tijdje terug een koolmeesje met twaalf eitjes. Zo'n anderhalve week geleden zagen twaalf jonge koolmeesje het levenslicht. Inmiddels zijn ze al helemaal in de veren en ze lijken bijna klaar om uit te vliegen. Voorlopig laten ze zich echter nog graag door moeders voeren, zoals op de foto te zien is.

Vandaag konden we overigens nogmaals beschuit met muisjes serveren. Nadat ik precies een week geleden twee van de vijf terrassen had ingezaaid met gras, konden we vandaag de eerste babygrasjes ontwaren. Alleen nog op twee plekken waar ik wat overvloedig had gezaaid, maar het begin van mooie groene terrassen is er!

Steentjes

Na het egaliseren van het campingterrein kunnen we weer verder met het voltooien van dit terrein. Vandaag kregen we 50 ton steengruis voor het pad op de camping en voor een strookje tegen het huis aan. Omdat het de laatste tijd nogal wat water heeft aangebracht, vroeg ik me af of er überhaupt een vrachtwagen achter het huis kon komen en mijn bange vermoedens kwamen helaas uit. Mijn nieuwe dam die nog nooit echt ingereden was kon de kipper met twaalf ton steentjes niet dragen. Dus toen de de steentjes maar voor het huis gelost. Moeten we met de Bobcat maar om het huis heen. Het is niet anders. En ik heb weer heel wat zweetdruppels gelaten om de dam te repareren.

De kinderen waren erg in hun sas met de bult stenen. Natuurlijk moest er direct op gespeeld worden en ook hebben ze met de kruiwagen flink meegeholpen om een strook achter tegen het huis aan te leggen. Dat is nu al een flink stuk 'opgeschierd'. Volgende week vrijdag komt John hier weer met de bobcat en dan kan het campingterrein ook begaanbaar gemaakt worden.

2CV cross

Een lang gekoesterde wens van de jongens is vandaag in vervulling gegaan. Bram en Sven Olav vragen al sinds we in Frankrijk wonen wanneer we naar de autocross gaan en eindelijk was het dan zover. We wisten niet wat er op dit gebeid te koop was in Frankrijk, maar toevalligerwijs ontdekte Yvonne in La Machine allemaal crosseendjes bij iemand in de tuin. Daar zijn we toen maar eens heen gereden en van deze zeer vriendelijke meneer kregen we te horen dat er op 13 en 14 mei een cross in de Allier zou zijn, op anderhalf uur rijden van ons.

We wisten niet wat ervan moesten verwachten en zagen dus wel hoe zo'n 2CV cross in z'n werk gaat. Het blijkt verreden te worden op een echt (mini)circuit, in plaats van op een ovaal. In dit geval zat er ook nog hoogteverschil in, wat het extra leuk maakte. Het crossen gaat minder ruig dan we in Nederland gewend zijn. Als met z'n vieren de bocht in niet wil, laten er twee het gas los en voegen zich achter de anderen. Over de kop vliegen komt dan ook bijna niet voor. Vandaag zijn er twee auto's op de zijkant beland. Botsingen waren er wel, maar ook dat mag nauwelijks naam hebben.

Het was dus al met al wat minder spectaculair dan een Nederlandse cross, maar zeker een hartstikke leuk evenement. En wat we bij een Nederlandse cross nog nooit hebben ontdekt en wat hier dan wel weer was... Jawel, cheerleaders!? In de pauze voor de finales werd het publiek even vermaakt door wat wichters met van die pompoenen...

De boel op z'n kop

Momenteel ligt de boel even overhoop...

Nadat de terrassen gemaakt waren, moesten er nog wat geultjes gegraven worden voor water en elektra. Met graven van de geulen zaterdagmorgen was het nog droog, maar 's middags met het weer dichtgooien regende het alleen maar. Het werd een dikke smeerbende met de dikke brokken klei en het lukte dus niet om alles weer mooi strak dicht te krijgen. Het laatste stuk geul, naast en voor het huis, konden we zelfs niet meer bijkomen met de minikraan, omdat hij daar alleen maar over de dichtgegooide geul kon rijden en dat was door de regen niet meer mogelijk.

Ik zal dus zelf met de schop nog even het laatste stuk dichtgooien. Dan moet het eerst nog wel even weer wat opdrogen, want anders wordt dat monnikkenwerk. Dat geldt ook voor de terrassen, waar de afwerking nog even met de schop moet gebeuren en ook daar heb ik in ieder geval een ochtend of middag zon voor nodig. Omdat de vooruitzichten hier voor de komende dagen wisselvallig zijn, hoop ik er maar het beste van.

De camping komt eraan

De werkzaamheden voor het egaliseren van het campingterrein zijn van start gegaan. Donderdag werd begonnen. Met een minikraantje werden de terrassen uitgezet en vandaag zijn deze met een Bobcat geëgaliseerd. Met de schop en de hark kunnen we nu de finishing touch aanbrengen en dan kunnen we gras gaan zaaien.

Aan het eind van de dag is ook een begin gemaakt met het graven van een sleuf voor de waterleiding naar de nog te bouwen chalets. Morgen wordt hier de laatste hand aan gelegd en ook worden er dan nog wat sleuven gegraven voor elektra voor de camping. Het begint er nu dus echt op te lijken!

E-mailadressen weer terecht

Onze oproep van een tijdje geleden om ons een mail te retourneren met al onze e-mailadressen heeft flink gehoor gekregen. Van meerdere mensen hebben we het betreffende mailtje retour ontvangen, waardoor we al onze oude mailadressen weer terug hebben en nog wat extra zelfs. Iedereen hartstikke bedankt hiervoor. Het mailtje hoeft nu dus niet meer gestuurd te worden.

The lawn mower man

En daar is 't ie dan. Onze tweede zitmaaier in twee dagen tijd. De rode hebben we ingeruild voor een groene en dat past natuurlijk ook veel beter bij gras. Vadaag had ie meteen een flinke klus te klaren. Het gras achter het huis maaien, wat inmiddels al flink hoog stond en het terrein is daar allesbehalve vlak. Maar ook tegen de helling op was het geen probleem voor The Green Monster. Beide jongens vonden het natuurlijk geweldig en mochten om de beurt met papa mee op de maaier.

Onze eerste gasten

Wij beleefden de afgelopen week een memorabel moment. Wij mochten de eerste gasten verwelkomen op onze minicamping. Onze vrienden Luuk en Petra hadden de meivakantie gebruikt om een kijkje bij ons te komen nemen. Het was een erg gezellige week met schitterend weer. We zijn even naar de Lac de Settons en Lac de Panneciere geweest, Luuk heeft geholpen hout uit het bos te halen, we hebben ons wederom te goed gedaan aan een overheerlijk zalm op de barbecue en hebben ons verder gewoon prima vermaakt met elkaar. En gold zeker ook voor de kinderen, die het alle vier erg druk gehad hebben. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat rennen en vliegen. Wat ons betreft was deze eerste week met campinggasten erg geslaagd en ook de gasten waren prima te spreken over hun verblijf in Le Bois Vieux.

Hout (deel XVIII)

Maar weer eens over hout. Begin april heb ik de laatste bomen geveld in het stukje bos dat ons door de gemeente was toegewezen. Afgelopen week was Luuk zo vriendelijk om mij te helpen het hout bij huis te krijgen. Gelukkig was het kurkdroog in het bos, zodat we met auto en aanhanger in het bewuste bosperceel konden komen. In totaal acht aanhangers hebben we opgehaald, al met al elf á twaalf kuub. Zoals te zien is, zit er genoeg sprokkelhout tussen, maar zoals ook te zien is, moest voor enkele stammen een flinke krachtsinspanning geleverd worden. Luuk, hartstikke bedankt!!!

Dat andere meer

Lac de Settons in de Morvan

Het Lac de Panneciere en Lac de Settons zijn de twee grote toeristische trekpleisters van de Bourgogne. Het Lac de Panneciere hebben we inmiddels tweemaal bezocht. Foto's ervan waren ook reeds op de website te bewonderen. Met Luuk en Petra zijn we afgelopen maandag even bij de andere meer wezen kijken; Lac de Settons. Wij vonden het iets minder mooi dan Lac de Panneciere. Veel toerischter en minder leuk om omheen te rijden. Na afloop op de terugweg ook nog even naar ons eigen geheime plekje aan het Lac de Panneciere geweest om nog even te chillen (mmwwhheelllppp...). Al met al een erg leuk dagje uit.

Onze tuinman (deel II)

In oes toentje komen de eerste plantjes al boven de grond. De uien laten zich al zien, evenals de radijsjes en de boontjes. Onze tuinman heeft dus goed werk verricht. In de tijd dat de zaadjes aan het muteren waren kon de tuinman weer verder met zijn andere klussen, waaronder het gras maaien. Hij is daar erg bedreven in, maar had de pech over inferieur materiaal te beschikken. Binnen een half uur na aankoop van onze Massey Ferguson maakte de maaibak veel lawaai en liet tegelijkertijd het gras staan. De oorzaak is te zien op de foto. De bouten waarmee de maaibak is bevestigd bleken compleet uit het ijzer te zijn gescheurd.

Nadere inspectie leerde dat aan de bovenkant van de maaibak een paar fikse lasbulten te zien waren. Het was dus niet de eerste keer dat dit mankemet zich voordeed. Gelukkig konden we binnen twee dagen de maaier omruilen voor een andere, die wat solider in elkaar steekt en ook nog eens wat fijner maait. Morgen is dit grasmonster te bewonderen op onze weblog.

Classic race

Vandaag deed een vijfdaagse classic race de Bourgogne aan. Klassieke raceauto's toeren/racen vijf dagen door bijna heel Frankrijk. Ze kwamen ook door Decize, op tien kilometer afstand van ons. Dus met de jongens vanochtend even langs de weg gaan staan om de auto's te aanschouwen. Ze kwamen soms met vier, vijf tegelijk en soms in hun eentje langs rijden. Voor de één van het inderdaad racen en voor de ander toeren.

De jongens konden even weer genieten. Ze moeten de combineraces in Frankrijk missen, maar binnenkort gaan we wel naar een Eendencross. Als drie weken lang vraagt Bram meerdere keren per dag hoe lang dat nog duurt. Dit was dan wel geen cross met auto's in de sloot en over de kop, maar ze waren toch behoorlijk onder de indruk.

Mien toentje

Zoals onlangs te zien was op deze weblog heeft Bram flink geholpen met het omspitten van de tuin. Vervolgens hebben beide jongens daarna meerdere malen onbedoeld opnieuw flink meegeholpen met het omspitten van de tuin, zodat papa flink aan het schoffelen is geweest en bezig is geweest met het verwijderen van niet in een tuin behorende producten, alvorens de plantjes en zaadjes de grond in konden.

Inmiddels zijn we zover dat we een start hebben gemaakt met ons eigen groentetuintje. Het is nog erg klein, maar het is dit jaar dan ook een soort oefentuintje. Wat slaplantjes en aarbeiplantjes, zoals op de foto's is te zien, en daarnaast nog wat uien, radijsjes en wortelen. Wat dit allemaal wordt, moeten we afwachten, maar er staan inmiddels al wel een forse rabarberplant en twee andere niet door ons gekweekte planten. Er moet dus iets willen groeien...

Computerperikelen

GEEN FOTO BESCHIKBAAR!!!


Bliksem hou je liever buiten de deur. Enkele weken geleden merkten we wat er kan gebeuren als dat niet lukt en dan stelt het in dit geval voor een blikseminslag nog niks voor. Ons ADSL-modem overleefde de klap niet en daardoor waren even een weekje digitaal van de buitenwereld afgesloten.

Met een nieuw modem konden we letterlijk de hele wereld weer aan, maar na de bliksem hielden we ook computervirussen niet buiten de deur. Wij hadden de laatste tijd steeds vaker klachten dat onze e-mailbijlagen niet aankwamen. Omdat we ook wat andere verdachte dingetjes hadden ontdekt besloot ik een in onze PC ingebouwde system recovery uit te voeren. Windows XP wordt dan opnieuw op de PC gezet, maar alle bestanden blijven behouden. Het resultaat mocht er zijn. De PC was onvoorstelbaar traag en 80% van de functies werkte niet meer. Ook konden we onze bestanden niet meer kopiëren.

Dus hebben we de PC naar een IT-bedrijfje in de buurt gebracht. Daar is het uiteindelijk gelukt om onze foto's en andere bestanden te saven. Ook werden maar liefst 58 virussen geconstateerd. Nu weten we ook waarom we in departement 58 wonen. Het lukte daar overigens niet om Windows weer terug op onze PC te plaatsen (teveel naar de Pfaff's gekeken) omdat ze onze ingebouwde recovery niet snapten, dus hebben we de PC gisteren zelf maar weer opgehaald en zelf alles weer geïnstalleerd. Inmiddels zijn we weer helemaal up and running (ook teveel naar iets gekeken, weet alleen niet wat).

Wat we wel kwijt zijn geraakt zijn onze oude e-mails en onze contactpersonen. Wil een ieder die dit leest bij deze zo vriendelijk zijn om zijn, haar of hullie e-mailadres te mailen naar theo.yvonne@wanadoo.fr? En misschien heeft iemand nog een mailtje van Yvonne van een paar weken geleden waarin de opening van de website van de camping werd aangekondigd. Die mail is gestuurd aan alle contactpersonen die we destijds in Outlook hadden staan. Als iemand dit mailtje nog heeft, zou die hem willen beantwoorden. Dan zien wij in één klap alle e-mailadressen van onze contactpersonen weer.

Sjeesus, wat een lang verhaal over zo'n domme computer. Ach ja, ook in Frankrijk is het niet alleen maar lang leve de lol. Zo zijn we vandaag bijvoorbeeld naar Magny-Cours geweest. We konden de raceauto's horen brullen. Hebben ze echter niet gezien en kwamen terug met een wastafel en zo'n ding die eronder hoort...

Onze eigen loodgieter

Na onze eigen tuinman en onze eigen tegelzetter is het nu tijd om onze eigen loodgieter voor te stellen. Een voormalig journalist van de Oostermoer-Noordenveld heeft ons voorzien van een afwasgelegenheid voor de campinggasten. En heeft er "en passant" ook maar even een buitenkraantje bij geplaatst. De voor onze eigen badkamer overbodige ketel werd buiten aan de muur bevestigd en er werden wat koperen buisjes aangelegd en gesoldeerd en zie daar... er is water. En het correctiewerk waar eerder over gerept werd? Is niet meer nodig. Er was één zeer onwelwillend puntje in het geheel, maar uiteindelijk is het allemaal dicht en is er water.

Oeuf-dag

Iedere zondagochtend eten de mannen in huize Lammers steevast een hardgekookt eitje. Al vrij snel was de zondag hier dan ook al omgetoverd tot oeuf-dag (officieel horen die o en e in elkaar verstrengeld te zitten, maar wij hebben geen Frans toetsenbord en het is me nu te laat om het nog bij de speciale tekens op te zoeken).

Vorige week zondag was het het wel een heel speciale oeuf-dag! Nadat de mannen 's morgens bij het ontbijt hun eitje hadden verorberd, had de Paashaas voor een verrassing gezorgd. In de tuin bleken allemaal chocolade-eieren verstopt te zijn. De jongens hadden ze in een mum van tijd allemaal gevonden, maar waren toch niet helemaal zeker of er niet nog ergens een eitje achter gebleven was. Dus op Tweede Paasdag - toen papa en mama al lang en breed wisten dat oeuf-dag voorbij was - trokken de kids weer vol goede moed met hun mandjes de tuin in. En zie daar... wat papa en mama nooit hadden verwacht... Bram wist zijn totaal nog met twee op te krikken. Kinderlijke onwetendheid wint het zo nu en dan gewoon van ouderlijke rekenkunde...