Contre le montre

Het is mij in mijn leven nog niet eerder overkomen dat een Tour de France-etappe op een uur en een kwartier van mijn huis verreden werd. Vandaag was het echter zover en nog wel de beslissende tijdrit in de Tour 2006. Of zoals de Fransen zeggen: contre le montre (tegen het uurwerk). De etappe in de Bourgogne van Le Creusot naar Montceau les Mines liet ik me dan ook niet ontgaan. Samen met Sven Olav ben ik tegen half twaalf in de auto gestapt en die konden we tot mijn verbazing op zo'n 400 meter van het parcours parkeren. We vonden een leuk plekkie precies bij het doek van de laatste tien kilometer. Cameratechnisch gezien een goed plekkie zou Roelof Jager gezegd hebben...

Of wij in beeld zijn geweest weet ik niet, maar wij hebben die fietsluitjes wel allemaal gezien. Etappewinnaar Honchar, bolletjestruidrager Rasmussen, Rabo-kopman Menchov, gele trui-veroveraar Landis en gele trui-drager Pereiro Sio. En Boogerd dan? Die misschien wel zijn beste tour rijdt? Ik zie geen foto... Ja, die kwam ook langs, maar toen had ik het knopje van mijn camera verkeerd staan. Ik dacht hem vol in beeld gefotografeerd te hebben, maar bleek bij de nacontrole helegaar geen foto te hebben.

Verder nog wat gebeurd? Nou... ehh, doordat we in de berm iets achterover zaten zakte ik door mijn stoel en lag ik achterover in een stiekelheg. Nog meer? Ja, Andreas Klöden gooide zijn bidon tegen mij aan. Was een mooie souvenir voor Sven Olav geweest, maar hij rolde door naar de buurvrouw die hem oppakte.

Voor de liefhebbers

Wij vinden het nog steeds een mooi uitzicht achter ons huis. Het verandert telkens. Dit willen we jullie in Nederland niet onthouden.
Onze buurman, de boer, die van het gat graven, heeft momenteel geen tijd om de klus af te maken. De grote kraan staat bij ons voor in de tuin geparkeerd en hij is dag en nacht bezig om het graan te oogsten en vervolgens strorollen te draaien. De arme man. Hij doet er veel moeite voor om ons een mooi uitzicht te bezorgen.

Fleur du soleil

De titel zegt het al "fleur du soleil" , de zonnebloem. Vlakbij ons huis kun je duizenden van deze schitterende bloemen aanschouwen. Er staat ook nog een jongetje bij een wat onderontwikkeld zonnebloempje want hij wou laten zien dat hij toch echt groter was dan de bloem. Bij deze.

Het was weer gezellig

Niemand minder dan Der Abketo en Jennifer vereerden ons vorige week vrijdag met een bezoek. En Jan Harm was er nog niet of hij had ook al een record te pakken. Hij was de eerste die met een luxe auto en caravan bovenaan het terrein kwam. De zweetdruppels die ik heb gelaten om de losse bovelaag van de steentjes weg te harken zijn dus niet voor niets geweest. Wellicht ook met dank aan Jan Harm's achterwielaandrijving, maar het is nu gelukkig bewezen dat het kan.

We hebben vijf erg gezellige dagen gehad, waarbij het weer ook voor ons voor een echt vakantiegevoel zorgde. Zaterdagavond samen met de andere Magny-Cours gasten lekker barbecuen en dit hebben we zondag en maandag maar even herhaald. Verder veel frisse duiken in ons nieuwe zwembad, dat nu wel horizontaal staat en 's avonds lekker relaxed even borrelen. Woensdagmorgen zijn die andere Lammersen weer vertrokken en groot was de opluchting dat het eveneens lukte om de caravan weer beneden te krijgen...

Beste maor weer!

Even Apeldoorn bellen...

Om de bouwaanvraag voor de chalets goedgekeurd te krijgen moeten we op last van de brandweer voor een waterreserve van 60 kubieke meter zorgen. Dit omdat de bluswatercapaciteit in onze directe omgeving volgens de nieuwe Europese normen niet toereikend is. Nu beschikt onze buurman sinds een maand of twee over een grote kraan. En daar wilde hij ook nog eens graag mee aan het werk. Hij zou afgelopen voorjaar ook onze campingterrein afvlakken, maar dat is er nooit van gekomen. Druk, druk, druk. Nu was hij voor de afgesproken datum present om een gat van negen bij vier meter voor in onze tuin te graven. Tot zover; alles op rolletjes.

Donderdagmorgen had hij driekwart van zijn graafwerkzaamheden afgerond en vanavond (vrijdag) kwam hij langs om de laatste meters te doen. Nu had hij mij voor aanvang van de werkzaamheden al gevraagd of onze aansluiting op de waterleiding niet toevallig door het stuk grond liep waar gegraven diende te worden. Wij hebben hier geen tekeningen van en gingen er vanuit dat de leiding aan de andere kant van onze oprit langs zou lopen, omdat daar ook de meter zit. We hoopten dus dat de watertoevoer niet door het bewuste stukje grond zou lopen...
Ik zou willen zeggen. Bestudeer de foto's en overtuig uzelf of de leiding er wel of niet langsliep!

Een kleine storing in de lucht

Het gras is net weer op tijd gemaaid. Vanavond zijn we sinds lange tijd weer eens voorzien van een flinke onweersbui. Veel geschreeuw maar weinig wol zullen we maar zeggen. De regen die we er van kregen was neit om over naar huus te schrijven maar een wind en een lawaai, dat wil je neit weten. Het mooie was de snelle kleursveranderingen in de lucht. Nooit geweten dat je ook 2 regenbogen kunt waarnemen. Theo heeft ze ook gezien dus aan mijn ogen heeft het niet gelegen. Ook nog even een mooi moment vastgelegd terwijl de regenboog visite kreeg van een heuse dikke flits die met een bocht naar beneden kwam.

Enge ziekte???

Hier een foto van een paar afgekeurde voetbalbenen die nu dienst doen als vangnet voor modder. Even met 33 graden het gras maaien wat deels voorzien is van nieuwe grond. Hoe slim ben je dan??? Het gras ligt er in ieder geval weer strak bij voor een weekje. Eerst effe douche!!!

Schoolfeest Sven Olav

Gisteren (01-07-2006) hadden we het eerste schoolfeest van Sven Olav. Om 16.00 uur was het verzamelen bij de school in Fétreve, wat op een klein kwartiertje van ons huis ligt. De kinderen van de Maternelle (kleuterschool, 3,4,5 jaar) hadden met de hulp van moeder Yvonne een Nederlands kinderliedje ingestudeerd. Aan de kijkers van de weblog nu natuurlijk de vraag om te raden om welk liedje het gaat. Na alle liedjes van zowel de maternelle als de CP (lagere school) waren er buiten allerlei spelletjes.
Om 18.30 uur was het voor de volwassenen tijd om een apèro (aperatiefje) in de vorm van een beetje cassis met witte wijn in een platic bekertje te nuttigen. Nee, geen cassis zoals wij dat kennen met prik, maar cassis voorzien van een bepaald percentage alcohol. Om 19.00 werdt het "buffet" geopend en kon de rèpas (maatijd) beginnen. Aan lange tafels onder de grote boom, naast de kerk. Eerst een keuze uit diverse koude salades, daarna 2 plakjes vlees lijkend op rollade geserveerd met chips !!!, gevolgd door een groene salade met enkel olijfolie. Inmiddels hadden we het tijdstip van 21.00 uur bereikt en gingen diverse heren even in de school voetbal kijken: France - Bresil.
Het repas ging gewoon verder met een, naar wij dachten een dessert in de vorm van vloeibare witte kaas en camambert. Dit bleek een tussen/eind toetje te zijn. Om 22.00 uur zijn we maar eens huiswaarts gekeerd want de kindertjes moeten toch ook een keertje naar bed. Verbaasd vroeg onze buurvrouw of we niet nog even wilde blijven voor het dessert?? Oh, dat komt dus nog?? Met een smoes dat moeders niet fit was en de kids moe waren zijn we er toch maar tussenuit geknepen.
Zo maak je nog eens wat mee. Verbazingwekkend dat de kindertjes zolang door kunnen gaan. Bij navraag blijkt dat het hier de gewoonste zaak van de wereld is dat je je kinderen overal mee naar toe neemt. Over 2 weken is in Thianges een dorpsfeest met een rèpas wat pas s' avonds om 20.30 uur begint. Men gaat er vanuit dat we de kids gewoon meenemen. Verslag van deze avond kunt u uiteraard nalezen op de log.

Even uitrusten

In Nederland is het sinds enige dagen warm, maar hier kan de zon er ook wat van. Al een paar weken schijnt de koperen ploert hier onafgebroken en zijn we genoodzaakt om in de middag een siësta in te lassen. De wekzaamheden gaan deze dagen even op een laag pitje. Theo, die altijd gezegd heeft s'middags niet te kunnen slapen, neemt het er dan ook even van. Achter het huis onder de grote eik op een zonnestoel even een tukkie doen. Het voelt met dit weer net of we op een oneindige vakantie zijn maar met als voordeel dat we s'avonds weer ons eigen bed in rollen.

Lang zal ie leven !!

Vandaag is het alweer 3 jaar geleden dat Bram zich in het echie liet zien. Wat was het zweten op 21-06-2003 s' morgens in de vroegte. Hij moest en zou de langste dag van het jaar meemaken en het is hem gelukt. Vandaag was het wederom erg zweten maar dan van de Franse zon.
Namens Bram willen we iedereen bedanken voor de kaarten die hij heeft gekregen. Roelie, de motor/quad kaart was erg in trek. Hij arriveerde precies op tijd. Na een uur was hij nog niet uitgekeken!
Bram wordt de nieuwe DJ van Thianges met zijn ultra moderne synthesizer. De hele buurt heeft mee kunnen genieten. De kunsten van zijn broer vond Bram maar zozo. Sven Olav moet dan ook nog in de leer bij Bram.

Als het graan 2 kontjes hoog is.

Achter onze woning is er niet alleen een geweldig uitzicht, maar groeit er ook kilometers aan graan/koren. De mannen zijn even het graan aan het verkennen via de sporen van de tractor. Overdag is het bijna niet te doen omdat de zon er vol op schijnt dus deze wandeling wordt gemaakt aan het einde van de dag. De jongens vinden het erg spannend om zo over de heuvel te lopen omdat niemand je kan zien.

Op de camping

Enkele dagen geleden liet ik al weten dat de caravan en bungalowtent klaar voor gebruik zijn. Vanaf de weg die onderlangs de camping loopt, had ik ook al even een foto bijgevoegd. Nu stond ik gisteren zo ineens (een soort Tinus plotseling) bovenaan de camping en genoot even van het uitzicht. Ineens zag ik een mooi plaatje van een caravan, een tent en een uitzicht... Ik dacht, dat moet even een fotopicture van gemacht, getan wirden. En dat hebt wie toen maor afkes daon. C'est la vie...

Even afkoelen

We hebben ook hier in Midden-Frankrijk lang moeten wachten op de zomer, maar eindelijk is het dan zover. Sinds een dikke week is het hier heet. Echt heet! Vooral toen aan het begin van deze week de wind ook nog ging liggen. Voor Sven Olav en Bram kon eindelijk het zwembad in de tuin en dus konden ze zich lekker uitleven. Na even aan het water geproefd te hebben, moest natuurlijk ook de glijbaan er in. Splash! Oh dear...

Seizoenarbeiders

Deze week konden we op de hulp rekenen van twee heuse siezoenarbeiders. Voor de bessenpluk kwamen twee enthousiaste jongelingen een handje helpen. In een handomdraai hadden ze heel wat besjes in hun bakjes en die lieten ze zich vooral zelf goed smaken.

We zijn er klaar voor

Officieel zijn we sinds 1 juni open als minicamping. Er is nog genoeg werk te doen, maar we kunnen een ieder een prima kampeergelegenheid bieden. Op de terrassen is het nog wachten op het gras (wat zich al wel flink aandient), maar omdat de chalets er nog niet staan, kan die ruimte voorlopig voor bezoekers met tenten en caravans gebruikt worden. Gasten die gebruik willen maken van onze ingerichte caravan of bungalowtent zijn ook welkom. Deze staan er inmiddels en kunnen dus in gebruik worden genomen.

Kermis

In Decize was met Pinksteren een grote kermis. Naar schatting zo'n 3 tot 4 keer zo groot als de Zuidlaardermarktkermis, om even een indruk te geven. We wisten niet wat we moesten verwachten en waren dus flink verrast door de grootte van het evenement. Sven Olav en Bram waren ook erg onder de indruk en keken hun ogen uit. Bram wilde direct in de wildwaterbaan. Officieel mocht hij er nog niet in (vanaf 3 onder begeleiding), maar deze durfal draaide zijn hand er niet voor om. Ook een stukje vrije val van de hoge waterbaan deerde hem niet. Datzelfde gold even later ook voor Sven Olav en dat was een jaar geleden nog wel anders, toen hij liever niet zonder begeleiding in de draaimolen wilde. Van de autootjes op een rails kregen de mannen al helemaal geen genoeg en datzelfde gold voor de grote glijbaan. Al met al dolle pret!

De eerste caravan

Op het campingterrein zijn inmiddels een caravan en een tent te ontwaren. Vrijdag is het pad op de camping gerealiseerd, waardoor de camping nu begaanbaar is. Tenminste, het moet nog even ingereden worden, want voor een luxe auto met caravan is het nu nog even lastig. Zeker als je niet kunt wachten tot het laatste stukje (de dam) verhard is. Dat ondervond ene meneer Vrieling uit Zuidlaren die niet kon wachten om de caravan op de plek te zetten. De linkerkant kwam iets te krap door de bocht en het wiel kwam half in de sloot. Het was toen nog een hele toer om de caravan te ontkoppelen, maar daarna kon Bobcat-machinist John hem met zijn 4x4 alsnog op de plek zetten. Zondag hebben we onze bungalowtent opgezet, die ingericht gehuurd kan worden. Laat de gasten maar komen...

Rommelmarkt

In La Machine was afgelopen zaterdag een grote rommelmarkt. Van alle spullen die de vorige eigenaren van het huis hadden achtergelaten hadden we de verkoopbare achter de hand gehouden en die heeft Yvonne zaterdag samen met haar moeder geprobeerd aan de man te brengen. En voor de oplettende fotokijker die zegt; ik zie toch duidelijk Yvonne haar vader achter het kraampje zitten... Dat klopt. Vaders heeft de spulletjes met de aanhanger heen gebracht en is de eerste uren even gebleven en is toen afgelost door moeders. Aan het eind van de dag hebbe ikke de aanhanger weer opgehaald. Maar dit vanzelfsprekend allemaal terzijde.

We zijn nagenoeg alles kwijtgeraakt en hebben er een klein zakcentje aan overgehouden. Levert het dus toch nog iets op.

Onze nieuwe aanwinst

Sinds gisteren hebben we er een gezinslid bij. Yvonne en de kinderen wilden al langer een hond, maar van mij hoefde dat niet zo. Toen we hoorden dat er in de buurt een nestje was en dat er nog een hondje over was ben ik toch maar gezwicht. Een waakhond op het Franse platteland is geen overbodige luxe en het is toch ook wel leuk, zo'n klein speels opdondertje. Het voelt zich al helemaal thuis en de kinderen zijn er natuurlijk helemaal verzot op. Onze poes Bon Bon nog niet. Die vindt het nog maar een onaangename indringer en houdt de ogen er niet vanaf.

Jouw Kachel, Mijn Kachel

In navolging van het TV-programma Jouw Vrouw, Mijn Vrouw hebben wij in ons huisje een kachelruil doorgevoerd. Alhoewel, niet helemaal een eerlijke ruil, want de insert haard in de kamer hebben we een schop onder de bibs gegeven. Die was iets te gek op hout en leverde als tegenprestatie een te geringe warmte. Onder meer door een ondeugdelijke constructie, maar ook doordat de ombouw veel warmte voor zichzelf hield.

Pa Vrieling zag het wel zitten om dat gevaarte te slopen en nadat hij afgelopen vrijdag was aangekomen ging hij zaterdagmorgen meteen met hamer en beitel aan de slag. Binnen een uur hadden we de ombouw en de kachel verwijderd. En - om even weer terug te komen op de ruil - we hebben de kachel uit de keuken nu in de kamer geïnstalleerd. Deze heeft zich in de afgelopen winter volledig bewezen en is derhalve gepromoveerd tot kamerkachel.

Voor de keuken hebben we onlangs een mooie ronde Godin kachel op de kop getikt bij een opheffingsuitverkoop. Zo eentje hadden we ook voor ons vertrek naar Frankrijk aangeschaft, maar dat bleek een wolf in schaapskleren. Mooi voor het oog, maar binnen twee weken sloegen er gaten in en viel het ding volledig uit elkaar. Het is echter wel onze droomkachel voor in de keuken en qua warmte had dat ouwe brik zich overigens ook prima geweerd. Nu kunnen we opnieuw weer van deze Godin van de warmte genieten en hopelijk is het nu van wat langere duur...